Τετάρτη 8 του Αυγούστου. Οι πύλες του 15ου Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών άνοιξαν, υποδεχόμενες χιλιάδες νέους και νέες από τις πέντε ηπείρους, με μία σχετικά δωρική τελετή, στο κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο του Αλγερίου, της 5ης Ιούλη, όπως λέγεται, μέρας της ανεξαρτησίας της χώρας. Κυριάρχησαν με τη δυναμική τους παρουσία και τα συνθήματά τους οι κομμουνιστικές νεολαίες, σφραγίζοντας μαχητικά εν τη γενέσει τους τις εργασίες καθώς καταγράφτηκε στη συνείδηση όλων η αποφασιστικότητα και η θέλησή τους να «παγκοσμιοποιήσουν τον αγώνα για ειρήνη, αδελφοσύνη, ενάντια στον ιμπεριαλισμό», όπως ακριβώς και το σύνθημα- κάλεσμα της Διεθνούς Οργανωτικής Επιτροπής αυτού του Φεστιβάλ.

Μία θέληση και μία αποφασιστικότητα που πηγάζουν από πίστη σε ένα καλύτερο και δικαιότερο μέλλον, ένα σοσιαλιστικό μέλλον, και είναι σε θέση να ξεπερνούν τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, όποιοι κι αν είναι αυτοί, όσο ισχυροί κι αν είναι. Εξάλλου, οι νεολαίες που συμμετέχουν σε αυτό το Φεστιβάλ γνώριζαν εξ αρχής ότι η πραγματοποίησή του δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη υπόθεση. Οι προσπάθειες υπονόμευσης, τόσο του θεσμού όσο και των συμμετοχών, ούτε λίγες ήταν, ούτε ορατές διά γυμνού οφθαλμού τις περισσότερες φορές. Ακόμα και για να φτάσουν πολλές αντιπροσωπείες είχαν να διανύσουν έναν «δρόμο μετ' εμποδίων», είτε με τις παρεμβάσεις των χωρών που αντιμάχονται το Φεστιβάλ αλλά και την ίδια τη χώρα, την Αλγερία, είτε με τις εν γένει δυσκολίες που κυοφορούσε αυτό καθ' εαυτό το εγχείρημα.

Κύριο όμως μέλημα της πλειοψηφίας των συμμετεχόντων ήταν και παραμένει η επιτυχής διεξαγωγή και ολοκλήρωση αυτού του Φεστιβάλ. Μία επιπρόσθετη δυσκολία ήταν για τους διοργανωτές το γεγονός της απόλυτης επιτυχίας των εργασιών του προηγούμενου 14ου Φεστιβάλ, που έγινε στην Αβάνα, και μάλιστα μετά το πέρας μιας ολόκληρης οκταετίας όπου ο θεσμός «σιωπούσε». Φυσικά ουδείς μπορεί να εξαιρέσει το γεγονός των εξαιρετικά δύσκολων συνθηκών που επικρατούν στην Αλγερία, η οποία τρεκλίζοντας προσπαθεί να επιστρέψει σε μία σχετική ηρεμία μετά τον πολυετή αιματηρό εμφύλιο πόλεμο. Τίποτα από όλα αυτά, όμως, δεν είναι ικανό να σταματήσει τους νεολαίους που βρέθηκαν στους δρόμους του Σιάτλ, της Πράγας, της Μελβούρνης, της Γένοβας, που πήραν μέρος στις εργασίες του Κοινωνικού Φόρουμ στο Πόρτο Αλέγκρε αλλά και όσους δεν μπόρεσαν να βρεθούν εκεί. Τώρα όλοι βρίσκονται εδώ, μόνο και μόνο για να έχουν τη δυνατότητα να εκφράσουν άμεσα και εμπράκτως τη διεθνιστική τους αλληλεγγύη απέναντι στους καταπιεζόμενους λαούς αλλά και όλους όσοι αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Και το κυριότερο, για να μπορέσουν να ανταλλάξουν εμπειρίες και να συντονίσουν τον αγώνα τους τόσο σε περιφερειακό όσο και παγκόσμιο επίπεδο.

Ηδη οι εργασίες που διεξάγονται ταυτοχρόνως στα διάφορα κέντρα συζήτησης στο Πανεπιστήμιο και στο Πολυτεχνείο του Αλγερίου, αλλά και οι καθημερινές και πολυπληθείς εκδηλώσεις που διοργανώνονται τόσο στο πλαίσιο των εργασιών του Φεστιβάλ κατά τη διάρκεια της μέρας, όσο και αυτών που λαμβάνουν χώρα τα βράδια στα οικοτροφεία (συναντήσεις, μουσικές βραδιές, βραδιές ηπείρων, χωρών), όπου διαμένουν οι αντιπροσωπείες, μετά τις πρώτες 48 ώρες του Φεστιβάλ, το έχουν προσανατολίσει αγωνιστικά και δυναμικά. Ομως, είναι ακόμα η αρχή, καθώς μέρα με τη μέρα, λεπτό το λεπτό, ο παλμός με γεωμετρική πρόοδο ανεβαίνει και θα κορυφωθεί στις 16 του Αυγούστου, όταν η αυλαία του 15ου Φεστιβάλ θα πέσει μόνο και μόνο για να δοθούν τα επόμενα ραντεβού. Στις κινητοποιήσεις των κρατών και των ηπείρων, ενάντια στον ιμπεριαλισμό αλλά και για το επόμενο Φεστιβάλ.