Κυριακή 31 Ιούλη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ
Η αντιλαϊκή επίθεση καθορίζει και το περιεχόμενό της

Eurokinissi

Οι 5 άξονες των κυβερνητικών προτάσεων που παρουσίασε την περασμένη Δευτέρα ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, για τη συνταγματική αναθεώρηση, από όποια μεριά και αν τις δει κανείς, έχουν ως βασικό στόχο τη θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος. Βασικός άξονας αυτής της διαδικασία είναι η επίτευξη σταθερών αντιλαϊκών κυβερνήσεων, καθώς και των αναγκαίων διαδικασιών εναλλαγής τους.

Εκτός από την αξιοποίηση της συζήτησης για τη συνταγματική αναθεώρηση στην προσπάθεια αποπροσανατολισμού του λαού από τη νέα αντιλαϊκή επιδρομή που ετοιμάζει, στις στοχεύσεις της κυβέρνησης είναι να αποσπάσει την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συναίνεση σε αυτές τις θεσμικές αναπροσαρμογές, στις οποίες προσπαθεί να δώσει προοδευτική και δημοκρατική επίφαση.

Ετσι, ο Αλ. Τσίπρας εμφάνισε τις προτάσεις για τη συνταγματική αναθεώρηση ως «επανάσταση της δημοκρατίας», τις έθεσε σε «δημόσια διαβούλευση στους πολίτες» για ένα «μεγάλο διάλογο» που θα διαρκέσει έως την άνοιξη του 2017, ώστε με το «νέο σύνταγμα», όπως είπε, να «ανοίξει επιτέλους ο δρόμος για μια αξιοβίωτη ζωή για όλους τους πολίτες. Για μια κοινωνία ευημερίας, δικαιοσύνης, ελευθερίας και ισότητας»!

Είναι, βεβαίως, καθαρό ότι καμιά συνταγματική αλλαγή στο έδαφος της εξουσίας των μονοπωλίων δεν μπορεί να πάρει προοδευτικό περιεχόμενο, πολύ περισσότερο που, με βάση τα όσα διακήρυξε ο πρωθυπουργός, οι αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση είναι πίσω ακόμα και από ορισμένους αστικούς εκσυγχρονισμούς (π.χ. διαχωρισμός Εκκλησίας - κράτους).

Ταυτόχρονα, όλη αυτή τη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση η κυβέρνηση θα την αξιοποιήσει - όπως έκανε και στην περίπτωση του εκλογικού νόμου - για παζάρια με τα άλλα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης. Παζάρια που έχουν ως αντικείμενο τη διαμόρφωση των μελλοντικών κυβερνητικών πλειοψηφιών.

Κυβερνήσεις μειοψηφίας και «ενισχυμένος» Πρόεδρος

Ο βασικός άξονας των προτάσεων κινείται σε μέτρα εξασφάλισης της κυβερνητικής και κοινοβουλευτικής σταθερότητας. Περιλαμβάνει, καταρχάς την «εποικοδομητική πρόταση δυσπιστίας». «Η υποχρέωση, δηλαδή, η πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης, να συνοδεύεται και από πρόταση, βιώσιμη, για νέα κυβέρνηση και για νέο πρωθυπουργό», όπως εξήγησε ο Αλ. Τσίπρας.

Πιο συγκεκριμένα, η ισχύουσα πρόταση δυσπιστίας προβλέπει ότι «η Βουλή μπορεί με απόφασή της να αποσύρει την εμπιστοσύνη της από την κυβέρνηση» με την προϋπόθεση ότι «η πρόταση δυσπιστίας είναι υπογραμμένη τουλάχιστον από το ένα έκτο των βουλευτών». Αν η πρόταση αυτή εγκριθεί «από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών», τότε η κυβέρνηση «πέφτει» και γίνονται εκλογές.

