Ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής του Κόμματος, παραχώρησε συνέντευξη στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων, την Τρίτη 1 Νοέμβρη, με αφορμή την Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Παραθέτουμε τη συζήτηση αυτή.

-- Θέλουμε να αναφερθείτε στις θέσεις του Κόμματός σας για το Κυπριακό.

-- Για να εξετάσεις το Κυπριακό πρέπει να εξετάσεις τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, οι οποίες είναι πολύ ανησυχητικές και μπλέκουν τους λαούς σε μεγάλες περιπέτειες. Εδώ συγκεντρώνονται στρατιωτικές δυνάμεις, βρίσκεται σε εξέλιξη η πολεμική αναμέτρηση και στη Συρία και στο Ιράκ, όπως επίσης και στην Ουκρανία, στη Βόρεια Αφρική, οι ανταγωνισμοί οξύνονται και βεβαίως είναι μπροστά το ζήτημα της Ενέργειας, όπου διασταυρώνονται αντίπαλα σχέδια αγωγών φυσικού αερίου στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, στη Μέση Ανατολή. Μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν τεράστια συμφέροντα, υπάρχουν βάσεις στην περιοχή, υπάρχει η συζήτηση πού θα εγκατασταθεί η βάση των Αμερικανών στο Ιντσιρλίκ στην Τουρκία, υπάρχει ανταγωνισμός ΗΠΑ - Ρωσίας και σε στρατιωτικό επίπεδο. Ολα αυτά επηρεάζουν και το Κυπριακό, που δεν είναι ξεκομμένο από το όλο περιβάλλον. Από αυτήν τη σκοπιά, λοιπόν, είναι οι πιέσεις που ασκούνται όλο αυτό το διάστημα για να επιταχυνθεί η διαδικασία «επίλυσης» του Κυπριακού, με μια λύση η οποία θα είναι επώδυνη για το λαό.

-- Αυτό που εσείς λέτε ότι είναι επώδυνη διαδικασία εκφράζεται η άποψη ότι είναι η «μια ρεαλιστική λύση στις σημερινές εποχές».

-- Εχουμε γνωρίσει τι σημαίνει «ρεαλισμός», οι λαοί ξέρουν ότι «ρεαλισμός» είναι αυτό που ζουν αυτή τη στιγμή στη Συρία, στο Ιράκ, «ρεαλισμός» είναι η προσφυγιά. Νομίζουμε ότι βγαίνουν συμπεράσματα από τέτοιου είδους ρεαλισμούς, πολύ περισσότερο γιατί εδώ υπάρχει μια συγκεκριμένη προσπάθεια, σε συγκεκριμένη κατεύθυνση να επιλυθεί το Κυπριακό. Και βεβαίως υπάρχει ένα δεδομένο. Υπάρχει μια ανακύκλωση επικίνδυνων θέσεων από την πλευρά τόσο του ψευδοκράτους, όσο και της Τουρκίας. Ο επικεφαλής του ψευδοκράτους, Ακιντζί, μιλάει για δύο ίσα κράτη, υπάρχουν τοποθετήσεις που λένε ότι πρέπει να παραμείνουν οι εγγυήσεις της Τουρκίας, δηλαδή το δικαίωμα να επεμβαίνει οποιαδήποτε στιγμή, υπάρχουν ζητήματα που έχουν να κάνουν και με τη δέσμευση της κυπριακής ΑΟΖ, με διάφορες οδηγίες που έχει κάνει η Τουρκία. Ολα αυτά τα λέμε γιατί ακριβώς δεν αντιμετωπίζονται οι συνέπειες της εισβολής και της κατοχής και από τη στιγμή που οι διαπραγματεύσεις γίνονται στη βάση των δύο συνιστώντων κρατών, δηλαδή ότι επί της ουσίας θα διαιωνίζονται οι συνέπειες της κατοχής. Αλλωστε, και το ψευδοκράτος μιλάει για συνέχισή του, ως ένα από τα δύο συνιστώντα κράτη.

