«Δεν καταργούνται αναπηρικά και οικογενειακά επιδόματα», ξεκαθαρίζει με στόμφο η χτεσινή «Αυγή» και σχεδόν πανηγυρίζει: «Προστασία στις ευπαθείς ομάδες, περικοπές όπου υπάρχουν επικαλύψεις».

Στο ίδιο ρεπορτάζ διαβάζουμε: «Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να προχωρήσει σε περικοπές κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων που αφορούν ειδικές και ευάλωτες κατηγορίες. Ωστόσο θα εξετάσει άλλες περικοπές (και επιδομάτων) προκειμένου να χρηματοδοτηθεί το Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης που αφορά άτομα που διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας (...) Ο υπουργός Εργασίας Γ. Κατρούγκαλος διευκρίνισε ότι όπου υπάρχουν επικαλύψεις κοινωνικών επιδομάτων με το ΚΕΑ, δεν υπάρχει λόγος αυτά τα επιδόματα να παραμείνουν».

Είναι φανερή η προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει ότι δίνει τάχα μάχη απέναντι στο κουαρτέτο για να προστατέψει τους πιο αδύναμους, όταν στο 3ο μνημόνιο φιγουράρει φαρδιά - πλατιά η υπογραφή της στη δέσμευση ότι κάθε χρόνο και για όσο διαρκεί το πρόγραμμα, θα πετσοκόβει κατά 0,5% του ΑΕΠ τα κονδύλια για την Πρόνοια. Παίρνοντας ως βάση το ΑΕΠ όταν υπογράφτηκε το 3ο μνημόνιο, μιλάμε για περικοπές ύψους 900 εκατ. ευρώ κατ' έτος!

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ήδη, πάνω από 70.000 βαριά ανάπηροι έχουν μείνει χωρίς επίδομα, καθώς από 212.000 που έπαιρναν κάποιο επίδομα το Μάρτη του 2012, σήμερα είναι κάτω από 150.000. Σύμφωνα με εκτιμήσεις των ειδικών, οι βαριά ανάπηροι στη χώρα μας είναι πάνω από 500.000, ενώ οι ανάπηροι με ένα μέσο ποσοστό αναπηρίας δεν έχουν καμία στήριξη.

Βασικός μοχλός γι' αυτές τις περικοπές είναι χωρίς αμφιβολία τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ), τα οποία «σφάζουν» τους ανάπηρους, μειώνοντας με καθαρά δημοσιονομικά κριτήρια τα ποσοστά της αναπηρίας κάτω από το όριο που προβλέπεται για τη χορήγηση ακόμα κι αυτών των γλίσχρων επιδομάτων. Επομένως, οι περικοπές έχουν ήδη ξεκινήσει, και μάλιστα με τη μέθοδο που παραπέμπει σε σύγχρονο Καιάδα.

Οσο για τις «επικαλύψεις» που διαπιστώνει η κυβέρνηση ανάμεσα στο ΚΕΑ και τα επιδόματα που έχουν απομείνει να χορηγούνται από το κράτος, εδώ χωράει πολλή συζήτηση. Στην πραγματικότητα, το ΚΕΑ θα γίνει το «χωνευτήρι» για όλα τα προνοιακά και κοινωνικά επιδόματα και, από αυτήν την άποψη, σε μια πορεία, θα τα απορροφήσει όλα.

Κι αυτό γιατί στρατηγική της κυβέρνησης είναι να αντικαταστήσει σταδιακά όλα τα επιδόματα με τα ψίχουλα του ΚΕΑ, γενικεύοντας την εφαρμογή του σε όσους διαβιούν κάτω από τα επίσημα όρια της φτώχειας και σήμερα δικαιούνται ορισμένα κοινωνικά ή προνοιακά επιδόματα. Απ' αυτήν την άποψη, οι «επικαλύψεις» επιδομάτων και ΚΕΑ είναι μια υπόθεση - λάστιχο, την οποία η κυβέρνηση θα «τεντώνει» όσο περισσότερο προχωρά η εφαρμογή του ΚΕΑ, απορροφώντας όσα κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα έχουν απομείνει.

Στον πυρήνα αυτής της πολιτικής βρίσκεται η διαχείριση της φτώχειας μόνο στις πιο ακραίες μορφές της και με το ελάχιστο δημοσιονομικό κόστος. Κατ' επέκταση, ο συμβιβασμός του λαού με τη λογική των ελάχιστων απαιτήσεων, με την άθλια και μίζερη χαμοζωή που επιφυλάσσει το ΚΕΑ, το οποίο να σημειωθεί ότι ισοδυναμεί με τη χορήγηση 13,1 ευρώ ημερησίως σε μια τετραμελή οικογένεια, προκειμένου να καλύψει όλες τις ανάγκες της! Θυμίζουμε ότι τα ίδια πάνω - κάτω ποσά και παροχές προβλέπονταν και από το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα που θέσπισε η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ.

Στην κατεύθυνση αυτή, η κυβέρνηση συνεργάζεται με την Παγκόσμια Τράπεζα, η οποία έχει αναλάβει να αναμορφώσει το «χάρτη» των κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων, υπό την ομπρέλα του ΚΕΑ. Η συζήτηση αυτή εντείνεται αυτές τις μέρες, καθώς η κυβέρνηση αναζητάει εναγωνίως 400 περίπου εκατ. ευρώ, για να εξασφαλίσει τη σταθερή χρηματοδότηση του ΚΕΑ από 1/1/2017, όπως προβλέπει το μνημόνιο.

Επομένως, τόσο οι επιλογές, όσο και η προπαγάνδα της κυβέρνησης έχουν μεγάλο «βάθος». Και δεν απαντιούνται, αντίθετα συσκοτίζονται οι πραγματικοί στόχοι, όταν ερμηνεύονται από τη σκοπιά της «αναπόφευκτης επιλογής», επειδή η κυβέρνηση επιλέγει να συντηρήσει το πελατειακό κράτος, αντί του κοινωνικού, όπως γράφτηκε σε μερίδα του Τύπου.

Υπηρετώντας τη ρηχή προπαγανδιστική τακτική της ΝΔ δίνουν άλλοθι στην κυβέρνηση ότι κόβει τα κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα επειδή προσλαμβάνει έναν «κομματικό στρατό» από μετακλητούς και δεν της περισσεύουν χρήματα για να ασκήσει κοινωνική πολιτική! Ο ταξικός χαρακτήρας των μέτρων συγκαλύπτεται και καλλιεργείται η αυταπάτη ότι με μια άλλη κυβέρνηση και μια πιο χρηστή και ηθική διαχείριση, μπορεί τάχα να υπάρξει κρατική κοινωνική πολιτική που να καλύπτει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες...