Πέμπτη 3 Νοέμβρη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
4o ΕΛΛΗΝΟΡΩΣΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ
«Βήμα» παρουσίασης των σκληρών ανταγωνισμών στην Αν. Μεσόγειο και ευρύτερα

Αποκαλυπτικές οι χτεσινές τοποθετήσεις για το εύρος των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, τις ανακατατάξεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και την πολεμική σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη

Από το βήμα του Ελληνορωσικού Φόρουμ σκιαγραφήθηκε το σκηνικό των σφοδρών ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων και ανακατατάξεων

Eurokinissi

Από το βήμα του Ελληνορωσικού Φόρουμ σκιαγραφήθηκε το σκηνικό των σφοδρών ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων και ανακατατάξεων
Μια περιεκτική εικόνα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων όπως εξελίσσονται και κλιμακώνονται στην Ανατολική Μεσόγειο, και ευρύτερα στον κόσμο, για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων - εκεί όπου αναζητά αναβαθμισμένο ρόλο και έργο η ντόπια αστική τάξη εμπλέκοντας το λαό σε επικίνδυνους σχεδιασμούς και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με στόχο τη δική της γεωστρατηγική αναβάθμιση - παρουσιάστηκε χτες στο Ζάππειο, στη διάρκεια του 4ου Ελληνορωσικού Κοινωνικού Φόρουμ που έγινε στην Αθήνα, στο πλαίσιο του επετειακού έτους Ελλάδας - Ρωσίας και στο περιθώριο της επίσκεψης στην Ελλάδα του Ρώσου ΥΠΕΞ, Σεργκέι Λαβρόφ. Οι τοποθετήσεις πολλών από τους συμμετέχοντες ήταν αποκαλυπτικές των προθέσεων και των σχεδιασμών.

Στην ειδική συνεδρία με θέμα «Γεωπολιτική Δυναμική στην Ανατολική Μεσόγειο», ο καθηγητής Α. Γκρομίκο, διευθυντής του Ινστιτούτου Ευρώπης της Ρωσικής Ακαδημίας των Επιστημών, αναπτύσσοντας το θέμα «Οι δομές του ανταγωνισμού και η εμπειρία της Ιστορίας», έδωσε γλαφυρά το στίγμα των μεγάλων ανακατατάξεων στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, στο φόντο και της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, που βεβαίως ντύνονται και με το μανδύα της θεωρίας περί «πολυπολικού» κόσμου. Είπε μεταξύ άλλων:

«Πάντα υπήρχαν πολύπλοκες σχέσεις και προφανώς θα παραμείνουν τέτοιες (...) Και στη δεκαετία του '90 οι ΗΠΑ καθιέρωσαν την ιδέα της πρωτοκαθεδρίας τους και της νεοφιλελεύθερης οικονομίας, ως μόνη υπερδύναμη. Αλλά αυτό αποδείχτηκε ότι δεν είναι βιώσιμο στο φόντο των γεγονότων στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Ο πολυκεντρισμός αποδείχτηκε ως μόνος τρόπος ανάπτυξης στον 21ο αιώνα. Ταυτόχρονα, μπήκε το ερώτημα τι πολυκεντρισμός θα επικρατήσει. Ο πολυκεντρισμός του χάους; Των περιφερειακών ρυθμίσεων;

Βλέπουμε ότι η ΤΤΙP (σ.σ. η ευρωατλαντική συμφωνία εμπορίου) αναβλήθηκε, ότι η ΕΕ με δυσκολία υπέγραψε τέτοια συμφωνία με τον Καναδά. Το ποσοστό των ΗΠΑ στο παγκόσμιο ΑΕΠ, αλλά και της ΕΕ, μειώνεται από το 1980, ενώ αυξάνεται της Κίνας και της Ινδίας. Ο πολυκεντρισμός είναι αναπόφευκτος. Ταυτόχρονα, έχουμε συσσώρευση νέων αντιπαραθέσεων και δυσαρμονιών, αλλά πολλές χώρες δε θέλουν να χάσουν τη θέση τους και οι δυσκολίες διαιωνίζονται».