Εχει καλλιεργηθεί τόσο από τις κυβερνήσεις όσο και από την ΕΕ μια ευφορία, που είναι τελείως αβάσιμη. Γιατί επί της ουσίας υπάρχει μια συνολικότερη κατάσταση που αν διαμορφωθεί έδαφος δύο συνιστώντων κρατών, μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνουν, για παράδειγμα, οι δηλώσεις Ερντογάν, οι αλυτρωτικές προκλητικές δηλώσεις για τα σύνορα της «καρδιάς των Τούρκων», που φτάνουν μέχρι τη Θεσσαλονίκη, ή ακόμα παραπέρα στη Μέση Ανατολή. Πώς θα τοποθετηθεί, για παράδειγμα, το ομόσπονδο κράτος που λένε ότι θα φτιαχτεί και τα δύο συνιστώντα κράτη από κάτω, όταν θα έχουν διαφορετική τοποθέτηση, δεδομένου ότι το ψευδοκράτος έχει ισχυρούς δεσμούς με την Τουρκία; Δεν είναι ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας, είναι ένα σενάριο καθημερινότητας, υπαρκτό. Παραβιάσεις γίνονται καθημερινά, οι εξελίξεις είναι πολύ επικίνδυνες και αξιοποιούνται για τους ανταγωνισμούς στην περιοχή.

Αρα, λοιπόν, οποιοσδήποτε ισχυρίζεται ότι μέσα από μια τέτοιου είδους λύση, της δικοινοτικής - διζωνικής ομοσπονδίας, θα ωφεληθεί ο λαός, στην ουσία θα αναπαράγεται η γκετοποίηση, η συγκέντρωση δυνάμεων σε δύο διαφορετικά κράτη. Θα υπάρχουν δύο Βουλές, δύο Συντάγματα, δύο Αστυνομίες και θα αναπαράγονται όλα αυτά τα στοιχεία και τα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής. Και επειδή διατυπώνεται η θέση ότι με τη δικοινοτική - διζωνική ομοσπονδία θα διασφαλιστεί μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια, μια διεθνής προσωπικότητα, πρόκειται για κοροϊδία. Σε κάθε ευκαιρία θα εμφανίζονται δύο διαφορετικές τοποθετήσεις σε πολύ κρίσιμα ζητήματα, που έχουν να κάνουν με κυριαρχικά δικαιώματα. Και να σας θυμίσω, επίσης, ότι δεν είναι τυχαίο πως στις μέχρι τώρα διαπραγματεύσεις έχουν πάει προς τα πίσω το εδαφικό, το περιουσιακό, τα ζητήματα των εποίκων, τα κρίσιμα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον ίδιο το χαρακτήρα της κατοχής και της εισβολής, και έχουν μπει μπροστά το ζήτημα της οικονομίας, διακυβέρνησης, της ΕΕ, κάτι που δείχνει ακριβώς και το πού κατευθύνεται το πράγμα.

Από αυτήν τη σκοπιά εμείς ανησυχούμε για τις εξελίξεις. Ως ΚΚΕ έγκαιρα, και το 2004, με το «σχέδιο Ανάν», είχαμε τοποθετηθεί ξεκάθαρα ότι πρόκειται για μια λύση συνομοσπονδιακή, διχοτομική.

-- Εδώ έχουμε ένα νέο «σχέδιο Ανάν»;

-- Αυτό που βλέπουμε είναι ότι πάμε για ένα νέο διχοτομικό σχέδιο με τη σφραγίδα της ΕΕ και των ΗΠΑ, με τη σφραγίδα και του ΝΑΤΟ, δεδομένου ότι και αυτό έχει τη δική του σφραγίδα με την εισβολή και την κατοχή της Κύπρου και βεβαίως δεν μπορούμε να προσμένουμε κάτι καλό από τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις. Με την έννοια ότι τις υπαγορεύουν συγκεκριμένα συμφέροντα, που θέλουν να απελευθερώσουν τους δρόμους των αγωγών και να λυθούν τα χέρια των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων για να κάνουν τις μπίζνες τους στην ευρύτερη περιοχή. Εμείς αυτό που βάζουμε σήμερα ως κρίσιμο, είναι ότι πρέπει ο εργαζόμενος λαός της Κύπρου, της Ελλάδας, συνολικά οι λαοί της περιοχής να οργανώσουν την πάλη τους, να σκεφτούν ότι μπορούν με πάλη ενάντια στο ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα, πάλη ενάντια στα επιχειρηματικά συμφέροντα που αναπτύσσονται στην ευρύτερη περιοχή, οι ίδιοι να χαράξουν δρόμο με βάση τις δικές τους ανάγκες.

