Παρασκευή 14 Οχτώβρη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 11
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)
Επαγρύπνηση και πάλη ενάντια στην πολιτική που τσακίζει τους λαούς εντός κι εκτός συνόρων

Αποσπάσματα από την ομιλία του Ν. Σοφιανού, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδήλωση στα Χανιά

Από την εκδήλωση στα Χανιά, στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου
Από την εκδήλωση στα Χανιά, στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου
Οι θέσεις του ΚΚΕ γύρω από το Προσφυγικό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο βρέθηκαν στο επίκεντρο της διήμερης περιοδείας του Νίκου Σοφιανού, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε Χανιά και Ηράκλειο, στις 6 και 7 του Οκτώβρη.

Στις ομιλίες του στις εκδηλώσεις που έγιναν στις δύο πόλεις, ο Ν. Σοφιανός αναφέρθηκε στις αιτίες που γεννούν τα κύματα της προσφυγιάς, στους οξύτατους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, αλλά και στις εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά.

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του στελέχους του Κόμματος σε εκδήλωση στα Χανιά με θέμα «Ο ρόλος της αμερικανοΝΑΤΟικής βάσης της Σούδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Προσφυγικό και οι θέσεις του ΚΚΕ».

***

Ο λαός μας δεν είναι αντιμέτωπος μόνο με την «ατζέντα» που διαμορφώνουν οι συνθήκες της κρίσης. Είναι αντιμέτωπος και με τη λεγόμενη εξωτερική πολιτική, που είναι αντίστοιχη με την πολιτική τη «μνημονιακή», όπως την έλεγαν οι σημερινοί «μνημονιακοί» όταν πετροβολούσαν στο παρελθόν το μνημόνιο. Είναι αντίστοιχη, όχι με όρους εξάρτησης, που ήταν μια μόδα με την οποία έπαιξε και ο ΣΥΡΙΖΑ (οι κακοί Αμερικάνοι, η Μέρκελ και οι «μερκελιστές», ο Σόιμπλε κ.λπ.), αλλά από θέσεις εξυπηρέτησης των συμφερόντων της ελληνικής ολιγαρχίας, άμεσων και μακροπρόθεσμων, που θεωρούν απαράβατο δόγμα την Ελλάδα στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, ενεργά να εμπλέκεται στους σχεδιασμούς που υπάρχουν φτιάχνοντας άξονες και αντιάξονες, που αλλάζουν σαν τα τραπουλόχαρτα. Η ελληνική ολιγαρχία προσπαθεί, με τους υπηρέτες της, το αστικό πολιτικό σύστημα, να πιάσει καλύτερη θέση στο τραπέζι της μοιρασιάς, για να δημιουργήσει όρους κερδοφορίας στους αγωγούς που διαμορφώνονται, στα σύνορα που χαράσσονται κυριολεκτικά με το αίμα των λαών.

Στο βήμα ο Ν. Σοφιανός
Στο βήμα ο Ν. Σοφιανός
Ο πόλεμος δεν είναι κάτι μακρινό, κάτι που αφορά άλλους λαούς που τους μακελεύουν οι ιμπεριαλιστές. Είναι υπαρκτή, αντικειμενική η βάση για να έχουμε γενίκευση των ιμπεριαλιστικών πολεμικών αναμετρήσεων.

Ταυτόχρονα, είμαστε αντιμέτωποι και με πιθανή εμπλοκή με την Τουρκία, στο έδαφος των μόνιμων αμφισβητήσεων κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας που συντηρεί και υποδαυλίζει η τουρκική άρχουσα τάξη. Ετσι διαβάζουμε τις πρόσφατες προκλήσεις από το σύνολο του αστικού πολιτικού συστήματος της Τουρκίας. Αμφισβητείται η Συνθήκη της Λοζάνης και η αμφισβήτησή της δεν αφορά μόνο το Αιγαίο. Γιατί η συνθήκη αυτή διαμόρφωσε, φυσικά πάνω στο αίμα των λαών, σε εκείνες τις ιστορικές συνθήκες και με βάση εκείνο τον συσχετισμό και τα νότια σύνορα της Τουρκίας, τα σύνορα με το Ιράκ, με τη Συρία.

