Αν μη τι άλλο, η σκοτεινή υπόθεση Πάσσαρη χρησιμοποιείται από πολλές πλευρές για να προχωρήσουν πιο γρήγορα και αποφασιστικά οι αντιδραστικές «τομές» στα Σώματα Ασφαλείας, ώστε να γίνουν περισσότερο αποτελεσματικά. Θέλουν τη δημιουργία ενός πανίσχυρου αστυνομικού κράτους, κατά τα πρότυπα του κράτους - τρομοκράτη του Ισραήλ. Οι μηχανισμοί καταστολής αυτού του κράτους, που το αποκαλούν κομψά «κράτος του 21ου αιώνα», δεν πρόκειται, βέβαια, να στραφούν κατά του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά κατά του οργανωμένου λαϊκού κινήματος, που αμφισβητεί και απειλεί την καθεστηκυία τάξη. Γι' αυτό, με αφορμή την υπόθεση Πάσσαρη, επανέρχονται πιο δυνατές οι φωνές, που λένε πως πρέπει «να λυθούν τα χέρια της αστυνομίας» ή «να συμφιλιωθούμε και να στηρίξουμε το έργο της», να γίνουμε, δηλαδή, χαφιέδες και άλλα παρόμοια. Χαρακτηριστική αυτών των αντιλήψεων είναι η άποψη που εξέφρασε χθες (στο «Φλας») ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης Θ. Αναγνωστόπουλος, ο οποίος ανέδειξε ως κυρίαρχο πρόβλημα το ότι «η αστυνομία επί χρόνια ολόκληρα λειτουργεί σε ένα πεδίο, που είναι όλο μη και μη»(!). Πάντως, δεν ακούσαμε ποτέ κανένα «μη» από την πλευρά του κόμματός του για την επίδειξη πυγμής και τα ξυλοφορτώματα της αστυνομίας σε διαδηλωτές. Αντίθετα, όλο «μπράβο» λένε...