Η συμφωνία στην οποία κατέληξε την προηγούμενη βδομάδα η διοίκηση της ΔΕΗ ΑΕ με την «Αλουμίνιον της Ελλάδος» (ΑτΕ) σχετικά με τη μείωση στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος «άνοιξε» την όρεξη στο σύνολο των πελατών υψηλής τάσης, οι οποίοι ζητούν ανάλογη ευνοϊκή μεταχείριση. Ολο το προηγούμενο διάστημα οι διεργασίες που συντελούνταν μεταξύ κυβερνητικών και επιχειρηματικών παραγόντων υπήρξαν ιδιαίτερα έντονες και συνεχίζονται με αμείωτους ρυθμούς, εν μέσω όξυνσης του ανταγωνισμού μεταξύ των μονοπωλιακών ομίλων στον τομέα της Ενέργειας και των λεγόμενων «ενεργοβόρων» βιομηχανιών, που επιδιώκουν μείωση του περιβόητου «ενεργειακού κόστους».

Η σύμβαση ανάμεσα στην «ΑτΕ» του «Ομίλου Μυτιληναίος» και τη ΔΕΗ ΑΕ είναι χαρακτηριστική για την αποφασιστικότητα της συγκυβέρνησης να εξυπηρετήσει και σε αυτό το πεδίο τις αξιώσεις των βιομηχάνων.

Συγκεκριμένα, η σύμβαση που εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση των μετόχων της ΔΕΗ (όπου η κυβέρνηση εκπροσωπεί το πλειοψηφικό κρατικό μετοχικό πακέτο) και η οποία θα υπογραφεί σύντομα, είναι τετραετούς διάρκειας, από 1/7/2016 έως 31/12/2020. Οι εκπτώσεις που προβλέπει μπορεί υπό κάποιους όρους να φτάσουν ακόμη και στο 48% επί της χρέωσης ηλεκτρισμού στην Υψηλή Τάση, που σήμερα τιμολογείται με 57,57 ευρώ/MWh. Ετσι, η νέα σύμβαση προμήθειας προβλέπει ότι για την περίοδο από 1/1/2014 έως 30/6/2016, κατά την οποία υπήρχε διένεξη με την ΑτΕ, η τιμή διαμορφώνεται στα 36,6 ευρώ/MWh, ενώ για την ερχόμενη τετραετία προβλέπεται περαιτέρω μείωση, στα 31,6 ευρώ/MWh, δίχως το κόστος ρύπων και δικτύων.

Ως όρος για την παροχή του συνόλου της παραπάνω έκπτωσης καθορίστηκε η προπληρωμή 100 εκατ. ευρώ για την κατανάλωση του α' εξαμήνου του έτους, εντός 15 ημερών από την υπογραφή της σύμβασης, ενώ για τη διαμόρφωση της τελικής τιμής υπολογίστηκε έκπτωση όγκου ηλεκτρικού ρεύματος 25% και έκπτωση λόγω «ειδικών καταναλωτικών χαρακτηριστικών» της επιχείρησης, ύψους 8%. Εχουν επίσης ληφθεί υπόψη και οι χρηματιστηριακές τιμές του αλουμινίου στο Χρηματιστήριο Μετάλλων του Λονδίνου, καθώς η χρέωση θα αυξάνεται ανάλογα με την αύξηση που ενδεχομένως υπάρξει στην τιμή του αλουμινίου.

Στη Γενική Συνέλευση της ΔΕΗ συμμετείχε και εκπρόσωπος του ΤΑΙΠΕΔ, μιας και το ταμείο ιδιωτικοποιήσεων έχει στο χαρτοφυλάκιό του το 17% των μετοχών της ΔΕΗ, εκφράζοντας επιφυλάξεις για το σύννομο της συμφωνίας με τη νομοθεσία της ΕΕ περί κρατικών ενισχύσεων. Οπως έγινε γνωστό από τη διοίκηση της ΔΕΗ, η συμφωνία ολοκληρώθηκε κατόπιν σχετικών ενεργειών του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, έχοντας πάντα ως «μπούσουλα» σχετική απαίτηση των δανειστών να ολοκληρωθούν όλες οι συμβάσεις με την «ενεργοβόρο» βιομηχανία, ως «προαπαιτούμενο» για την εκταμίευση της υποδόσης των 2,8 δισ. ευρώ...

