Να προωθήσει τις στρατηγικές επιλογές της εγχώριας αστικής τάξης, όπως και την παραπέρα προσαρμογή του αστικού κράτους στις σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου, επιχειρεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αξιοποιώντας ταυτόχρονα αυτές τις κινήσεις και σε μια προσπάθεια «αλλαγής ατζέντας», απόσπασης της προσοχής του λαού απ' τα κρίσιμα της περιόδου, όπως η δεύτερη «αξιολόγηση» με «κυρίως πιάτο» τα Εργασιακά, η νέα επίθεση στο λαϊκό εισόδημα που προαναγγέλλει το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού κ.ο.κ.

Σε αυτό το πλαίσιο, αύριο αναμένεται να ανακοινωθούν τα μέλη που θα συγκροτούν την «Επιτροπή Διαλόγου για τη Συνταγματική Αναθεώρηση», την οποία συγκροτεί το Μέγαρο Μαξίμου. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, θα έχει αύριο συνάντηση με την Επιτροπή και θα ανακοινώσει τα μέλη της, ενώ επίσης θα δοθεί στη δημοσιότητα το κείμενο που θα αποτελέσει τη βάση της συζήτησης. Στην πραγματικότητα, βέβαια, ενώ το ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης αφορά στις προσαρμογές που αξιώνει στο κράτος και τους θεσμούς το κεφάλαιο, η όλη διαδικασία επιχειρείται να «ντυθεί» από την κυβέρνηση με μανδύα «εμβάθυνσης της δημοκρατίας» και της «λαϊκής συμμετοχής»...

Ταυτόχρονα, δρομολογείται η προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για τη διαπλοκή (προγραμματισμένη για την ερχόμενη Δευτέρα), θέμα για το οποίο η κυβέρνηση, αλλά και οι υπόλοιπες δυνάμεις τις αστικής διαχείρισης εκτιμούν ότι συνιστά «προνομιακό» πεδίο αντιπαράθεσης. Σχετικό «κουρνιαχτό» έχουν σηκώσει άλλωστε κι άλλες φορές στο πρόσφατο παρελθόν, στην προσπάθειά τους να αποπροσανατολίσουν το λαό, κρύβοντας τη στρατηγική σύμπλευση όλων των δυνάμεων που πολιτικά εκπροσωπούν την εξουσία του κεφαλαίου.

Καθώς τα προτάγματα του κεφαλαίου πρυτανεύουν, για την προώθησή τους την ερχόμενη Τρίτη ο πρωθυπουργός θα βρεθεί στο Κάιρο για να συμμετάσχει στην τριμερή Συνάντηση Κορυφής Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, λίγο μετά τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των τριών χωρών, η οποία πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Πρόκειται βέβαια για ένα «τρίγωνο συνεργασίας» το οποίο προωθεί προσηλωμένα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ακριβώς όπως και οι προκάτοχοί της, καθώς αποσκοπεί στη διεύρυνση κερδοφόρων πεδίων για τα κεφάλαια των τριών κρατών, σε τομείς όπως, Ενέργεια, διαμετακόμιση, ναυτιλία, διασύνδεση εμπορικών λιμανιών (όπως της Αλεξάνδρειας με Αλεξανδρούπολη και Καβάλα), τουρισμός, κατασκευές, γεωργία κ.ά.

Για «ειδική σχέση με την Αίγυπτο» άλλωστε μιλούσε ανοιχτά και ο υπουργός Εξωτερικός, Ν. Κοτζιάς, μετά την πρόσφατη «Διάσκεψη της Ρόδου για την Ασφάλεια και Σταθερότητα» στην Ανατολική Μεσόγειο, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «τα κείμενα για τη Διάσκεψη τα στείλαμε πρώτα στην Αίγυπτο, τα συμφωνήσαμε και μετά τα μοιράσαμε στους υπολοίπους. Εχουμε μια ειδική σχέση με την Αίγυπτο...».

Αλλωστε και κατά τη συνάντηση του Αλ. Τσίπρα με τον Α. Φ. Σίσι στην Αίγυπτο, στις 6 Αυγούστου, στο περιθώριο των εγκαινίων της νέας Διώρυγας του Σουέζ, είχε ανακοινωθεί ότι «οι δύο ηγέτες συζήτησαν θέματα οικονομικής συνεργασίας, όπως και της λιμενικής συνεργασίας ανάμεσα στο Σουέζ και στον Πειραιά, καθώς και άλλα ελληνικά λιμάνια. Αποφασίστηκε επίσης να ξεκινήσουν το Σεπτέμβριο συναντήσεις αξιωματούχων, προκειμένου να υποστηριχτεί η δραστηριοποίηση ελληνικών επιχειρήσεων στην περιοχή του Σουέζ. Συμφωνήθηκε η διοργάνωση τριμερούς συνάντησης Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, ενώ συζητήθηκαν και ζητήματα οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών».

Την ίδια ώρα, για ένα ακόμα απ' τα προτάγματα του κεφαλαίου, τη διευθέτηση του κρατικού χρέους, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης σε άρθρο του στο «Open Democracy» ξιφουλκεί κατά των πολιτικών «ακραίας λιτότητας», που στερούν πόρους πολύτιμους για την καπιταλιστική ανάκαμψη και «επιδείνωσαν τις ήδη εύθραυστες οικονομίες του ευρωπαϊκού Νότου», ενώ συνιστά στην ΕΕ «να δώσει πειστικές λύσεις για το μέλλον του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, πριν αυτό καταρρεύσει οριστικά...».

Επικαλείται την «ευρωμεσογειακή σύνοδο» της Αθήνας, παραδεχόμενος ότι «είχε ως στόχο να τεθούν οι βάσεις σε επίπεδο αρχηγών κρατών, ώστε να αποτυπωθεί με σαφήνεια η ανάγκη για αλλαγή του μείγματος οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής στην ΕΕ και την Ευρωζώνη», με «στροφή στην ανάπτυξη και τερματισμό της μονομερούς λιτότητας».

Πάνω σ' αυτούς τους στόχους εδράζονται, όπως αναφέρει, τόσο τα κομπρεμί με την ξεφωνημένη ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία, που την εντάσσει στις «προοδευτικές δυνάμεις», όσο και η πρωτοβουλία σύστασης στο Ευρωκοινοβούλιο της «Προοδευτικής Συμμαχίας» σε αυτό το πλαίσιο.

Γι' αυτό καθαυτό το κρατικό χρέος δηλώνει ότι είναι αδύνατη η συμμόρφωση με την επιταγή του Μάαστριχτ για 60% χρέος επί του ΑΕΠ για όλο και περισσότερες χώρες. «Ειδικά για τα κράτη - μέλη του Νότου, την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Γαλλία και την Ιταλία, ο μέσος όρος είναι 126,8% (...) Η προσπάθεια για ρύθμιση του δημόσιου χρέους ξεκινά από την Ελλάδα (...) Αυτή η ελάφρυνση έχει κριθεί απολύτως απαραίτητη», δηλώνει, αποτυπώνοντας συγκλίνουσες επιδιώξεις των αστικών τάξεων του λεγόμενου «ευρωπαϊκού Νότου», την ίδια ώρα που η όποια «διευθέτηση» του κρατικού χρέους θα συνοδευτεί έτσι κι αλλιώς από νέα αντιλαϊκή κλιμάκωση.