Παρασκευή 5 Αυγούστου 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 9
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)
ΤΕ ΕΥΒΟΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
«Ανοιξε» μια σπουδαία σελίδα της Ιστορίας της εργατικής τάξης

Εκδήλωση τιμής για την απεργία των λιγνιτωρύχων το 1933

Πλήθος κόσμου συμμετείχε στην εκδήλωση
Πλήθος κόσμου συμμετείχε στην εκδήλωση
Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια του Κόμματος, η Τομεακή Επιτροπή Εύβοιας του ΚΚΕ διοργάνωσε, το Σάββατο 30 Ιούλη, στο Αλιβέρι, εκδήλωση με θέμα την απεργία των λιγνιτωρύχων, το 1933, στον Αγιο Λουκά. Η απεργία αποτελεί μια σπουδαία σελίδα στην Ιστορία του εργατικού κινήματος της χώρας μας και αναδεικνύει τους ακατάλυτους δεσμούς του ΚΚΕ με την εργατική τάξη.

Από νωρίς, αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Γιώργο Μαρίνο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, βρέθηκε στο Αγαλμα του Λιγνιτωρύχου στο κέντρο του Αλιβερίου, ενώ λίγο αργότερα επισκέφθηκε το χώρο του λιγνιτωρυχείου, όπου βρίσκεται και το μνημείο των εργατών που έχασαν τη ζωή τους στις στοές. Και στα δύο μνημεία αφέθηκαν λίγα λουλούδια ως φόρος τιμής στους νεκρούς τις εργατικής τάξης.

Ειδικά για την εκδήλωση ήταν ανοιχτές οι πύλες του Μουσείου της ΔΕΗ με εκθέματα και εργαλεία της δουλειάς από το λιγνιτωρυχείο. Επίσης, στο χώρο λειτούργησε έκθεση ντοκουμέντων και φωτογραφικού υλικού από το Αρχείο του ΚΚΕ με τίτλο «Τα πρώτα βήματα, οι πρώτες μάχες, 1870 - 1936».

Την εκδήλωση άνοιξε ο Κώστας Μιχαήλ, μέλος της ΤΕ Εύβοιας του ΚΚΕ, ενώ την κεντρική ομιλία έκανε ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Ακολούθησε αφιέρωμα στο χρονικό της απεργίας με αφήγηση και τραγούδι.

Η ίδρυση του ΚΚΕ αποτέλεσε μεγάλη ιστορική κατάκτηση

Στο βήμα ο Γ. Μαρίνος
Στο βήμα ο Γ. Μαρίνος
Στην ομιλία του ο Γιώργος Μαρίνος ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η σημερινή μας εκδήλωση είναι ενταγμένη στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια ζωής και πάλης του ΚΚΕ που συμπληρώνονται το 2018 και αναδεικνύουν τις βαθιές ρίζες που έχει το Κόμμα μας μέσα στην εργατική τάξη, τη συμβολή του στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης κατά της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την απελευθέρωση από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, για το σοσιαλισμό.

Στον αγώνα των εργατών και των εργατριών του Λιγνιτωρυχείου Αλιβερίου, στους αγώνες που έγιναν σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό και καταγράφονται στα εκατοντάδες ιστορικά γεγονότα που τιμάει το Κόμμα μας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, προβάλλουν η πλούσια Ιστορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος και η μεγάλη προσφορά του ΚΚΕ στην πάλη της εργατικής τάξης, του λαού μας.

Αυτό μας κάνει υπερήφανους, μας εμπνέει και μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά τον αγώνα μας».

Σκιαγραφώντας το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εκδηλώθηκε η απεργία, ο Γ. Μαρίνος υπογράμμισε: «Κάτω από την καθοριστική επίδραση της μεγάλης Σοσιαλιστικής Οχτωβριανής Επανάστασης του 1917 στη Ρωσία, ως συνένωση της επαναστατικής θεωρίας και του εργατικού κινήματος, η εργατική τάξη γεννάει από τα σπλάχνα της το δικό της κόμμα.

Αποψη της έκθεσης αρχειακού υλικού
Αποψη της έκθεσης αρχειακού υλικού
Είναι το ΣΕΚΕ, το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας, που ιδρύθηκε το Νοέμβρη του 1918 και μετονομάστηκε σε ΚΚΕ στο 3ο έκτακτο Συνέδριο, το 1924.