Για παράδειγμα, ο λαός της Κύπρου, όλοι, Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Μαρωνίτες, Αρμένιοι, Λατίνοι, μπορούν να ζήσουν στον τόπο τους σε ένα ενιαίο κράτος, με μια ενιαία κρατική συγκρότηση, να είναι μια Κύπρος ενιαία, ανεξάρτητη, με μια και μόνη κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς εγγυητές και προστάτες. Αυτή είναι μια τοποθέτηση, η μόνη που μπορεί να διασφαλίσει τα συμφέροντα συνολικά του λαού και να αντιπαλέψει όλους αυτούς που, για παράδειγμα, έλεγαν για το Κυπριακό ότι θα λυθεί αν μπει η Κύπρος στην ΕΕ. Διαψεύστηκαν όλοι αυτοί. Χρεοκόπησαν τέτοιες λογικές και μάλιστα η προσπάθεια κάποιων να εμφανίσουν τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, από μια θέση τακτικής και συμβιβασμού σε διαπραγματεύσεις, σε θέση αρχής, ενώ είναι γνωστό ότι ήταν μια πρόταση απ' την τουρκική πλευρά με συγκεκριμένη στόχευση, εγκλώβισε και οδήγησε σε ένα διχοτομικό «σχέδιο Ανάν» και τώρα σε ένα δεύτερο διχοτομικό σχέδιο. Οι λαοί χρειάζεται να αποκαλύψουν αυτές τις στοχεύσεις, που συνδέονται συνολικά με τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει μεγάλες ευθύνες που μας εμπλέκει στους ανταγωνισμούς αυτούς ευρύτερα. Είναι χαρακτηριστικό ότι προσφέρει ανά πάσα στιγμή στο ΝΑΤΟ νέα βάση ΝΑΤΟική στην Κάρπαθο, είναι γνωστό ότι προσκάλεσε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, είναι γνωστό ότι δεν παρέχουν καμία ασφάλεια τα λεγόμενα ευρωπαϊκά σύνορα, τα οποία καθαγιάζει κάθε φορά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αρα, οι εργαζόμενοι πρέπει να προβληματιστούν ότι οι εξελίξεις είναι πολύ ανησυχητικές, πολύ περισσότερο που έρχεται κιόλας ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, στην Ελλάδα, με συγκεκριμένη ατζέντα. Δεν τον πήρε ο πόνος για το χρέος, άλλα είναι τα συμφέροντα, ακριβώς αυτά τα συμφέροντα που αναπτύσσονται και περιγράφουμε αυτήν την περίοδο, δηλαδή αυτά τα μεγάλα συμφέροντα με τους ομίλους της Ενέργειας στην όλη ευρύτερη περιοχή, οι σφοδροί ανταγωνισμοί που αναπτύσσονται. Ετσι, παρά τα προβλήματα, τη φτώχεια, την ανεργία, όλα τα προβλήματα που καθημερινά μας πνίγουν, χρειάζεται να έχουμε στο νου μας, να παρακολουθούμε αυτές τις εξελίξεις, οι οποίες είναι σύνθετες και απαιτητικές, αλλά μπορούν ανά πάσα στιγμή να οδηγήσουν σε μια γενικευμένη αναμέτρηση, πολεμική αναμέτρηση όπου μπορεί να εμπλακεί και η χώρα μας. Πρέπει ο λαός να είναι προετοιμασμένος. Οι λαοί δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να χύσουν το αίμα τους για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών, για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.

-- Αυτά που λέτε τα υιοθετεί και το «αδελφό» κόμμα, το ΑΚΕΛ, στην Κύπρο; `Η εδώ υπάρχει ένα θέμα;

-- Κοιτάξτε, το ΑΚΕΛ έχει μια διαφορετική τοποθέτηση. Εχει τη δικιά του τοποθέτηση και ξέρετε κάθε κόμμα κρίνεται για τις πολιτικές του επιλογές και τις τοποθετήσεις. Το λέμε αυτό γιατί δεν είναι μόνο η δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία. Εδώ υπήρξε μια τοποθέτηση τα προηγούμενα χρόνια για το περίφημο «ευρωπαϊκό κεκτημένο», ότι μέσα από την ΕΕ θα μπορούσε να βρεθεί λύση στο Κυπριακό. Νομίζουμε ότι έχει αποδειχθεί αν είναι φιλολαϊκές οι εξελίξεις με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, όχι μόνο στο Κυπριακό, συνολικά για τη ζωή των εργαζομένων. Αρα, λοιπόν, κάθε κόμμα, κάθε τοποθέτηση κρίνεται στην πράξη και βγαίνουν συμπεράσματα για τους λαούς και για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Και μέσα από αυτήν τη συζήτηση και τη διαπάλη βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα για το ποιο δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν τα Κομμουνιστικά Κόμματα.