Με αφορμή το τρυφερό «ενσταντανέ» του Στιβ με τον υπόδικο Μιχαλολιάκο, στο περιθώριο συγκέντρωσης της Χρυσής Αυγής, ακούστηκαν πολλά. Για παράδειγμα, ο ίδιος ο Στιβ είπε ότι «πήγε απλά για να ακούσει», ότι «εάν διαπιστώσει ότι πρόκειται για ναζί δεν θα τον ξαναδούν», ότι «δεν ξέρει τα περί εγκληματικής οργάνωσης», ότι η δολοφονία Φύσσα ήταν «μια κακιά στιγμή». Ούτε λίγο ούτε πολύ, ισχυρίστηκε ότι πήγε εκεί επειδή τον οδήγησε ο... «"πατριωτισμός" της Χρυσής Αυγής» και δεν ξέρει «τίποτα για το φόνο».

Πρώτον: μόνο και μόνο που βρέθηκε εκεί, αποδεικνύει από μόνο του ότι ξέρει και μάλιστα πάρα πολύ καλά τι έκανε, πού βρέθηκε, ποιον αγκάλιασε και φίλησε, ποιον υποστηρίζει.

Δεύτερον: όσα είπε στη συνέχεια, είναι απλά τα πολιτικά επιχειρήματα της Χρυσής Αυγής, είτε για να νομιμοποιηθούν στη συνείδηση του κόσμου, είτε για να υπερασπίσουν τους εαυτούς τους στο δικαστήριο για να αποφύγουν την καταδίκη. Δηλαδή, τα περί «κακής στιγμής», «δεν είμαστε ναζί» κ.λπ., είναι ο πυρήνας της προπαγάνδας της Χρυσής Αυγής για να θολώσουν τα νερά και να κοροϊδεύουν το λαό, αλλά και για να τη σκαπουλάρουν στο δικαστήριο.

Πολύ απλά, λοιπόν, ο Γιατζόγλου υποστηρίζει το νεοναζιστικό μόρφωμα, τους νοσταλγούς του Χίτλερ, τους δολοφόνους εργαζομένων. Και ως τέτοιος κρίνεται και πρέπει να κρίνεται.