Η ίδρυση του ΚΚΕ αποτέλεσε μεγάλη ιστορική κατάκτηση. Ανοιξε το δρόμο για να δυναμώσει η πάλη για τη χειραφέτηση και την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο και τα αστικά κόμματα. Η ελληνική κοινωνία γέννησε ένα επαναστατικό κόμμα που στις σημαίες του προβάλλει την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο (...) Με την πρωτοπόρα συμβολή του ΚΚΕ, στις αρχές του 20ού αιώνα, προβάλλονται οι ανάγκες της εργατικής τάξης και γίνονται στόχοι του οργανωμένου κινήματος, γίνεται ένα μεγάλο βήμα μπροστά, καθοριστικό για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης και θα λέγαμε πολύ επίκαιρο και στις μέρες μας, έναν αιώνα μετά.

(...) Γυρίζουμε τη σκέψη μας στο τέλος της δεκαετίας του 1920 - αρχές της δεκαετίας του '30. Το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα, που ήδη είχε την εγκληματική ευθύνη για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και τα εκατομμύρια νεκρούς και τραυματίες, συνεχίζει να δείχνει τα δόντια του.

Οι αξεπέραστες αντιθέσεις του, η αναρχία που σημαδεύει την παραγωγή, την οικονομία που έχει κριτήριο το κέρδος, οδήγησαν στη βαθιά κρίση του 1929 - 1933, η οποία τίναξε στον αέρα τις θεωρίες ότι ο καπιταλισμός είναι άτρωτος.

Εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο καταδικάζονται στην ανεργία και τη φτώχεια και η αστική τάξη αναζητεί τη διέξοδο από την κρίση και πάλι στον πόλεμο και το φασισμό. Στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης την περίοδο του Μεσοπολέμου διαμορφώνονται οι όροι για το Β' Παγκόσμιο, ιμπεριαλιστικό Πόλεμο.

Στην Ελλάδα, το Φιλελεύθερο βενιζελικό Κόμμα, εκφράζοντας τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας της εποχής, αντιμετωπίζει με έχθρα την εργατική τάξη και παίρνει μέτρα για να κατακτήσει το κεφάλαιο μεγαλύτερη συσσώρευση, υψηλότερη κερδοφορία.

Η κυβέρνηση Βενιζέλου, τον Ιούλη του 1929, ψηφίζει στη Βουλή το νόμο 4229, το γνωστό Ιδιώνυμο (...) Το αστικό κράτος και οι επιχειρηματίες χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να καταστείλουν το νεαρό εργατικό κίνημα (...) να περιορίσουν τη δράση του ΚΚΕ, διώκοντας, φυλακίζοντας, εξορίζοντας, δολοφονώντας κομμουνιστές και κομμουνίστριες που παλεύουν μαζί με το λαό.

(...) Στις εκλογές του Μάρτη 1933 χάνει το Φιλελεύθερο Κόμμα του Βενιζέλου και σχηματίζει κυβέρνηση το Λαϊκό Κόμμα με πρωθυπουργό τον Τσαλδάρη, που συνεχίζει την επίθεση κατά της εργατικής τάξης και αντιμετωπίζει τις εργατικές κινητοποιήσεις ως "διασάλευση της έννομης τάξης".

Στη Γερμανία συγκεντρώνονται τα βαριά φασιστικά σύννεφα με την αναρρίχηση του Χίτλερ στην κυβέρνηση ως εκπροσώπου των γερμανικών μονοπωλίων (...)».

Στο καμίνι του αγώνα ψήθηκαν νέοι αγωνιστές

«Στις συνθήκες αυτές το ΚΚΕ, στα πρώτα βήματά του, αντιπαλεύοντας, ξεπερνώντας προβλήματα που παρουσιάζονται στην ανάπτυξή του, συγκεντρώνει την προσοχή του στην ενίσχυση των δεσμών με τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, στο μαζικό κίνημα, στην ανάπτυξη των Οργανώσεών του και στο κτίσιμο νέων Οργανώσεων σε χώρους δουλειάς και κλάδους. Στο εργατικό κίνημα κλιμακώνεται η αντιπαράθεση ανάμεσα στο ταξικό κίνημα και τους ρεφορμιστές, ανάμεσα στην παραδομένη στο αστικό κράτος και το κεφάλαιο ΓΣΕΕ και την Ενωτική ΓΣΕΕ, που βάζει τη σφραγίδα της στις εργατικές κινητοποιήσεις.