Με την «εποικοδομητική πρόταση δυσπιστίας», αυτό που προτείνεται είναι ότι για να κατατεθεί πρόταση δυσπιστίας θα πρέπει αυτή να συνοδεύεται από την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των βουλευτών, οι οποίοι θα πρέπει επιπλέον να συμφωνούν στην ανάδειξη νέας κυβέρνησης από αυτήν τη Βουλή και σε κοινά αποδεκτό πρωθυπουργό. Αυτό ισχύει - δηλαδή οι δύο προϋποθέσεις - ακόμα και αν η κυβέρνηση χάσει την απόλυτη πλειοψηφία, δηλαδή της φύγουν βουλευτές, ή σε περίπτωση συγκυβέρνησης όπως τώρα, «φύγει» το ένα από τα δύο κόμματα. Κάτι που οδηγεί σε κυβερνήσεις μειοψηφίας, αλλά και που εξασφαλίζει την κυβερνητική εναλλαγή χωρίς προσφυγή στις κάλπες.

Ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε αυτό το μέτρο ως «συμπλήρωμα και αντίβαρο γόνιμης εφαρμογής παγίως, εκλογικών συστημάτων απλής αναλογικής» και δείχνοντας ποιο είναι το επίδικο είπε ότι «εξυπηρετεί τον σκοπό της κυβερνητικής σταθερότητας».

Στον ίδιο άξονα περιλαμβάνεται η αλλαγή της διαδικασίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, ώστε αυτή να μην οδηγεί σε πρόωρες εκλογές, ταυτόχρονα με μια ορισμένη ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του.

Θυμίζουμε ότι μέχρι τώρα ο ΠτΔ εκλέγεται από τη Βουλή με μια διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει σε τρεις ψηφοφορίες. Η πρώτη απαιτεί για την εκλογή τα 2/3 των βουλευτών δηλαδή 200 ψήφους. Η δεύτερη 180 και η τρίτη 150. Αν δεν επιτευχθεί η εκλογή ούτε με την τρίτη ψηφοφορία η κυβέρνηση «πέφτει» και γίνονται εκλογές.

Με την πρόταση της κυβέρνησης προτείνεται, αν οι δύο πρώτες ψηφοφορίες αποβούν άκαρπες, τότε η εκλογή του ΠτΔ θα γίνεται απευθείας από το εκλογικό Σώμα χωρίς να επηρεάζεται η κυβέρνηση. Οπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, «ανοίγουμε λοιπόν τη συζήτηση για τον τρόπο εκλογής του ΠτΔ και, παράλληλα, ανοίγουμε και τη συζήτηση για τις αρμοδιότητές του. Προτείνοντας μια λελογισμένη αύξηση των αρμοδιοτήτων του», στόχος, όπως επιβεβαιώνει και εδώ, είναι «να ενισχύσουμε τον ρυθμιστικό, σταθεροποιητικό και εγγυητικό του ρόλο, αλλά και για να εμπλέξουμε, όποτε είναι αναγκαίο, τον ίδιο το λαό στη διαδικασία της εκλογής του, χωρίς όμως να διακόπτεται η θητεία της κυβέρνησης και να διαλύεται η Βουλή». Προφανώς και δεν πρόκειται για «εμβάθυνση της δημοκρατίας και του ρόλου του λαϊκού παράγοντα σε κάθε πτυχή της πολιτικής ζωής, καθώς και της λαϊκής ετυμηγορίας στη διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων», όπως παρουσίασε ο πρωθυπουργός.

Δημοψηφίσματα και δημόσιος έλεγχος...

Μεγάλη έμφαση δίνεται στις προτάσεις της κυβέρνησης στη διενέργεια δημοψηφισμάτων που εμφανίζονται μάλιστα από την κυβέρνηση ως ...«ενίσχυση των θεσμών άμεσης δημοκρατίας».

Προβλέπεται διενέργεια δημοψηφίσματος για «εθνικά θέματα» με την προϋπόθεση της συλλογής άνω των 500.000 υπογραφών. Δημοψήφισμα για «ψηφισμένο νόμο» προϋποθέτει 1 εκατ. υπογραφές. Βέβαια, εξαιρούνται οι νόμοι που, όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, «αφορούν δημοσιονομικά ζητήματα», δηλαδή όλους, για παράδειγμα, τους μνημονιακούς νόμους.

Μάλιστα, προβλέπεται και δημοψήφισμα ...«για νομοθετική πρωτοβουλία από τους ίδιους τους πολίτες» με την προϋπόθεση της συγκέντρωσης 1 εκατ. υπογραφών.

