Η διεθνιστική εκδήλωση στο Παρίσι, που οργάνωσε η ΚΟ Γαλλίας του ΚΚΕ στις 7 Οκτώβρη, με ομιλητή τον Γιώργο Μαρίνο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος και τη συμμετοχή Ελλήνων και Γάλλων εργαζομένων, έγινε χώρος ουσιαστικής συζήτησης και ανταλλαγής πείρας, τονίστηκε η σημασία της κοινής δράσης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, στην επίθεση του κεφαλαίου.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης αναδείχθηκε η αναγκαιότητα της ενίσχυσης των προσπαθειών που κάνουν κομμουνιστικές δυνάμεις στη Γαλλία για να βάλουν τις βάσεις για την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα, σε αντίθεση με το μεταλλαγμένο, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που χρησιμοποιεί τον τίτλο «κομμουνιστικό» (το Γαλλικό ΚΚ), το οποίο, τόσο μέσα από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), που είναι κατασκεύασμα της ΕΕ, όσο και μέσα από την κοινή πορεία με άλλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, είναι όχημα προώθησης της στρατηγικής του κεφαλαίου και διαχείρισης του καπιταλισμού.

Στη συζήτηση καυτηριάστηκαν έντονα ο επικίνδυνος ρόλος του Γαλλικού ΚΚ στη στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και η συστηματική παραπλάνηση των Γάλλων εργαζομένων. Εγινε ιδιαίτερη αναφορά ότι στο πρόσφατο φεστιβάλ της εφημερίδας «Ουμανιτέ», το ...ΓΚΚ κάλεσε τον υπουργό Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλο, τον «Ψαλιδοχέρη», να ενημερώσει τους Γάλλους εργαζόμενους για τα καλά της σοσιαλδημοκρατίας, κι ενώ σε άλλη εξέδρα βρισκόταν πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του ΝΑΤΟ, πρώην αξιωματικός, για να ενημερώσει για τα καλά της λυκοσυμμαχίας.

Ο Γιώργος Μαρίνος στην ομιλία του μεταξύ των άλλων ανέφερε:

«Μας δίνει μεγάλη χαρά η σημερινή συνάντηση και χαιρετίζουμε τις προσπάθειες που γίνονται να βγούνε συμπεράσματα από τη διαλυτική πορεία του οπορτουνισμού και της ενσωμάτωσης και να βρει το κομμουνιστικό κίνημα στη Γαλλία το δρόμο του.

Πρόκειται για πολύ ανηφορικό δρόμο, που απαιτεί θυσίες αλλά αυτός ο δρόμος αντιστοιχεί στα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Το Γαλλικό ΚΚ και άλλα κόμματα που είναι διαβρωμένα από τον οπορτουνισμό λένε ψέματα στους λαούς των χωρών τους και αποκρύπτουν το χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ ως σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, που εκφράζει και υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, και έχουν μεγάλες ευθύνες γιατί με τη στάση τους στράφηκαν και στρέφονται ενάντια στα συμφέροντα και στους αγώνες των Ελλήνων εργαζομένων, αλλά και των εργαζομένων στις άλλες χώρες».

«...Τι να πούνε σήμερα για το 3ο μνημόνιο και τις αξιολογήσεις που κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σε συνεργασία με το κουαρτέτο και την εφαρμογή πολύ σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής, που συνεχίζει τη μείωση μισθών και συντάξεων και ξηλώνει εργασιακά, κοινωνικο-ασφαλιστικά δικαιώματα συνεχίζοντας την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ;

Τι να πούνε για την καταστολή, τα χημικά και το ξυλοκόπημα των συνταξιούχων αλλά και άλλων εργαζομένων;

Τι να πούνε για τους ύμνους στο ΝΑΤΟ, το οπλισμένο χέρι του ιμπεριαλισμού, και την ΕΕ, την ένωση του κεφαλαίου, για την εμπλοκή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους για τα συμφέροντα της αστικής τάξης;

Τα προβλήματα είναι πολύ σοβαρά και είναι αναγκαίο να γίνει επίμονη συζήτηση μέσα στο κομμουνιστικό κίνημα και να βγούνε ουσιαστικά συμπεράσματα».

«...Η πείρα από το ρεύμα του "Ευρωκομμουνισμού" είναι οδυνηρή, ο οπορτουνισμός είναι ύπουλος αντίπαλος, η αστική ιδεολογία διεισδύει μέσα στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος, επιδρά στις προγραμματικές κατευθύνσεις, στην πολιτική συμμαχιών με αντίπαλες δυνάμεις, οδηγεί σε υποταγή στον κοινοβουλευτισμό, διαβρώνει συνειδήσεις και αφοπλίζει το εργατικό κίνημα.

Η ίδια η ταξική πάλη θέτει επιτακτικά ότι για την ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος απαιτείται ουσιαστική συζήτηση για τη διαμόρφωση στρατηγικής και της τακτικής που στοχεύουν στη συγκέντρωση και προετοιμασία εργατικών - λαϊκών δυνάμεων στη σύγκρουση με τα μονοπώλια και τον καπιταλισμό για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητα, για το σοσιαλισμό.

Η αναζήτηση κοινοβουλευτικών - κυβερνητικών λύσεων διαχείρισης του συστήματος ως μεταβατικών μέσων, που θα συμβάλουν - όπως λέγεται - στην προσέγγιση του σοσιαλιστικού στόχου πατάει στο έδαφος του καπιταλισμού, δίνει ανάσες ζωής στο ξεπερασμένο ιστορικά εκμεταλλευτικό σύστημα, δίνει την πρωτοβουλία των κινήσεων στη σοσιαλδημοκρατία, που φοράει τη μάσκα του προοδευτισμού.

Με το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ και πολλά άλλα παραδείγματα έχει αποδειχθεί ότι οι λεγόμενες "αριστερές κυβερνήσεις" αποτελούν μηχανισμό διαχείρισης και αναπαραγωγής της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, καλλιεργούν αυταπάτες, αφοπλίζουν λαϊκές δυνάμεις και οδηγούν στην ενίσχυση συντηρητικών δυνάμεων, στην επάνοδο των δεξιών κυβερνήσεων. Τα παραδείγματα των "αριστερών κυβερνήσεων" στην Ευρώπη και σε χώρες της Λατινικής Αμερικής επιβεβαιώνουν αυτήν την εκτίμηση».