Τα περί «πολιτικής συμφωνίας για τα Εργασιακά» προτάσσει επικοινωνιακά η συγκυβέρνηση, επιχειρώντας να σπείρει εφησυχασμό και κάλπικες προσδοκίες στους εργαζόμενους και το λαό, την ίδια ώρα που οι διαρροές των κειμένων πάνω στα οποία γίνονται οι αντιλαϊκές συνεννοήσεις κυβέρνησης - κουαρτέτου επιβεβαιώνουν ότι η συμφωνία για το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» όχι μόνο προβλέπει τη μονιμοποίηση της εργασιακής ζούγκλας που έχει διαμορφωθεί, αλλά προσθέτει σε αυτήν και νέες αντεργατικές ανατροπές.

Συγκεκριμένα, ενόψει του Γιούρογκρουπ της Δευτέρας, η υπουργός Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου, σε δηλώσεις της στο ΑΜΠΕ υποστηρίζει ότι μπορεί να υπάρξει μία «επί της αρχής» πολιτική συμφωνία για το σύνολο των ζητημάτων της δεύτερης «αξιολόγησης». Ταυτόχρονα αναφέρει ότι «στο Γιούρογκρουπ κομβικό ρόλο θα έχει η συζήτηση για τα Εργασιακά, ακριβώς επειδή είναι ένα "βαθιά πολιτικό θέμα", το οποίο δεν μπορεί να λυθεί σε επίπεδο τεχνικής διαπραγμάτευσης».

Πρόσθεσε επίσης ότι οι εκπρόσωποι του Ευρωκοινοβουλίου που συνάντησε στις Βρυξέλλες «υποστηρίζουν θερμά τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης για την επαναφορά της χώρας σε αυτό που αποτελεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο στα εργασιακά δικαιώματα». Στην πραγματικότητα βέβαια, το εν λόγω όργανο της ΕΕ που παρουσιάζει ως «σύμμαχο» η υπουργός, έχει καθαγιάσει και «νομιμοποιήσει δημοκρατικά» όλες τις αντεργατικές ανατροπές που προωθούνται σε όλα τα κράτη - μέλη της λυκοσυμμαχίας, με βάση τη στρατηγική που υπηρετεί τα συμφέροντα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.

Την ίδια ώρα που από την υπουργό επαναλαμβάνονται τα παραπάνω, οι πληροφορίες και οι διαρροές για τα προσχέδια του «συμπληρωματικού μνημονίου» που συζητούν η κυβέρνηση και το κουαρτέτο επιβεβαιώνουν την κοινή βάση που έχουν διαμορφώσει, μονιμοποιώντας τις ανατροπές που επιβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια και ανοίγοντας δρόμο για ακόμα δυσμενέστερες αλλαγές σε κρίσιμα ζητήματα, όπως είναι οι ομαδικές απολύσεις και ο συνδικαλιστικός νόμος.

Συγκεκριμένα, επιβεβαιώνεται ότι οδηγούμαστε σε ένα νέο ακόμα χειρότερο καθεστώς στις ομαδικές απολύσεις, με την κατάργηση ουσιαστικά της διοικητικής έγκρισης εκ μέρους του υπουργείου Εργασίας, ενώ η δέσμευση για ευθυγράμμιση με τη σχετική Οδηγία της ΕΕ προδιαγράφει αύξηση του ποσοστού των απολύσεων από το 5% στο 10% για τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Στο συνδικαλιστικό νόμο, η συζήτηση περιλαμβάνει την αύξηση του «χρόνου προειδοποίησης» για την προκήρυξη απεργίας, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη την άμεση αντίδραση των εργαζομένων, όταν προκύπτει μια τέτοια ανάγκη. Περιλαμβάνει επίσης τη διεύρυνση των λόγων που μπορεί να επικαλεστεί μια επιχείρηση για να απολύσει συνδικαλιστή, καθώς και τον «εξορθολογισμό» των συνδικαλιστικών αδειών, βάζοντας έτσι νέα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση.

Στο ζήτημα της διαιτησίας, εξετάζεται η αναθεώρηση του ισχύοντος καθεστώτος με στόχο να περιοριστεί ακόμα περισσότερο η δυνατότητα μονομερούς προσφυγής εκ μέρους των συνδικάτων.

Παράλληλα, στο ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων, σε... «βαθιά κατάψυξη» παραμένει η υποχρέωση επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων και η εφαρμογή της ευνοϊκότερης σύμβασης για τον εργαζόμενο, εξασφαλίζοντας έτσι ακόμα πιο λυμένα τα χέρια στο κεφάλαιο για την εκμετάλλευση των εργαζομένων.