Είναι, λοιπόν, τουλάχιστον λαθεμένη μια ανάγνωση, για να μην πούμε ότι είναι συνειδητή υποτίμηση αυτών των προκλήσεων και της ανοιχτής αμφισβήτησης, μια ερμηνεία που κάνει ιδιαίτερα η κυβέρνηση, αλλά και άλλοι αστοί πολιτικοί και «παπαγάλοι», ότι αυτές οι δηλώσεις εντάσσονται στο πλαίσιο της εσωτερικής αντιπαράθεσης που υπάρχει στην Τουρκία ανάμεσα στους κεμαλιστές και στον Ερντογάν. Προσέξτε πώς αντιμετωπίστηκαν αυτές οι εξελίξεις και από τον άλλο πόλο του διπολισμού, τη ΝΔ: Τις χαρακτήρισε «αντιπαραγωγικές»...

Δεν είναι, επίσης, τυχαία η ουδετερότητα των Αμερικανών, δεν είναι τυχαίο ότι αυτό που βρήκαν να πουν είναι η ανάγκη της σταθερότητας στο πλαίσιο των σχεδιασμών στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο. 'Η δεν είναι τυχαίος ο ρόλος του «Πόντιου Πιλάτου» από την πλευρά της ΕΕ σε παρέμβαση που έκαναν οι ευρωβουλευτές μας στο Ευρωκοινοβούλιο.

Αυτές οι εξελίξεις δείχνουν ότι χρειάζεται επαγρύπνηση, ένταση του αγώνα απέναντι σε μια πολιτική που στο σύνολό της δεν ξεχωρίζει σε εσωτερική και εξωτερική, είναι εχθρική για τα λαϊκά συμφέροντα, εχθρική για την προοπτική και το μέλλον του λαού μας.

«Σταθερότητα» για την κυβέρνηση η συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς

Αυτές τις εξελίξεις πρέπει να τις δούμε και με βάση το επιχείρημα, που καλλιεργείται, με πρωτοπόρους τον Κοτζιά, τον Τσίπρα κ.ά., ότι η Ελλάδα είναι μια ασφαλής, σταθερή χώρα και μάλιστα σε ένα περιβάλλον γενικευμένης αστάθειας, που υπερασπίζεται, δεν διαπραγματεύεται τη στρατηγική της επιλογή: Τη σύνδεσή της με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Λένε ότι «η Ελλάδα είναι μια σταθερή χώρα», όταν ο πόλεμος είναι εδώ, όταν συμμετέχουμε ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, τους οποίους η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει, υπογράφει τις αποφάσεις και συμμετέχει ανοιχτά στις πολεμικές επιχειρήσεις.

Εδώ, ο ρόλος της ΝΑΤΟικής και αμερικάνικης βάσης στη Σούδα δεν είναι απλά κομβικός. Είναι νευραλγικός. Εμείς δεν βάλαμε στο ψυγείο σε καμία φάση της πολιτικής αντιπαράθεσης το αίτημα για άμεσο ξήλωμα της βάσης της Σούδας και έχει σημασία αυτό να το αναδείξουμε σε άμεση σχέση με αυτό που παρατηρεί και βλέπει ο κόσμος στις τηλεοράσεις. Υπάρχει ενεργή συμμετοχή ελληνικού εδάφους στις πολεμικές επιχειρήσεις και μάλιστα αυτή η ενεργή συμμετοχή διαφημίζεται με δηλώσεις άλλων εποχών, όπως του υπουργού - συγκυβερνήτη του Τσίπρα, Καμμένου, ότι η Σούδα αποτελεί το αβύθιστο αεροπλανοφόρο ή με προσφορές πλειοδοσίας προς τους ΝΑΤΟικούς εταίρους τους για να φτιαχτεί μια ακόμα ΝΑΤΟική βάση στην Κάρπαθο ώστε να ενισχυθεί ο επιτελικός ρόλος της χώρας στο πλαίσιο αυτής της λυκοσυμμαχίας.

Πρέπει να επιμείνουμε στις ΝΑΤΟικές αποφάσεις στη Βαρσοβία γιατί αυτές κυριολεκτικά βρωμάνε μπαρούτι. Αποφάσισαν το ΝΑΤΟ να αναπτύξει ναυτικές δυνάμεις στη Μαύρη Θάλασσα, στο Αιγαίο και τη ΝΑ Μεσόγειο, κι εδώ έχει άμεση σχέση η Σούδα, αλλά και ο ΝΑΤΟικός στόλος που η «δεύτερη φορά αριστερά» τόλμησε να φέρει στο Αιγαίο. Γι' αυτό ήρθε η αρμάδα και όχι για τα παραμύθια που έλεγαν ότι την έφεραν δήθεν για να αναχαιτίσει τις βάρκες, τις οποίες οι δουλέμποροι τις πήγαιναν και τις έφερναν κι έτσι συνεχίζουν στα νησιά μας και στα μικρασιατικά παράλια.