(...) Το 1933 φουντώνει το απεργιακό κίνημα, στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στη Δράμα, στη Νάουσα και σε άλλες πόλεις. Στις συνθήκες αυτές γράφεται η ηρωική σελίδα της απεργίας των εργατών του Λιγνιτωρυχείου στον Αγιο Λουκά, στο Αλιβέρι (...) Ο πυρήνας του ΚΚΕ στην περιοχή Αλιβερίου - Κύμης δουλεύει μέσα στους εργάτες, διαφωτίζει, καταβάλλει προσπάθειες για την οργάνωση της εργατικής τάξης.

Οι εργάτες και οι εργάτριες προβληματίζονται, κατανοούν ότι ο κάθε εργάτης χωριστά είναι ανίσχυρος και ανυπεράσπιστος απέναντι στον κεφαλαιοκράτη, συνειδητοποιούν την αναγκαιότητα της οργάνωσης (...) Οι διαδικασίες αυτές προχωρούν σε κλίμα εργοδοτικής και αστυνομικής τρομοκρατίας, που δεν οδηγεί σε υποχώρηση των εργατών και των εργατριών, αλλά, αντίθετα, σφυρηλατεί την ενότητα και ενισχύει την αγωνιστικότητά τους.

Ο στόχος της αγωνιστικής διεκδίκησης των αιτημάτων κερδίζει καθημερινά έδαφος. Διαμορφώνεται το πλαίσιο της πάλης (...) Στη βάση αυτού του πρωτοπόρου αγωνιστικού πλαισίου, στις 6 Αυγούστου, πραγματοποιείται μαζική συγκέντρωση στον Αγιο Λουκά, με τη συμμετοχή 150 λιγνιτωρύχων και την παρουσία του εκπροσώπου της Ενωτικής ΓΣΕΕ, συντρόφου Κλωκίδη.

Με δύναμη και ενθουσιασμό οι εργάτες και οι εργάτριες, με τη στήριξη των οικογενειών τους, πήραν απόφαση για απεργία στις 7 Αυγούστου.

Η εταιρεία του εφοπλιστή Εμπειρίκου, που εκμεταλλεύεται το λιγνιτωρυχείο, αρνείται να ικανοποιήσει τα αιτήματα, απειλεί με ανταπεργία (λοκ άουτ), η τρομοκρατία εντείνεται (...) Η απεργία έχει καθολική επιτυχία, η απόπειρα χρησιμοποίησης απεργοσπαστών πέφτει στο κενό (...) Στις 8 Αυγούστου αστυνομικές δυνάμεις περικυκλώνουν το λιγνιτωρυχείο, συλλαμβάνουν απεργούς, γίνονται συγκρούσεις για την απελευθέρωσή τους. Στις 9 Αυγούστου 1933, οργανώνεται και πάλι μαζική συγκέντρωση στον Αγιο Λουκά με τη συμμετοχή των απεργών, γυναικών και παιδιών. Σύσσωμο το χωριό κατευθύνεται στο λιγνιτωρυχείο και στο δρόμο, στο "Παλιόμαντρο", αντιμετωπίζει το μπλόκο της Αστυνομίας, των χαφιέδων, των ανθρώπων της εταιρείας. Οι χωροφύλακες είναι με το δάχτυλο στη σκανδάλη (...)

Η σύγκρουση είναι σκληρή, οι δυνάμεις καταστολής και οι μπράβοι της εταιρείας πυροβολούν κατά των απεργών. Μακελειό. 20 τραυματίες, πολλοί τραυματισμένοι βαριά, ο τόπος βάφεται με αίμα (...) Είναι συνταρακτικό. Η απεργία συνεχίστηκε. Η εταιρεία αδυνατεί να στρατολογήσει απεργοσπάστες για να σβήσουν τις φωτιές που είχαν ξεσπάσει στις στοές. Οι εργάτες κερδίζουν τη μάχη της απεργίας (...).

Ο απεργιακός αγώνας των λιγνιτωρύχων του 1933 έβαλε γερές βάσεις, το ΚΚΕ αναπτύχθηκε στην περιοχή και συνέχισε με αποφασιστικότητα την πάλη του. Κερδήθηκαν, ψήθηκαν νέοι αγωνιστές που εντάχθηκαν στο ΕΑΜικό κίνημα και πήραν μέρος στον ένοπλο αγώνα του ΕΛΑΣ κατά του φασίστα κατακτητή και των ντόπιων συνεργατών του, συμμετείχαν στον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας».

Κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης η ταξική πάλη

Συνεχίζοντας ο Γ. Μαρίνος προέτρεψε: «Να σκεφτούμε: Τι ξεχωρίζει μέσα σ' αυτήν την πορεία; Ξεχωρίζει η πίστη στο δίκιο της εργατιάς και στον αγώνα της, η άρνηση της υποταγής και η απόφαση για σύγκρουση (...) Ξεχωρίζει η οργάνωση και η περιφρούρηση της απεργίας, η στήριξη του αγώνα των λιγνιτωρύχων από τις οικογένειές τους, από τις λαϊκές οικογένειες της περιοχής, τους φτωχούς αγρότες. Ξεχωρίζει η εργατική αλληλεγγύη που δίνει δύναμη στην ταξική πάλη.

(...) Πρόκειται για μια πολύτιμη ιστορική παρακαταθήκη με επίκαιρα διδάγματα, πολύ χρήσιμα στις μέρες μας (...).

Η εργατική τάξη βγάζει το μεροκάματο σε σκληρές συνθήκες, ματώνει από την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Η τάξη αυτή είναι η πρωτοπόρα τάξη της κοινωνίας, αυτή που παράγει τον πλούτο και έχει ιστορική αποστολή να απαλλάξει την κοινωνία από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Η προσφορά του ΚΚΕ για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του εργαζόμενου λαού είναι πολύ μεγάλη, έχει ιστορική και πολύ επίκαιρη σημασία. 100 χρόνια πρωτοπόρας ηρωικής δράσης.

Σήμερα, που ο καπιταλισμός έχει σαπίσει και το κεφάλαιο με τους πολιτικούς του εκφραστές χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να μπλοκάρουν τον τροχό της Ιστορίας και την κοινωνική πρόοδο, να ισοπεδώσουν δικαιώματα και κατακτήσεις που κερδήθηκαν με τους αγώνες και τις θυσίες της εργατικής τάξης, ο κάθε εργαζόμενος επιβάλλεται να σκεφτεί καλά ότι η ταξική πάλη που συκοφαντούν, που υπονομεύουν οι υποστηριχτές και απολογητές του καπιταλισμού αποτελεί την κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης.

(...) Η σύγκρουση είναι σκληρή, η εργατική τάξη αναμετριέται με την κυρίαρχη, την αστική τάξη, που ασκεί την εξουσία της στηριζόμενη στο αστικό κράτος, στα κόμματα που εκφράζουν τα δικά της συμφέροντα, αλλά και στους νεροκουβαλητές της, τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, τον οπορτουνισμό που είναι φορέας της αστικής, της καπιταλιστικής ιδεολογίας μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Η αξιοποίηση και ενσωμάτωση της πείρας της ταξικής πάλης στην καθημερινή δράση είναι πολύ μεγάλη υπόθεση και αφορά τον κάθε εργαζόμενο. Η πείρα αυτή τονίζει ότι από τη στιγμή που η εργατική τάξη έχει τέτοιο ισχυρό αντίπαλο, η προετοιμασία χρειάζεται να είναι αντίστοιχη των απαιτήσεων, ώστε να δυναμώνουν όλα τα μέσα που έχει στα χέρια της η εργατιά».

Υπάρχει λύση που αντιστοιχεί στα λαϊκά συμφέροντα

Καταλήγοντας, ο Γ. Μαρίνος σημείωσε μεταξύ άλλων: «Εχουν δοκιμαστεί όλες οι μορφές διαχείρισης του συστήματος (...) Κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης, στο έδαφος της φθοράς του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ εκτινάχθηκε εκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, πάτησε πάνω στην αγανάκτηση των εργαζομένων, καλλιέργησε ψεύτικες προσδοκίες και υποσχέσεις. Οι μάσκες έπεσαν. Στην πράξη αποδείχθηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, φορέας υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου, υποστηριχτής της ευρωπαϊκής λυκοσυμμαχίας, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ.

(...) Ο ισχυρισμός του ΣΥΡΙΖΑ περί "δίκαιης ανάπτυξης" είναι ανυπόστατος και παραπλανητικός (...) Σχεδιασμένα, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με τις ευλογίες των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, εφαρμόζει το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων που έχουν επιβληθεί αυτά τα χρόνια στους εργαζόμενους και προσθέτει νέα σκληρά μέτρα.

