Την αφοσίωση της κυβέρνησης στη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ στην Ενέργεια εξέφρασε, για μια ακόμη φορά, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Π. Σκουρλέτης, από το βήμα του 21ου Συνεδρίου του ΙΕΝΕ (Ινστιτούτο Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης).

Υποστήριξε ότι «η κατεύθυνση της ενεργειακής πολιτικής στην Ελλάδα έχει αλλάξει ριζικά σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν», κυρίως σε ό,τι αφορά «στον τομέα της αποτελεσματικότητας», ενώ απαρίθμησε τις κυβερνητικές επιτυχίες σε σειρά ζητημάτων κομβικής σημασίας για το κεφάλαιο, όπως η έναρξη κατασκευής του αγωγού TAP, η τεχνική αναβάθμιση του τερματικού σταθμού LNG της Ρεβυθούσας, η πρόοδος στον ελληνοβουλγαρικό αγωγό IGB και τον πλωτό τερματικό σταθμό LNG στην Αλεξανδρούπολη. Αναφέρθηκε, επίσης, στο μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ του ΔΕΣΦΑ και της εταιρείας «MER» (ΠΓΔΜ), στις συζητήσεις για τις δυνατότητες μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας, στη συνεργασία με Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο για τη μεταφορά του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας.

Παράλληλα, αναφέρθηκε σε συμφωνίες που έκλεισαν τα ΕΛΠΕ στον τομέα του πετρελαίου με το Ιράν, καθώς και την προώθηση της έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στην ελληνική επικράτεια, προσθέτοντας πως σύντομα θα υπάρξουν νέες ανακοινώσεις.

Αν και όλα τα παραπάνω ο Π. Σκουρλέτης τα ενέταξε στην «πολυδιάστατη εξωτερική ενεργειακή πολιτική» της σημερινής κυβέρνησης, η αλήθεια είναι πως στο σύνολό τους αποτέλεσαν στον έναν ή τον άλλον βαθμό σχέδια και πολιτικές που εφάρμοσαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αφού εντάσσονται στο στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου να καταστήσει τη χώρα ενεργειακό κόμβο, εμπλέκοντας το λαό βαθύτερα σε επικίνδυνους ενεργειακούς ανταγωνισμούς.

Υπογράμμισε ακόμη πως βασικός γνώμονας της ασκούμενης ενεργειακής πολιτικής είναι «η διαφοροποίηση των πηγών και των οδεύσεων, η ανταγωνιστικότητα στις τιμές υπέρ των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, η ενίσχυση της ενεργειακής ασφάλειας τροφοδοσίας», ακριβώς δηλαδή ό,τι υποστηρίζουν και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ, με απαραίτητο... συμπλήρωμα τις υποκριτικές αναφορές στα νοικοκυριά.

Κατά τ' άλλα, υπεραμύνθηκε του μοντέλου ιδιωτικοποίησης που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στον ΑΔΜΗΕ, δηλαδή τη διατήρηση ενός σημαντικού ποσοστού, υποστηρίζοντας ότι ανάλογα πρέπει να κινηθεί η κυβέρνηση και σε άλλες κερδοφόρες ενεργειακές επιχειρήσεις, σημειώνοντας ότι «αυτές οι επιχειρήσεις έχουν καίριο ρόλο να διαδραματίσουν στην προσπάθεια της κυβέρνησης για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας».

Σύμπτωση απόψεων σε όλα τα κομβικά ζητήματα από τα παραπάνω υπήρξε και με τους εκπροσώπους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, Κ. Σκρέκα και Γ. Μανιάτη, αντίστοιχα, που μίλησαν επίσης στο συνέδριο, ανεξάρτητα από το διαγκωνισμό τους με την κυβέρνηση για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τους στόχους του κεφαλαίου.

Από κοινού εξέφρασαν την υποστήριξή τους στα «projects» που προωθεί η κυβέρνηση, ενώ η όποια «κριτική» αφορούσε στο πόσο σύντομα και αποτελεσματικά εφαρμόζεται η ευρωενωσιακή ενεργειακή ατζέντα.