Δεν περνάει απαρατήρητη η προσπάθεια της κυβέρνησης να απομακρύνει τα φώτα από το σκέλος της διαπραγμάτευσης που αφορά στα προαπαιτούμενα της «αξιολόγησης», μεταξύ αυτών και τα Εργασιακά, και να τα στρέψει στην παράλληλη διαπραγμάτευση ανάμεσα στην ΕΕ και το ΔΝΤ για τη διευθέτηση του χρέους και τα μέτρα που θα τη συνοδεύουν, τουλάχιστον τη διετία 2019 - 2020. Μιλώντας γι' αυτό το σκέλος της διαπραγμάτευσης, η κυβέρνηση «σκίζει τα ρούχα» της ότι δε θα δεχτεί νέα μέτρα, ενώ την ίδια ώρα «κάνει γαργάρα» τη συμφωνία της με το κουαρτέτο για όλα τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα της δεύτερης «αξιολόγησης», προκειμένου να ολοκληρωθεί έγκαιρα. Τι προσπαθεί να πετύχει η κυβέρνηση; Αν τελικά τα μέτρα για μετά το 2018 αποφασιστούν τώρα, θα εμφανιστεί ότι η ίδια δεν έχει καμιά ευθύνη και ότι κόντραρε μέχρι τέλους τις αποφάσεις ΕΕ - ΔΝΤ. Αν πάλι τα μέτρα δεν συγκεκριμενοποιηθούν και παραπεμφθούν για αργότερα, θα κομπάζει ότι πέτυχε νίκη και απέτρεψε νέες ανατροπές. Την ίδια ώρα, βέβαια, θα ψηφίζει στη Βουλή τα αντεργατικά προαπαιτούμενα. Οσο για τα μέτρα που αφορούν την περίοδο μετά το 2018, ελάχιστη σημασία έχει αν θα καθοριστούν τώρα ή αργότερα, αν θα ειπωθούν συγκεκριμένα ή θα ενταχθούν στη λογική κάποιου «κόφτη», στην περίπτωση που δεν πιάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι. Οπως και να έχει, η κυβέρνηση έχει στρώσει το έδαφος για τις επόμενες ανατροπές, όπως έκανε, για παράδειγμα, με την προσωπική διαφορά στις ήδη αποδιδόμενες συντάξεις, που είναι η πρώτη που θα εξαϋλωθεί όταν τεθεί ξανά ζήτημα αναμόρφωσης του Ασφαλιστικού...