Παραπέρα, ο Α. Γκρομίκο, μιλώντας και για τις νέες μορφές που παίρνει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, ως «επέκταση» των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, αλλά και για το πώς διαπλέκονται με τις κόντρες ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, αναφέρθηκε στο θέμα της ασφάλειας, σημειώνοντας: «Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι βέβαια η ασφάλεια. Σε αυτό το θέμα έχουν γίνει βήματα, π.χ. μειώθηκαν οι διακρατικές συγκρούσεις, αλλά αυξήθηκαν οι ενδοκρατικές συγκρούσεις, με επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, όπως φάνηκε στην περίπτωση της Ουκρανίας.

Παραπέρα, το Brexit θα έχει πολλές και σοβαρές συνέπειες για την ΕΕ, οι οποίες βέβαια θα φανούν στο μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να πέσουμε σε ένα νέο ψυχρό πόλεμο, αλλά να βρούμε ένα modus vivendi. Η διάδοση πυρηνικών όπλων σε τρίτες χώρες, ή η τρομοκρατία που αναπτύσσεται μέσα σε κλασικές πυρηνικές δυνάμεις μπορεί να δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα».

Αφορμές «ευρύτερων συγκρούσεων»...

Χαρακτηριστικά ήταν και όσα σημείωσε ο Β. Ι. Γιακούνιν, πρόεδρος του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ «Ο διάλογος των πολιτισμών», με έδρα το Βερολίνο, αναπτύσσοντας το θέμα «Ανατολική Μεσόγειος: Περιοχές της αντιπαράθεσης ή του διαλόγου των πολιτισμών»: «Στην Ιστορία πολλοί πόλεμοι ξέσπασαν στην Ανατολική Μεσόγειο και, δυστυχώς, η σημερινή κατάσταση εδώ μας γεννά ανησυχία. Οι πόλεμοι αυτοί, αν και εμφανίζονται ως τοπικοί, στην πραγματικότητα αποτελούν αφορμές ώθησης ευρύτερων συγκρούσεων που βγαίνουν πολύ έξω από τα όρια της εν λόγω περιοχής. Ηδη σήμερα οι συγκρούσεις στην Αν. Μεσόγειο περνούν στην Ευρώπη».

Μάλιστα, απηχώντας προφανώς και τις επιδιώξεις της ρωσικής αστικής τάξης για αναβάθμιση του ρόλου της σε ολόκληρη την κρίσιμη γεωστρατηγικά περιοχή, όπου εκδηλώνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και διακυβεύονται τεράστια συμφέροντα, έκανε λόγο για το ότι «δεν αρκούν τριμερείς και τετραμερείς συνεργασίες. Χρειάζεται ένας ειδικός οργανισμός που να εξετάζει συνολικά τη μεσογειακή πολιτική με τη συμμετοχή πολλών δρώντων με γεωστρατηγικό βάρος, ένας οργανισμός που θα εστιάζει π.χ. στη διασφάλιση των μεταφορών, της ενεργειακής ασφάλειας, της οικονομικής διασύνδεσης Ευρώπης - Ασίας.

Η κατάσταση στη Συρία συνδέεται άμεσα και με αυτά. Αλλωστε, όσα συμβαίνουν εκεί συνδέονται και με το γεγονός ότι ο Ασαντ αρνήθηκε τη διέλευση αγωγού φυσικού αερίου από τη χώρα του, προερχόμενου από το Κατάρ (...) Ο μηχανισμός αυτός θα μπορούσε να συμβάλει και στην αποκλιμάκωση της στρατιωτικής παρουσίας στην Αν. Μεσόγειο».

Στο «παιχνίδι» και τα πυρηνικά

Στη στρατηγική «περικύκλωσης» της Ρωσίας από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ αναφέρθηκε ο Β. Κοζίν, διευθύνων σύμβουλος του Ρωσικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών, αναπτύσσοντας το θέμα «Το τρίγωνο της Μεσογείου και οι αραβικές χώρες (Ελλάδα, Τουρκία, αραβικές χώρες)», δίνοντας έμφαση και στο ζήτημα των πυρηνικών. Συγκεκριμένα είπε: «Είναι αρνητικός παράγοντας η κατοχή πυρηνικών όπλων από το Ισραήλ, όπως και το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν πυρηνικές κεφαλές σε Ιταλία και Τουρκία, αυξάνοντας μάλιστα την ισχύ τους με πρόσχημα την ουκρανική κρίση που οι ίδιες οι ΗΠΑ δημιούργησαν. Επίσης, είναι αρνητικό το γεγονός ότι στις ΗΠΑ μιλούν για δυνατότητα "περιορισμένης χρήσης - προληπτικού πλήγματος" με πυρηνικά εναντίον Ρωσίας και Κίνας. Υπάρχει, δηλαδή, αλλαγή της στρατηγικής του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, που συνδυάζουν και τη χρήση της πυρηνικής απειλής στη στρατιωτική τους συμπεριφορά.

