Μιλώντας τις προάλλες στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, ο Ευρωπαίος επίτροπος Π. Μοσκοβισί, ανάμεσα στις προϋποθέσεις που ανέφερε «για την ευημερία της χώρας», όπως είπε, ήταν και τούτη: «Ολο το πολιτικό φάσμα να βοηθήσει στη διασφάλιση της σταθερής οικονομικής διακυβέρνησης και στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων». Η υπόμνηση αυτή του Μοσκοβισί έρχεται σε συνέχεια ανάλογων παρεμβάσεων που κάνουν αυτές τις μέρες οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες, στην κατεύθυνση να υπάρξει μεγαλύτερη συναίνεση μπροστά στα μέτρα της δεύτερης «αξιολόγησης», αλλά και μετά από αυτά. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκης, είπε τις προάλλες ότι ένα κόμμα μόνο του δεν μπορεί να τα καταφέρει και πως χρειάζεται συναίνεση, ακόμα και κοινή δράση σε «εθνικά μέτωπα», από τα οποία ξεχώρισε τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων. Είναι βέβαιο ότι τα κελεύσματα αυτά αντανακλούν παραινέσεις της αστικής τάξης στα κόμματά της, και στο ίδιο μοτίβο κινείται και ο Μοσκοβισί. Αλλωστε, βάση για συναίνεση υπάρχει και είναι η ενιαία αντιλαϊκή στρατηγική, η προσήλωση όλων των αστικών κομμάτων στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, ανεξάρτητα από το μεταξύ τους ανταγωνισμό στην κυβερνητική εναλλαγή. Επομένως, οι υποδείξεις τους σε ένα πράγμα καταλήγουν: Βάλτε όλοι πλάτη για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου, προκειμένου αυτές να περάσουν με όσο γίνεται λιγότερα εμπόδια. Και είναι σίγουρο ότι απευθύνονται σε «ευήκοα ώτα».