Σαράντα εννέα χρόνια συμπληρώθηκαν την Κυριακή 9 Οκτώβρη από τότε που ο Αργεντίνος Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα, όντας τραυματίας και κρατούμενος από την προηγούμενη μέρα, δολοφονείται στη Βολιβία μετά από εντολή της CIA. Υπήρξε ένας ξεχωριστός κομμουνιστής επαναστάτης, διεθνιστής, από τους πρωτεργάτες της επανάστασης στην Κούβα, που το παράδειγμά του φλογίζει και θα φλογίζει στους αιώνες τις καρδιές των εργατών, των απλών ανθρώπων που παλεύουν για την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, για τον εξανθρωπισμό του ανθρώπου.

Ο Τσε γεννήθηκε ως Ερνέστο Γκεβάρα Ντε λα Σέρνα (από πατέρα τον Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς, με ιρλανδικές ρίζες και μητέρα την Σέλια ντε λα Σέρνα, με ισπανικές) στο Ροσάριο της Αργεντινής στις 14 Ιούνη 1928 και σπούδασε Ιατρική. Απο νωρίς έρχεται σε επαφή με τις επαναστατικές ιδέες, ταξιδεύει δύο φορές στη Λατινική Αμερική, γνωρίζει τη δυστυχία των λαών της και το 1954 βρίσκεται στη Γουατεμάλα, όπου θα συμμετάσχει ενεργά στην υπεράσπιση της φιλολαϊκής κυβέρνησης του Γιάκομπο Αρμπενς, που χτυπιέται απ' την ξένη επέμβαση. Μετά το ματοκύλισμα στη Γουατεμάλα, περνάει στο Μεξικό, συναντιέται, για πρώτη φορά, με τον Φιντέλ Κάστρο και προσχωρεί στο επαναστατικό του τμήμα και στα 83 άτομα που θα αποτελέσουν την αποστολή του πλοιάριου «Γκράνμα» και συμμετέχει στον ένοπλο αγώνα που θα οδηγήσει στην ανατροπή του δικτάτορα Φλουχένσιο Μπατίστα την 1η Γενάρη του 1959.

Πήρε την κουβανική υπηκοότητα και υπηρέτησε την Κουβανική Επανάσταση από διάφορες θέσεις. Πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας, υπουργός Βιομηχανίας και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου Προγραμματισμού και στην εισβολή του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στον Κόλπο των Χοίρων, τον Απρίλη του 1971, διοικητής των στρατευμάτων στο Πινάρ ντελ Ρίο. Στις 14 Μάρτη 1965 κάνει την τελευταία δημόσια εμφάνισή του. Στις 3 Οκτώβρη 1965 ο Φιντέλ Κάστρο, στην ιδρυτική συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας, θα διαβάσει το αποχαιρετιστήριο γράμμα του φεύγοντας για τη Βολιβία, για να φουντώσει το επαναστατικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική. Σε αυτό σημειώνεται χαρακτηριστικά: «Αφήνω εδώ το λαό που με δέχτηκε σαν γιο του και αυτό μου προξενεί πόνο στην ψυχή μου. Παίρνω μαζί μου στα νέα πεδία των μαχών την πίστη, που εσύ μου ενέπνευσες, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, τη συναίσθηση ότι εκπληρώνω το πιο ιερό καθήκον μου: Να αγωνιστώ ενάντια στον ιμπεριαλισμό, όπου κι αν υπάρχει. Αυτό μου δυναμώνει την πεποίθηση και πολλαπλά μου γιατρεύει κάθε πόνο»...