Οποιος κι αν κερδίσει στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, όλα δείχνουν ότι οι ΗΠΑ θα στηριχτούν στο εξελιγμένο πυρηνικό δυναμικό, εκσυγχρονίζοντάς το και περαιτέρω, στο τακτικό και το στρατηγικό τους οπλοστάσιο, όπως αναφέρουν τα αμερικανικά ΜΜΕ.

Εν κατακλείδι, πρέπει να παρθούν μια σειρά από μέτρα, όπως τα πυρηνικά των ΗΠΑ να απομακρυνθούν από Ιταλία και Τουρκία. Ισραήλ και Ιράν πρέπει να εγκαταλείψουν τα πυρηνικά τους προγράμματα. Πρέπει ακόμα να απομακρυνθούν οι συστοιχίες πυραύλων από τη Ρουμανία κ.ά.

Τέλος, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους να εγκαταλείψουν τις στρατιωτικές πράξεις στο έδαφος της Συρίας και τον εναέριο χώρο της. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι οι ΗΠΑ είναι χορηγοί της τρομοκρατίας στη Συρία...».

Με το βλέμμα σε νέες συμμαχίες

Χαρακτηριστικά σε αυτό το πλαίσιο είναι και τα όσα ακούστηκαν για το ρόλο της Ελλάδας και επί της ουσίας για τον επαναπροσδιορισμό των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών στις οποίες συμμετέχει.

Ο Μ. Γ. Γιάκουσεβ, αντιπρόεδρος του Αναλυτικού Κέντρου «Κατέχον», μιλώντας για ένα νέο γύρο των διμερών σχέσεων Ελλάδας και Ρωσίας, είπε: «Προφανώς οι πνευματικές και πολιτιστικές σχέσεις μας είναι στενές αλλά η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όπου, όπως καταλαβαίνετε, εμείς - ως Ρωσία - δεν έχουμε καμία σχέση. Αν τώρα προχωρήσει το Brexit και ενδεχομένως σε 5 χρόνια από τώρα, ίσως, η Ελλάδα θέλει να είναι μέλος της Ευρασιατικής Ενωσης θα μιλάμε πια σε διαφορετική βάση...».

Ο Κ. Γρίβας, αν. καθηγητής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, μιλώντας για τη «δυναμική των ελληνορωσικών σχέσεων σε ένα μετα-αμερικανικό διεθνές σύστημα», χαρακτήρισε «μεταφυσική» την «πίστη στην αμερικανική παντοδυναμία που οδηγεί σε λανθασμένες αναγνώσεις της γεωπολιτικής πραγματικότητας». Μίλησε ακόμα για «φαντασιώσεις» περί «μονοπολικότητας» που καλλιεργεί ο ευρωατλαντικός άξονας, που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να προχωρήσει σε έναν κόσμο που ρέπει στην πολυπολικότητα και όπου - όπως είπε - η Ρωσία λόγω της θέσης και της ισχύος της είναι αντικειμενικά στο επίκεντρο των διεθνών εξελίξεων. Εσπευσε, δε, να αποδώσει ρόλο στην Ελλάδα, για την καλλιέργεια και διατήρηση σχέσεων της Ρωσίας με την υπόλοιπη Ευρώπη, ως «υποψήφια ιστορική αποστολή της Ελλάδας», να παίζει βασικά το ρόλο συνδετικού κρίκου.

Την ανάγκη για προσανατολισμό των σχέσεων προς τη Ρωσία ως «αναγκαία παράμετρο μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και αμυντικής στρατηγικής» τόνισε και ο Περ. Νεάρχου, πρέσβης ε.τ. της Κυπριακής Δημοκρατίας, που εμφανίστηκε «προβληματισμένος» που η τέτοια συνεργασία δεν είναι στο «επιθυμητό επίπεδο» και για το ότι, όπως είπε, ασκούνται πιέσεις στην Ελλάδα να μην αναπτύξει σχέσεις με τη Ρωσία, να συμφωνεί σε κυρώσεις σε βάρος της, με αρνητικές συνέπειες για την ασφάλεια της Ελλάδας και την οικονομία της.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