Σε συνθήκες ολόπλευρης κλιμάκωσης της επιθετικότητας του κεφαλαίου, χρέος των συνδικαλιστικών οργανώσεων δεν είναι να κλίνουν σε όλες τις πτώσεις τα «νόμιμα όρια», μαζί με ευχολόγια αυτά να γίνονται σεβαστά. Γιατί αυτά τα «νόμιμα όρια» κόβονται και ράβονται όλο και πιο αποφασιστικά στις ανάγκες της τάξης των εκμεταλλευτών, που η κρίση κάνει ακόμα πιο επιθετική απέναντι στους εργάτες.

Ομως, μέσα σε αυτές τις συνθήκες και ενώ ο «Ελ Κομρί» δίνει ήδη νέα πλεονεκτήματα στο μεγάλο κεφάλαιο για να ισοπεδώσει δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί με αίμα, η CGT έρχεται να υποβάλει κι άλλες προτάσεις για το πώς τα συνδικάτα θα συμβάλουν στην υλοποίηση των σχεδιασμών των επιχειρήσεων.

Ετσι στο ίδιο πλαίσιο, με το οποίο, υποτίθεται, εκφράζει την αντίθεσή της στο νόμο «Ελ Κομρί», προτείνει:

• «Να ενισχύσουμε τα θέματα των υποχρεωτικών γύρων διαπραγματεύσεων σε επίπεδο κλάδων... Ετήσια διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση των κρατικών ενισχύσεων, τον αντίκτυπο στην ανταγωνιστικότητα...». Δηλαδή, προτείνει τρόπους ώστε συνδικάτα και εργάτες να εμπλέκονται ακόμα πιο άμεσα στις «κόντρες» των μονοπωλίων για το ξεκοκάλισμα «ζεστού χρήματος» που τους μοιράζουν οι κυβερνήσεις από τον κρατικό κορβανά. Να γίνονται οι εργάτες μεσάζοντες στο πώς, τα χρήματα που αρπάζουν από τη δικιά τους τσέπη, βοηθούν ή όχι στην ενίσχυση της θέσης των εκμεταλλευτών τους.
• «Να ενισχύσουμε το ρόλο των κλάδων για να προωθήσουμε τις διαπραγματεύσεις και τις συμφωνίες σε επίπεδο εταιρειών...». Πώς; Μέσα από «νέα δικαιώματα που πρέπει να δημιουργηθούν» όπως «ώρες συνδικαλιστικής ενημέρωσης πάνω στο χρόνο εργασίας, πρόσβαση στο εσωτερικό δίκτυο (σ.σ. της εταιρείας), το δικαίωμα στην εμπειρογνωμοσύνη...». «Δικαιώματα» για να μπορεί η εργοδοσία να επιδρά ακόμα πιο σχεδιασμένα με στόχο την ενσωμάτωση των εργαζομένων. «Δικαιώματα» σαν κι αυτά που κατοχυρώνουν ικανοί εργατοπατέρες, σπουδαγμένοι στα σχολειά του κεφαλαίου σαν και την Ακαδημία που έχει στήσει η ΓΣΕΕ στην Ελλάδα.
• «Η CGT προτείνει να συνδεθούν οι μισθωτοί με τη στρατηγική των εταιρειών (και) γι' αυτό: ο αριθμός των μισθωτών διευθυντών κατά 4 στα 12μελή διοικητικά συμβούλια και κατά 6 στα διοικητικά συμβούλια με πάνω από 12 μέλη. Η παρουσία τους να είναι υποχρεωτική στις Επιτροπές Ελέγχου και Αμοιβών». Δηλαδή, η εκπροσώπηση των εργατών και η υπεράσπιση των αναγκών τους να γίνεται μέσα από τα συμβούλια διοίκησης μονοπωλιακών ομίλων, κατάρτισης των νέων αντεργατικών επιθέσεων.

Τα παραπάνω δίνουν μια εικόνα από τις μεγάλες δυσκολίες που υπάρχουν για την οργάνωση αγώνων που θα θωρακίσουν αληθινά τους εργάτες απέναντι στην επιθετικότητα των μονοπωλίων. Είναι τεράστια η αξία που έχει η ανταλλαγή της πείρας από την αποκάλυψη και απόκρουση των δυνάμεων της ταξικής συνεργασίας, σε κάθε χώρα. Μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά για την ενίσχυση συνδικάτων - εργαλείων αγώνα στα χέρια των εργατών, για την ανάπτυξη εργατικού κινήματος, ταξικά προσανατολισμένου που θα συγκεντρώνει δυνάμεις για την υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών αναγκών και όχι το ξεπούλημά τους.