Τον τελευταίο καιρό, η κοινή γνώμη, βομβαρδίζεται από τις εφημερίδες και τα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια, για την απόφαση της κυβέρνησης να εκφράσει την «κοινωνική της ευαισθησία», διαθέτοντας στην επόμενη τριετία - με το περίφημο «κοινωνικό πακέτο» - χρήματα για την ενίσχυση των οικονομικά αδυνάτων ή των «μη εχόντων και κατεχόντων», όπως λέει και ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Κ. Σημίτης. Και ενώ, όλοι - υπουργοί, υφυπουργοί και άλλοι «γραμματείς και Φαρισαίοι» του κυβερνώντος κόμματος - μιλούν για το περίφημο «κοινωνικό πακέτο», που ακόμη... ψάχνουν να το βρουν στις κυβερνητικές συσκέψεις, κανείς δε μιλά για το «αντιλαϊκό ή αντικοινωνικό πακέτο» που έχει προαποφασιστεί με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΣΣΑ). Ενα πακέτο, που - εκτός του ότι είναι δεδομένο και προϋπολογισμένο να παρθεί από τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα - είναι διπλάσιο ή και τριπλάσιο σε σχέση με το «κοινωνικό πακέτο» που ακόμη ψάχνουν να το βρουν.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:

Σε ό,τι αφορά το λεγόμενο «κοινωνικό πακέτο», αυτό είναι κάτι που ανακαλύφθηκε από τους κυβερνώντες στις αρχές Μάη. Λίγες μέρες μετά το μεγάλο ξεσηκωμό των εργαζομένων ενάντια στα αντιασφαλιστικά μέτρα (αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση συντάξεων κλπ.) που είχαν αποφασιστεί ομόφωνα από τα μέλη του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ και την κυβερνητική Επιτροπή, η κυβέρνηση δήλωσε πως «παγώνει» αυτά τα μέτρα. Παράλληλα με την αναδίπλωση στο Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση - επιχειρώντας να αμβλύνει τις αντιδράσεις των εργαζομένων - άρχισε να συσκέπτεται με αντικείμενο την εξεύρεση ενός ποσού περίπου 500 δισ. δραχμών, προκειμένου να διατεθεί για την ενίσχυση των οικονομικά αδύνατων.

Στην πορεία του χρόνου, το «κοινωνικό πακέτο» άρχισε να μεγαλώνει, μετά από κάθε σύσκεψη του πρωθυπουργού με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης - που αναζητούσαν και ακόμη αναζητούν την εξεύρεση των χρημάτων για την ενίσχυση των άνεργων, των άπορων, των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων - και την περασμένη βδομάδα είχε φτάσει... αισίως τα 1,3 τρισεκατομμύρια δραχμές. Ακόμη, όμως, δεν έχουν βρεθεί οι πηγές από τις οποίες η κυβέρνηση θα κόψει (δαπάνες) ή θα εισπράξει (επιπλέον έσοδα) για να γεμίσει το «κοινωνικό πακέτο» με το ποσό των 1,3 τρισ. δραχμών που υπόσχονται να διαθέσουν την ερχόμενη τριετία. Θα πρέπει, δε, να σημειωθεί, ότι σ' αυτό το περιβόητο «κοινωνικό πακέτο», η κυβέρνηση υπολογίζει τα πάντα. Από τις ονομαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων που θα δοθούν με την εισοδηματική πολιτική, τη θεσμοθετημένη ανά διετία τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας μέχρι... το επίδομα γάμου (που πρέπει με απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου να χορηγείται και στους δύο εργαζόμενους δημοσίους υπαλλήλους αναδρομικά) κλπ. Και όλα αυτά όταν ήδη έχουν ιδιωτικοποιηθεί όλοι σχεδόν οι κρατικοί τομείς παροχής κοινωνικών υπηρεσιών, όπως π.χ. υγεία, πρόνοια κλπ.

