Copyright 2016 The Associated |
Η εκλογή Τραμπ έγινε και με τον εγκλωβισμό ενός σημαντικού μέρους της εργατικής τάξης στις λογικές των καπιταλιστών για την οικονομική ανάκαμψη |
Οσον αφορά το θέμα της «κατά συνείδηση» ψήφου των 538 μελών του Κολεγίου των Εκλεκτόρων, η κουβέντα που έχει ανοίξει δεν είναι απλώς υπαινικτική, αλλά αρκετά τολμηρή, ώστε να προτείνει ακόμη και ανατροπή του αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών! Είναι, για παράδειγμα, χαρακτηριστικό άρθρο του αμερικανικού συντηρητικού πολιτικού περιοδικού «The Atlantic» (ιδρύθηκε το 1857!) που δημοσιεύτηκε την περασμένη Τρίτη, με τον εύγλωττο τίτλο «Το Κολέγιο των Εκλεκτόρων δημιουργήθηκε για να σταματά άνδρες όπως ο Τραμπ από το να γίνουν πρόεδροι».
Στο άρθρο αυτό, ο Αμερικανός ακαδημαϊκός Πέτερ Μπέιναρντ σημειώνει ότι «η πραγματική εκλογή Προέδρου στις ΗΠΑ θα γίνει στις 19 Δεκέμβρη, οπότε ψηφίζουν οι εκλέκτορες κάθε πολιτείας», τονίζοντας ότι αν τότε οι εκλέκτορες αποφασίσουν ότι ο Τραμπ είναι ακατάλληλος για Πρόεδρος, μπορεί να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και να αποσταθεροποιηθεί το αμερικανικό εκλογικό σύστημα «και να ξεσπάσει βία». Και ο αρθρογράφος σημειώνει: «Πρόκειται για μία τρομερή προοπτική. Ομως, η προοπτική μίας προεδρίας Τραμπ είναι επίσης τρομακτική, με πολλούς απαράμιλλους τρόπους και αυτό εξηγεί γιατί, για πρώτη φορά στη σύγχρονη αμερικανική ιστορία, υπάρχει εύλογα το ενδεχόμενο να πιεστούν οι εκλέκτορες να ψηφίσουν κατά συνείδηση».
Σε παρόμοιους τόνους κινήθηκε το ίδιο διάστημα και το αμερικανικό περιοδικό «Νewsweek», επισημαίνοντας την περασμένη βδομάδα: «Οι υποστηρικτές του Τραμπ ανατριχιάζουν όταν ακούν γκρίνιες για το Κολέγιο Εκλεκτόρων και πιθανώς θα έπρεπε. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο άνθρωπός τους νίκησε σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού, αλλά πολλοί άνθρωποι τώρα αναρωτιούνται γιατί οι Αμερικανοί παίζουν ακόμη αυτό το ανόητο παιχνίδι κάθε τέσσερα χρόνια. Η "Δημοκρατική" γερουσιαστής Μπάρμπαρα Μπόξερ από την Καλιφόρνια έχει φέρει στη Γερουσία νομοσχέδιο για την κατάργηση του Κολεγίου των Εκλεκτόρων, ενώ εδώ και βδομάδες οι αρθρογράφοι αποδομούν τον συγκεκριμένο θεσμό, θέτοντας μεταξύ άλλων και ερωτήματα, όπως: Γιατί να έχουμε ένα σύστημα που εξασφαλίζει ότι οι περισσότερες πολιτείες αγνοούνται στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ενώ αντίθετα λίγες ταλαντευόμενες πολιτείες να τραβούν όλη την προσοχή των υποψηφίων; Θα έπρεπε μία μειονότητα ψηφοφόρων να αποφασίζει ποιος θα γίνει Πρόεδρος; Υπάρχει κανένας τρόπος να φτιαχτεί αυτό το σύστημα πλην της συνταγματικής τροποποίησης;».
Σε όλα αυτά μπορεί κανείς να προσθέσει και την πρωτοβουλία της αρχηγού των «Πρασίνων» Τζιλ Στάιν να μαζέψει μέσα σε ελάχιστες μέρες εκατομμύρια δολάρια από εισφορές εθελοντών (προφανώς όχι μόνο απλών ψηφοφόρων της, αλλά και πλούσιων αστών που δυσανασχετούν με την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ), για να χρηματοδοτήσει την επανακαταμέτρηση ψήφων στο Ουισκόνσιν, στο Μίσιγκαν και στην Πενσιλβάνια. Το γεγονός ότι συγκεντρώθηκε ένα σημαντικό ποσό μέσα σε ελάχιστο χρόνο, αντανακλά σαφώς τον ευρύτερο προβληματισμό, ανησυχία και ρευστότητα που υπάρχει ενόψει της ανάληψης του προεδρικού αξιώματος (πλην απροόπτου) στις 20 Γενάρη, όχι μόνο από τη μεριά του εκλογικού σώματος, αλλά και από τη μεριά της αστικής τάξης και των μονοπωλίων (όπως π.χ. των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας) που είχαν ποντάρει πολλά στην εκλογή της Κλίντον.
Βέβαια, στον αντίποδα τέτοιων κινήσεων υπάρχουν και αντιδράσεις «πυροσβεστικού» τύπου, όπως αυτή του 93χρονου πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσινγκερ, ο οποίος μιλώντας στο περιοδικό «The Atlantic», μετά τη συνάντησή του με τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο Ντ. Τραμπ, σημείωσε ότι «υπάρχει προφανές κενό μεταξύ της αντίληψης του κόσμου και της αντίληψης της ελίτ για τον ρόλο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ παγκοσμίως», τονίζοντας ότι ο νέος Πρόεδρος «μπορεί να συμφιλιώσει τις δύο αντιλήψεις... έχει την ευκαιρία και εναπόκειται σε αυτόν εάν θα την αξιοποιήσει». Ο Κίσινγκερ σταμάτησε αμέσως κάθε κουβέντα αμφισβήτησης του νέου Προέδρου, υπογραμμίζοντας ότι «πρέπει να σταματήσει η κουβέντα αμφισβήτησης των ικανοτήτων του Τραμπ», πως πρέπει να του δοθεί «η ευκαιρία για ανάπτυξη της φιλοσοφίας του». Οταν ρωτήθηκε ποια είναι η μεγάλη ανησυχία του για την παγκόσμια σταθερότητα σε σχέση με τις αμερικανικές εκλογές, απάντησε: «Το γεγονός ότι σοκαρίστηκαν ξένες χώρες... Αν κάποιες από τις πολιτικές του Τραμπ δεν είναι ίδιες με τις προηγούμενες, αλλά μοιράζονται βασικούς σκοπούς, τότε η συνέχεια είναι δυνατή».
Ενδιαφέρον είχε και η άποψή του για το εάν η εκλογή Τραμπ θα διευκολύνει άμεσα και την αποκλιμάκωση της έντασης μεταξύ ΗΠΑ - Ρωσίας. Σημείωσε πως η βελτίωση των ρωσο-αμερικανικών σχέσεων δεν είναι δεδομένη και πως τα καλά λόγια που είπε προ μηνών ο Πούτιν για τον Τραμπ ήταν απλώς μία κίνηση τακτικής.