Το τι αξία, βεβαίως, έχουν τα δημοψηφίσματα, το πώς μπορεί να διαστρεβλωθεί ή να αξιοποιηθεί η λαϊκή βούληση μέσω των κατάλληλων ερωτημάτων υπάρχει πείρα, με βάση το περσινό δημοψήφισμα του Ιούλη που με μεγάλη ευκολία το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ.

Μεγάλη έμφαση δόθηκε από τον πρωθυπουργό, αλλά και από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, σε δύο ακόμα πλευρές που υποτίθεται ότι σκιαγραφούν την προοδευτικότητα των προτάσεων της κυβέρνησης. Πρόκειται για την «σαφή και αποτελεσματική κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για προσδιορισμό του μισθού» και τη «ρητή απαγόρευση άρσης του δημόσιου ελέγχου των αγαθών του νερού και της ηλεκτρικής ενέργειας». Πρόκειται για διακηρύξεις κενές περιεχομένου όσον αφορά τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Αφενός, όλο το αντεργατικό πλαίσιο που διατηρεί η κυβέρνηση, αλλά και που προτίθεται να ενισχύσει με τα νέα αντεργατικά μέτρα της β' «αξιολόγησης» θα μετατρέψουν κάθε διαπραγμάτευση των εργαζομένων με την εργοδοσία σε ένα παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα υπέρ των εργοδοτών. Αφετέρου, τα περί δημόσιο ελέγχου δεν σημαίνουν τίποτα περισσότερο από την κατοχύρωση του ρυθμιστικού ρόλου που καλείται να παίζει το αστικό κράτος, αντιμετωπίζοντας ζητήματα ανταγωνισμού αλλά και κατανάλωσης Ενέργειας και νερού από μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, μέσα στις συνθήκες απελευθέρωσης των αντίστοιχων αγορών και ιδιωτικοποίησης τομέων τους.

Ο λαός να μην πατήσει την μπανανόφλουδα

Τις προτάσεις για τη συνταγματική αναθεώρηση ο πρωθυπουργός τις παρουσίασε ως εξής: «Η οικονομική κρίση ήταν τελικά το αποτέλεσμα της ήττας της μεταπολίτευσης. Η απάντηση στα σημερινά προβλήματα, στις νέες προκλήσεις και τη νέα πολιτική πραγματικότητα που διαμορφώθηκε την τελευταία εξαετία, δεν μπορεί παρά να είναι το πέρασμα σε μια "νέα μεταπολίτευση"». Ως το «καινούργιο απέναντι στο παλιό και τη συντήρηση», «επαναθεμελίωση της δημοκρατίας, διεύρυνση των ελευθεριών και της λαϊκής παρέμβασης», ακόμα ως «οικοδόμηση νέων θεσμών λαϊκής συμμετοχής και διαβούλευσης που θα παράξουν από την αρχή την έννοια του κοινού συμφέροντος, του κοινού καλού»!

Η αλήθεια, βεβαίως, είναι ότι οι κυβερνητικές κορόνες περί «επανάστασης της δημοκρατίας» σταματούν έξω από τους τόπους δουλειάς, καταρρέουν μπροστά στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, των λυκοσυμμαχιών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ το οποίο ετοιμάζεται για νέες επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή, με τη σύμφωνη γνώμη και συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης.

Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση θα στήνει σε όλη την Ελλάδα φιέστες δήθεν διαλόγου για το Σύνταγμα, θα υλοποιεί τα βάρβαρα μέτρα και θα προετοιμάζει νέο πλήγμα σε μισθούς, μεροκάματα, συνδικαλιστικές ελευθερίες και φοροληστεία του λαού. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι νέοι και οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών δεν πρέπει να πατήσουν την μπανανόφλουδα του αποπροσανατολισμού και της ενσωμάτωσης. Χρειάζεται να οργανώσουν την πάλη τους, να προετοιμάσουν το δικό τους σχέδιο για να αποκρούσουν την αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας, στο δρόμο της συσπείρωσης, της ρήξης και της ανατροπής.

Αντί για συζητήσεις, φιέστες και κοροϊδία, ο λαός να ανοίξει τη συζήτηση για το δρόμο ανάπτυξης που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα, για τις αναγκαίες συνολικές ανατροπές, για να ξεφύγουμε από τη σημερινή βαρβαρότητα των μνημονίων, για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