Αν όμως, το λεγόμενο «κοινωνικό πακέτο» είναι στον αέρα, καθώς είναι μια υπόσχεση (για την οποία οι βιομήχανοι και όχι μόνο εξέφρασαν τη δυσφορία από το ενδεχόμενο χαλάρωσης των μέτρων λιτότητας λόγω του επικείμενου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβρη), από την άλλη ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, έχουν δεσμευτεί δημόσια στο διευθυντήριο των Βρυξελλών, να επιβάλλουν την ερχόμενη τριετία ένα νέο «αντιλαϊκό - αντικοινωνικό πακέτο», που - σε μέγεθος - θα είναι υπερδιπλάσιο από το αναζητούμενο «κοινωνικό πακέτο».

Συγκεκριμένα, με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης 2001 - 2004, η κυβέρνηση προϋπολογίζει τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων για να ενισχύσει παραπέρα τα κέρδη και υπερκέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, με μια σειρά δέσμες και δεσμίδες μέτρων. Μεταξύ των μέτρων, που περιλαμβάνει το «αντικοινωνικό πακέτο», είναι:

• Οι πρόσθετοι άμεσοι και έμμεσοι φόροι (στην παραγωγή, στο εισόδημα και την περιουσία), συνολικού ύψους 2,4 τρισεκατομμυρίων δραχμών, που προϋπολογίζονται να εισπραχθούν στην περίοδο 2002 ως το 2004. Συγκεκριμένα, από 11,4 τρισ. δραχμές που έχουν προϋπολογιστεί για φέτος τα συνολικά έσοδα από φόρους, προβλέπεται να αυξηθούν κατά 20,7% και να ανέλθουν το 2004 στο ποσό των 13,8 τρισ. δραχμών. Ετσι, ο μέσος κατά κεφαλή φόρος, για το σύνολο των κατοίκων (ηλικίας 0 ως 100 ετών) προβλέπεται να ανέβει το 2004 στο ποσό των 1.299.089 δραχμών από 1.083.565 δραχμές φέτος. Τα οποία βεβαίως προέρχονται ουσιαστικά από τα λαϊκά στρώματα.
• Η εφαρμογή εισοδηματικών πολιτικών, που θα περιορίζουν τα εισοδήματα των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σε επίπεδα γύρω και κάτω από τον πληθωρισμό. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ενώ ο συνολικός μέσος κατά κεφαλή φόρος προβλέπεται να αυξηθεί στην τριετία κατά 20,7%, οι μέσες ονομαστικές αμοιβές των εργαζομένων έχουν προϋπολογιστεί να αυξηθούν μόλις κατά 17%.
• Η ένταση των ιδιωτικοποιήσεων, που περιλαμβάνει το γενικό ξεπούλημα όσων περιουσιακών στοιχείων (επιχειρήσεων, ακινήτων κλπ.) έχουν απομείνει στο δημόσιο και ενδιαφέρεται να εξαγοράσει το πολυεθνικό ή ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο. Στα πλαίσια αυτά, εντάσσονται οι κυβερνητικές αποφάσεις για την πώληση πακέτων μετοχών των κερδοφόρων επιχειρήσεων (ΟΤΕ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ, Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, ΕΤΒΑ, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο κλπ.) που ανακοίνωσε πρόσφατα ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας ως μέτρα «εμβάθυνσης» των ιδιωτικοποιήσεων. Κι αυτό σε γνώση των κυβερνώντων ότι όσο μεγαλύτερα πακέτα μετοχών των επιχειρήσεων «κοινής ωφέλειας» περνάν από τα χέρια του δημόσιου στα χέρια των ιδιωτών, τόσο μειώνονται τα περιθώρια άσκησης «κοινωνικής πολιτικής» από αυτές τις επιχειρήσεις και ενισχύεται η κερδοσκοπική τους ασυδοσία.

Από τα παραπάνω, είναι φανερό, πως η κυβέρνηση, ενώ βρίσκεται στο στάδιο των υποσχέσεων και προθέσεων να δώσει στους οικονομικά αδύνατους ένα «κοινωνικό πακέτο» μερικών εκατοντάδων δισ. δραχμών, ταυτόχρονα έχει φουλάρει τις μηχανές για την επιβολή του αντικοινωνικού πακέτου που θα ξεπερνά κατά πολύ τα 2 τρισ. δραχμές. Δηλαδή υπόσχεται να δώσει 1, ενώ είναι αποφασισμένη να αρπάξει 2.

Θα τους περάσει;