(...) Αξιοποιώντας την πείρα των σημαντικών αγώνων που αναπτύχθηκαν την προηγούμενη περίοδο, αντιπαλεύουμε αδυναμίες και εντείνουμε τις προσπάθειες για την οργάνωση της πάλης, για να εμποδίσουμε τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, να διεκδικήσουμε την ανάκτηση των απωλειών που έχουν οι εργαζόμενοι αυτά τα χρόνια (...)

Αποκαλύπτουμε τις νέες παγίδες που στήνει ο ΣΥΡΙΖΑ με τα παραμύθια που πλασάρει για το εκλογικό σύστημα και την αναθεώρηση του Συντάγματος, για να περάσει μαζικό αποπροσανατολισμό, να πάρει "άφεση αμαρτιών" για τα αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόζει και γι' αυτά που φέρνει τις επόμενες μέρες (...).

Η πλουτοκρατία αξιοποιεί κάθε εφεδρεία για να κάνει τη δουλειά της. Χρησιμοποιεί πότε το ένα και πότε το άλλο αστικό κόμμα, ακόμα και την εγκληματική, φασιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, δημιουργούνται νέα αναχώματα.

Στόχος τους είναι να απορροφούν την αγανάκτηση λαϊκών δυνάμεων, να τις χειραγωγούν στη λογική της διατήρησης του καπιταλισμού, στη διαιώνιση της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, της ανεργίας.

Εχει μεγάλη σημασία να αξιοποιηθεί η πείρα του λαού μας και να κάνει ένα βήμα μπροστά στην αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, που στον πυρήνα έχει την ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού (...) Υπάρχει λύση που αντιστοιχεί στα λαϊκά συμφέροντα. Οργάνωση παντού, στα Σωματεία, σε Επιτροπές Αγώνα, στους Αγροτικούς Συλλόγους, στους γυναικείους Συλλόγους, στις Λαϊκές Επιτροπές. Αυτή είναι η πρόκληση. Εργατικό κίνημα δυνατό που θα συγκρούεται με την εξουσία των εκμεταλλευτών. Δυνάμωμα του ταξικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, συσπείρωση νέων αγωνιστικών δυνάμεων στις γραμμές του. Κοινή πάλη της εργατικής τάξης με την αγροτιά, με τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών. Ζωντανή, μαχητική κοινωνική - λαϊκή συμμαχία, που θα αναγνωρίζεται, θα κατοχυρώνεται και θα ενισχύεται μέσα στην καθημερινή πάλη για κάθε εργατικό - λαϊκό πρόβλημα και θα αγωνίζεται κατά του εκμεταλλευτικού συστήματος και των μονοπωλίων που είναι τα κύτταρά του, με προσανατολισμό την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Αυτή είναι η λύση. Μόνο μέσα από τον επαναστατικό δρόμο, με αποφασισμένη εργατική τάξη, μπορούν να γίνουν τα μέσα παραγωγής λαϊκή περιουσία, να κοινωνικοποιηθούν για να αξιοποιηθούν οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας. Ο ορυκτός πλούτος, η Ενέργεια, οι Τηλεπικοινωνίες, οι Μεταφορές, η γη να περάσουν στα χέρια του λαού.

Με αυτά τα εργαλεία μπορεί να σχεδιαστεί κεντρικά η οικονομία, να δοθεί ώθηση στην περιφερειακή και κλαδική ανάπτυξη, να επιλυθεί το πρόβλημα της ανεργίας, να εξασφαλιστούν δωρεάν, αναβαθμισμένες κοινωνικές υπηρεσίες για όλους.

Σε αυτό το πλαίσιο μπορεί η χώρα μας να αποδεσμευτεί από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, να ακολουθήσει το δρόμο της οικοδόμησης αμοιβαία επωφελών σχέσεων με άλλα κράτη και λαούς».

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Για τη μεγάλη απεργία των λιγνιτωρύχων στο Αλιβέρι(2016-07-29 00:00:00.0)
Για τη μεγάλη απεργία των λιγνιτωρύχων στο Αλιβέρι(2016-07-28 00:00:00.0)
«Βάρδα, φουρνέλο!»*(2016-07-24 00:00:00.0)
Για τη μεγάλη απεργία των λιγνιτωρύχων στο Αλιβέρι(2016-07-21 00:00:00.0)
Για τη μεγάλη απεργία των λιγνιτωρύχων στο Αλιβέρι(2016-07-20 00:00:00.0)
Τιμούν τη μεγάλη απεργία των λιγνιτωρύχων στο Αλιβέρι(2016-07-13 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