Ζαλίζεται πραγματικά το μυαλό προσπαθώντας να παρακολουθήσει όλον αυτόν τον βομβαρδισμό των ανακοινώσεων από το υπουργείο Εργασίας για τα «νέα προγράμματα», που απευθύνονται στους ανέργους και με τα οποία η κυβέρνηση παρουσιάζεται να δίνει «μάχη» για την αύξηση της απασχόλησης. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η προπαγανδιστική επίθεση πηγαίνει παράλληλα με τις προετοιμασίες του πρωθυπουργού για την παρουσία του στη ΔΕΘ και βέβαια πριν από την ανακοίνωση του πορίσματος της «επιτροπής των ειδικών» για τα Εργασιακά, με το οποίο θα μπει στην τελική ευθεία η διαδικασία των νέων ανατροπών. Επομένως, η κυβέρνηση προσπαθεί, από τη μια, να παρουσιάσει αυτά τα προγράμματα ως τον πυλώνα της «κοινωνικής» της πολιτικής και, από την άλλη, τα χρησιμοποιεί ως αντιπερισπασμό στα χειρότερα που φέρνει για τα Εργασιακά. Σε κάθε περίπτωση και πέρα από την αξιοποίησή τους για τους παραπάνω σκοπούς, αυτά καθαυτά τα προγράμματα δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να κρύβουν προσωρινά το πραγματικό μέγεθος της ανεργίας, να την ανακυκλώνουν και να προσφέρουν στην εργοδοσία τζάμπα εργατικά χέρια, σε μια περίοδο που οι όμιλοι «καίγονται» για την παραπέρα μείωση του κόστους εργασίας, ως βασικό συστατικό της ανάκαμψης. Είναι μάλιστα τέτοιο το θράσος της κυβέρνησης, που προσπαθεί να παρουσιάσει ως θετικό μέτρο την παράδοση στην εργοδοσία ακόμα και αυτού του πενιχρού επιδόματος ανεργίας που παίρνει ένας στους δέκα ανέργους, προκειμένου να τον προσλάβει για λίγους μήνες. Δηλαδή, ο άνεργος πληρώνει κι από πάνω το αφεντικό για να τον προσλάβει...