Ακριβώς γι' αυτόν το λόγο επανέρχεται το ζήτημα των χρεώσεων στο σύνολο της «ενεργοβόρου» βιομηχανίας που τροφοδοτείται από την υψηλή τάση, με τον πρόεδρο της ΔΕΗ να μεταθέτει την επίλυσή του στο τέλος του 2017, οπότε λήγουν οι τρέχουσες συμβάσεις.

Κατά τ' άλλα, καθώς εντείνονται οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί στο πλαίσιο της παραπέρα «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης ο πρόεδρος της ΔΕΗ, Μ. Παναγιωτάκης, έθεσε εκ νέου το αίτημα της ΔΕΗ να μην περιλαμβάνεται το ποσοστό της υψηλής τάσης στο συνολικό μερίδιο αγοράς που κατέχει η επιχείρηση. Υπενθυμίζεται ότι βάσει της συμφωνίας με τους δανειστές, η ΔΕΗ θα πρέπει μέχρι το 2020 να έχει μειώσει το μερίδιό της στην εγχώρια αγορά κάτω του 50%.

Η παραπάνω πρόταση ήδη έχει ξεσηκώσει αντιδράσεις στους κόλπους των βιομηχάνων, οι οποίοι εκτιμούν πως σε αυτήν κρύβεται η πρόθεση της ΔΕΗ να αποκλειστούν οι ίδιοι από την αγορά ηλεκτρικού ρεύματος. Αντίστοιχη κίνηση είχε επιχειρηθεί το περασμένο καλοκαίρι, μέσα από τον προτεινόμενο Κώδικα Δημοπρασιών Προθεσμιακών Προϊόντων Ηλεκτρικής Ενέργειας - το Σύστημα Δημοπρασιών ΝΟΜΕ - η οποία ωστόσο έμεινε στα χαρτιά μετά τις έντονες αντιδράσεις ορισμένων τμημάτων της βιομηχανίας. Μάλιστα, είχε χαρακτηρισθεί από τους ίδιους, με ευθείες καταγγελίες προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ως προσπάθεια να ευνοηθούν συγκεκριμένοι ιδιώτες παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας... Το μόνο βέβαιο είναι πως οι επόμενοι μήνες θα έχουν πολύ ενδιαφέρον μιας και όλες οι πλευρές ήδη «ακονίζουν τα μαχαίρια».

Η αλήθεια είναι βέβαια πως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες για να μειώσει το λεγόμενο «ενεργειακό κόστος» των βιομηχάνων, αλλά και να συμβιβάσει αντιτιθέμενα συμφέροντα στο εσωτερικό της εγχώριας αστικής τάξης.

Χαρακτηριστικά, ο ΣΕΒ αναγνωρίζει ανοιχτά τις εν λόγω κυβερνητικές προσπάθειες, γεγονός που κατέγραψε και σε «οικονομικό δελτίο» του, τον περασμένο Σεπτέμβρη.

Σε αυτό εξέφραζε την ικανοποίησή του για τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης που έχουν οδηγήσει σε μείωση του ενεργειακού κόστους της βιομηχανίας και ειδικότερα σε ό,τι αφορά τη μείωση του κόστους φυσικού αερίου για τη βιομηχανική παραγωγή. Πιο συγκεκριμένα, χρέωνε στα θετικά της κυβέρνησης την κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στο φυσικό αέριο που χρησιμοποιείται για την ηλεκτροπαραγωγή, τη μείωση του ΕΦΚ στο φυσικό αέριο που χρησιμοποιείται από τη βιομηχανία για κατανάλωση, την εφαρμογή των συμβάσεων διακοψιμότητας στις μεγάλες βιομηχανίες, την αλλαγή των όρων τιμολόγησης της πρόσβασης στο δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου κ.ά.

Οπως χαρακτηριστικά υπογράμμισε, όλα τα παραπάνω «αποτελούν σωρευτικά κρίσιμες παρεμβάσεις στήριξης της Ελλάδας που παράγει και εξάγει»...

