Ο ΣΕΒ ζητά από την κυβέρνηση: «Μείωση των φορολογικών συντελεστών στη βάση ενός ισοδύναμου προγράμματος καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, και αναγκαστικής μείωσης των λειτουργικών δαπανών του Δημοσίου σε περίπτωση υστέρησης στην επίτευξη των στόχων επέκτασης της φορολογικής βάσης, ώστε να μειωθεί η φορολογική επιβάρυνση των συνεπών φορολογουμένων και των οργανωμένων επιχειρήσεων και να δοθεί ώθηση στην αναπτυξιακή διαδικασία μέσω τόνωσης της υγιούς και ανταγωνιστικής επιχειρηματικότητας. Θέσπιση οριζόντιων φοροαπαλλαγών μέσω υπεραποσβέσεων επενδυτικών δαπανών, με όλη την επένδυση να αναγνωρίζεται σε ορισμένες περιπτώσεις ως εκπεστέα δαπάνη στη χρονιά υλοποίησης της επένδυσης, ώστε να προκληθεί επενδυτικό ενδιαφέρον, αύξηση της απασχόλησης και των εισοδημάτων, και έτσι οι ρυθμίσεις αυτές να είναι όσο το δυνατόν αυτοχρηματοδοτούμενες»(Εβδομαδιαίο Δελτίο). Αλλά όλ' αυτά τα κίνητρα για κερδοφόρες επενδύσεις που ζητά ο ΣΕΒ έχει ήδη προλάβει η κυβέρνηση και τα έχει συμπεριλάβει στον «αναπτυξιακό νόμο», σε συνδυασμό με γενναία χρηματοδότηση επενδύσεων, δημόσιων και ιδιωτικών, για διευρυμένη κερδοφορία. Τι παραπάνω ζητά ο ΣΕΒ; Ξέροντας ότι η μείωση της φορολογίας τους και οι φοροαπαλλαγές τους αδειάζουν τα κρατικά ταμεία από χρήμα και θα στερηθούν πιθανόν την κρατική χρηματική ενίσχυση, θέλει δραστικές περικοπές σε κρατικά κονδύλια για Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, συντάξεις και όσες ελάχιστες ακόμη λαϊκές ανάγκες μπορούν να καλυφθούν, με ψίχουλα βεβαίως, αφού ήδη έχουν μειωθεί δραστικά τέτοιες χρηματοδοτήσεις. Μπροστά στα κέρδη, στον καιάδα οι εργαζόμενοι. Οπως κάνει και η κυβέρνηση. Οσο για τη φοροδιαφυγή, όλες οι κυβερνήσεις την πατάσσουν, αλλά αυτή ζει και βασιλεύει ως σύμπτωμα του συστήματος.