Τη «σταθερότητα» σε όλες τις πτώσεις έκλιναν χτες τα συγκροτήματα του Τύπου, εν αναμονή της άφιξης Ομπάμα. Το πνεύμα τους ήταν πάνω - κάτω το εξής: Οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για τη γεωπολιτική σταθερότητα της Ελλάδας, ως προϋπόθεση για τη σταθερότητα όλης της περιοχής, που χαρακτηρίζεται από μεγάλη αστάθεια. Επιπλέον, η οικονομική σταθερότητα της Ελλάδας είναι προϋπόθεση για τη σταθερότητα της Ευρωζώνης, που με τη σειρά της είναι κρίσιμη για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Από την πλευρά της, η Γερμανία πρέπει να πάρει υπόψη την ανάγκη για σταθερότητα στην Ελλάδα, επειδή η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, η εκλογή του νέου «φιλορώσου» Προέδρου στη Βουλγαρία και η ένταση στις σχέσεις της με την Τουρκία, δεν επιτρέπουν άλλον παράγοντα αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη ευρωπαϊκή επικράτεια, με δεδομένο τον πόλεμο σε όλο το τόξο από την Ουκρανία έως την Β. Αφρική. Τι είναι λοιπόν η «σταθερότητα» μέσα σ' αυτό το μπλεγμένο κουβάρι; Ενας συμβιβασμός ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη, στο έδαφος των μεταξύ τους ισχυρών οικονομικών, στρατιωτικών και πολιτικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων, οι οποίοι βέβαια δεν εξαλείφονται, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν και να οξύνονται. Γίνεται έτσι φανερό ότι η απόσταση που χωρίζει τη σταθερότητα από την αστάθεια σε μια χώρα (ή και σε μια ολόκληρη περιοχή), είναι ακριβώς ίδια με εκείνη που χωρίζει έναν εύθραυστο συμβιβασμό από την κατάρρευσή του...