Στο πλαίσιο των ανταγωνισμών μεταξύ διαφορετικών τμημάτων του κεφαλαίου, βέβαια, τα παραπάνω συγχαρητήρια του ΣΕΒ προς την κυβέρνηση δεν υιοθετούνται από το σύνολο των βιομηχανικών καταναλωτών, όπως φαίνεται από μια σειρά δημόσιων παρεμβάσεων το τελευταίο διάστημα. Το μόνο βέβαιο είναι πως οι «πιέσεις» που ασκούνται από κάθε επιχειρηματικό όμιλο προς την κυβέρνηση ξεχωριστά θα ενταθούν, όπως και οι αναμεταξύ τους κόντρες, εν μέσω συνολικών αναδιαρθρώσεων που συντελούνται στην εγχώρια καπιταλιστική οικονομία.

Ηδη, οι αλληλοεπιθέσεις μεταξύ μονοπωλιακών ομίλων του χώρου της Ενέργειας (παραγωγών, προμηθευτών, παραγωγών μέσων ΑΠΕ κ.ά.) και βιομηχανιών, για το ποιος θα ωφεληθεί περισσότερο από τις εξελίξεις στον τομέα Ενέργειας και μάλιστα σε περίοδο μεγάλων δυσκολιών λόγω της παρατεταμένης ύφεσης, εκτοξεύονται ακόμη και σε δημόσιες συζητήσεις. Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η συζήτηση για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ΑΕ, δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι επιχειρηματίες που εξέφρασαν ανοιχτά τη διαφωνία τους, όπως επίσης εξέφρασαν τη διαφωνία τους στην ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ στη συνέχεια από τη σημερινή κυβέρνηση. Είναι σαφές ότι στις σημερινές συνθήκες, η διατήρηση ορισμένων τέτοιων επιχειρήσεων στην ιδιοκτησία του κράτους και η παραχώρηση της χρήσης κερδοφόρων τμημάτων τους στο μεγάλο κεφάλαιο, καθώς και η διασφάλιση τέτοιων προνομιακών συμβάσεων (όπως στην περίπτωση της «ΑτΕ»), είναι αποτελεσματικότερη μέθοδος, που οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερα ποσοστά κερδοφορίας τις βιομηχανίες. Διαφορετικά, οι ιδιώτες παραγωγοί θα παζαρεύουν τις τιμές με τους βιομήχανους με βάση το δικό τους κέρδος, άρα οι συμβάσεις δε θα είναι προνομιακές.

Ολα όσα προαναφέρθηκαν αναδεικνύουν την όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών με επίκεντρο την Ενέργεια. Το βέβαιο είναι πως ο λαός αντικειμενικά θα «πληρώσει τα σπασμένα», και ήδη τα πληρώνει αφού οι κάθε είδους «εκπτώσεις» προς το κεφάλαιο «εξοικονομούνται» από την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, ενώ και η ίδια η ΔΕΗ, παράλληλα με το πρόγραμμα διακανονισμών και ρύθμισης οφειλών που προωθεί ως «τελευταία ευκαιρία», εντείνει και τις απειλές και τις διακοπές ρεύματος στους «κακοπληρωτές»...

Επίσης, ενώ μειώνει τον ειδικό φόρο κατανάλωσης φυσικού αερίου στη βιομηχανία, αυξάνει τον αντίστοιχο φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης, επιβαρύνοντας τα λαϊκά νοικοκυριά.

Κόντρα σε όλα αυτά έρχεται η πρόταση του ΚΚΕ ως η μόνη πραγματικά φιλολαϊκή διέξοδος, που η υλοποίησή της μπορεί να εξασφαλίσει τη λαϊκή ευημερία, μέσω της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, της ύπαρξης κεντρικού σχεδιασμού στην οικονομία και της ίδρυσης ενιαίου φορέα Ενέργειας, που θα είναι λαϊκή ιδιοκτησία, θα λαμβάνει υπόψη τις λαϊκές ανάγκες και θα αξιοποιεί όλες τις παραγωγικές δυνατότητες του λαού και της χώρας. Αυτός ο φορέας θα διασφαλίζει την κάλυψη των αναγκών της κεντρικά σχεδιασμένης βιομηχανίας, τη σχεδιασμένη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων, την ασφάλεια των εργαζομένων και γενικότερα την ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον και φτηνό ρεύμα στο λαό.