Για το Κόμμα μας, ο αγώνας για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, για το κλείσιμο της βάσης της Σούδας, για την επιστροφή όλων των στρατιωτικών μας δυνάμεων εντός συνόρων είναι αγώνας επίκαιρος, άμεσος και δίνεται ενιαία με τον αγώνα για να πάρουμε πίσω τα κλεμμένα των χρόνων της κρίσης, των μνημονίων. Δίνεται συνδυασμένα με την ανάγκη να διαμορφωθεί στη χώρα μας μια πλειοψηφία λαϊκή που θα βάλει επί τάπητος το ζήτημα του ποιος έχει την εξουσία, τον πλούτο που παράγει αυτή η χώρα και σε όφελος ποιου ουσιαστικά μπορεί να δουλέψει.

Το σύστημα της εκμετάλλευσης γεννά την προσφυγιά

Αυτό που ζει ο λαός μας στα νησιά και ιδιαίτερα σε περιοχές που συνεχίζουν να υπάρχουν αυτά τα άθλια από πλευράς υποδομής κέντρα υποτίθεται «προσωρινής φιλοξενίας», αυτό που ζούμε και που βλέπουμε, τις εικόνες ντροπής, ανθρώπους στα σύρματα, ανθρώπους να κοιμούνται στους δρόμους, ανθρώπους που η πολύμηνη παραμονή ενέχει κινδύνους για την ίδια την προοπτική τους, αυτή η κατάσταση απ' την πλευρά του υπευθύνου έχει όνομα και επώνυμο: Είναι η κυβέρνηση, είναι ο Τσίπρας, οι υπογραφές που έχει βάλει μαζί με τον συγκυβερνήτη του και φυσικά η στήριξη σε αυτές τις υπογραφές και από το υπόλοιπο αστικό πολιτικό σύστημα. Κι έχει σημασία να αναδείξουμε αυτήν την πλευρά, γιατί αν δεν δούμε τις αιτίες, αν δεν πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, τότε θα καλλιεργείται έδαφος για να αναπτύσσουν απροκάλυπτα τη δράση τους οι ναζί εγκληματίες, υπόδικοι της Χρυσής Αυγής και φυσικά να ενισχύονται και ρατσιστικές και ξενοφοβικές απόψεις μέσα στο λαό μας.

Αυτές οι πλευρές πρέπει να μπουν όταν συζητάμε για το Προσφυγικό, όταν συζητάμε για τις άθλιες συνθήκες στις οποίες ζει αυτός ο κόσμος και όταν συζητάμε για τις συνέπειες που δημιουργούνται και στο λαό μας, ιδιαίτερα στις περιοχές που γειτνιάζουν με αυτόν τον κόσμο, και τις οποίες δεν πρέπει ούτε να τις υποτιμήσουμε ούτε να τις δούμε αφ' υψηλού.

Η αναγνώριση αυτών των προβλημάτων δεν είναι γενικώς ξενοφοβία. Δημιουργεί το έδαφος για να ανέβουν οι διεκδικήσεις, να ανέβει η παρέμβαση του λαού μας και να μείνει ανοιχτή η ανάγκη μη τήρησης της συμφωνίας εγκλωβισμού, η ανάγκη που έχει αυτός ο κόσμος να ταξιδέψει στις χώρες προορισμού του.

Εμείς, λοιπόν, τώρα που σταμάτησαν οι φιλάνθρωπες δηλώσεις ή τώρα που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα που έχει δημιουργήσει η πολιτική που υπηρετούν με όρους τάχα «ανθρωπισμού», με όρους γενικώς και αορίστως «αλληλεγγύης», πρέπει να αναδείξουμε ότι είναι ταξικό πρόβλημα, ότι είναι πρόβλημα που γεννά αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης. Δικά του παιδιά είναι οι πόλεμοι, οι βομβαρδισμοί, το ξεσπίτωμα, είναι οι φατρίες και οι ομάδες οι τέτοιες και οι άλλες, οι οποίες αξιοποιούνται για να δημιουργήσουν όρους διαμόρφωσης δικών τους πατημάτων στην κάθε χώρα, στη Συρία, στην Αίγυπτο, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και αλλού.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