Κυριακή 5 Αυγούστου 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 16
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Σκληρή πραγματικότητα

Δομνίστα, τόπος ιστορικός, αλλά και έρημος
Δομνίστα, τόπος ιστορικός, αλλά και έρημος
Το 1940, η Ευρυτανία αριθμεί 53.474 κατοίκους και βρίσκεται για πρώτη - και τελευταία, όπως αποδεικνύεται - φορά στο ανώτατο όριο πληθυσμιακής πληρότητας στο νομό. Πενήντα χρόνια μετά, το 1991, στην Ευρυτανία απογράφονται 24.307 κάτοικοι, δηλαδή φεύγουν από το νομό πάνω από 27.000 κάτοικοι, δηλαδή ποσοστό 50,49%. Πρέπει να σημειώσουμε ότι από τους 24.307 Ευρυτάνες που απογράφηκαν το 1991, οι περισσότεροι από αυτούς ήταν εσωτερικοί μετανάστες, που απλώς πήγαν για να απογραφούν στον τόπο τους. Συνεπώς, οι μόνιμοι κάτοικοι είναι ακόμη λιγότεροι...

Αν προχωρήσουμε λίγο παραπέρα, θα δούμε τη φθίνουσα πορεία των κατοίκων που ασχολούνται με τη γεωργία και, κυρίως, την κτηνοτροφία: Το 1951, ο πληθυσμός του Καρπενησίου αριθμεί 3.700 κατοίκους και το 1991, 6.178. Την ίδια περίοδο, ο αγροτικός πληθυσμός σ' όλο το νομό, από 35.978 άτομα, φτάνει μετά από πενήντα χρόνια να αριθμεί 18.189!

Το 1955 λειτουργούσαν στην Ευρυτανία 138 σχολικές μονάδες με 6.741 παιδιά, ενώ σήμερα, λειτουργούν μόλις 40 με 985 μαθητές. Πολλά από τα γύρω χωριά δεν έχουν σχολεία ή τα σχολεία που υπάρχουν δε λειτουργούν, ενώ τα περισσότερα υπολειτουργούν με 2 έως 7 μαθητές...

Η εγκατάλειψη, δηλαδή, του νομού είναι πρωτοφανής - ακόμη και για τα ελληνικά δεδομένα. Οι εσωτερικοί και εξωτερικοί μετανάστες συνεχώς αυξάνονται. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; Ποιοι λόγοι ώθησαν και ωθούν τους κατοίκους του πανέμορφου αυτού μέρους να φεύγουν για να ξεκινήσουν αλλού μια νέα ζωή; Τι τους κάνει να πιστεύουν ότι εκεί που θα πάνε, όσο άσχημα και αν είναι, θα είναι καλύτερα από τον τόπο τους;

Στα ύψη η ανεργία

Η βιομηχανία στο νομό είναι επί της ουσίας ανύπαρκτη. Στην περιοχή λειτουργούσαν δύο εργοστάσια, η «ΠΕΙΡΑΪΚΗ - ΠΑΤΡΑΪΚΗ» και η «ΔΑΒΥΕ». Το 1995, η ΔΑΒΥΕ, που μέχρι τότε απασχολούσε περίπου 250 εργαζόμενους, κλείνει, λόγω οξύτατων οικονομικών προβλημάτων. Αποτελούσε συνεταιριστική επιχείρηση ξυλείας, αλλά μέσα σε λίγα χρόνια βρέθηκε υπερχρεωμένη. Το αποτέλεσμα ήταν 250 οικογένειες να μείνουν χωρίς ψωμί, αφού τα δύο πριονιστήρια (το ένα στα Φουρνά και το άλλο στο Καρπενήσι) κλείνουν οριστικά.

Η «ΠΕΙΡΑΪΚΗ - ΠΑΤΡΑΪΚΗ», που έδινε ψωμί σε πάνω από 300 οικογένειες, σήμερα υπολειτουργεί με λιγότερο από το 1/3 του προσωπικού της και συρρικνώθηκε στα πλαίσια των γενικότερων προβλημάτων στην κλωστοϋφαντουργία. Στην ουσία, δηλαδή, μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία, έχασαν τη δουλιά τους πάνω από 400 εργαζόμενοι στο Νομό Ευρυτανίας.

Το κυριότερο, όμως, πλήγμα που δέχτηκε ο Νομός της Ευρυτανίας ήταν η διάλυση της όποιας κτηνοτροφίας και γεωργίας υπήρχε στην περιοχή, που, μέχρι πριν δύο δεκαετίες, αποτελούσε την κύρια παραγωγή. Μέσα σε λίγα χρόνια από την εφαρμογή της ΚΑΠ και της ΓΚΑΤΤ, ο πρωτογενής τομέας παραγωγής αρχίζει να φθίνει. Τα γύρω χωριά από το Καρπενήσι ερημώνουν. Η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, για να φτάσει σήμερα ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική εγκατάλειψη.

Συγκεκριμένα, το κρέας που παράγεται σήμερα στο νομό (1.143 τόνοι) είναι λιγότερο από αυτό που παραγόταν το 1989 (1.282 τόνοι). Τα αυγά ακολουθούν την ίδια πορεία (από 2.643 τεμάχια το 1989, φτάνουν στα 1.964 το 1998), Το μόνο που γνωρίζει σχετική άνθηση είναι το μαλακό τυρί, που από 572 τόνους το '89 φτάνει τους 1.630 το '98. Ολα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την αντιαγροτική πολιτική των κυβερνήσεων της τελευταίας εικοσαετίας, έχουν ως αποτέλεσμα το ποσοστό που ασχολείται με τα επαγγέλματα του πρωτογενούς τομέα παραγωγής να φθίνει, από το 1991 και μετά, κατά 2% ετησίως.

Το αποτέλεσμα, φυσικά, είναι η παραπέρα εγκατάλειψη του νομού. Είναι η φτώχεια και η υποβάθμιση, για την οποία καμιά κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα ώστε να την ανακόψει. Εκείνο πλέον που φαίνεται να ζητούν οι περισσότεροι είναι μια αφορμή για να φύγουν από τον τόπο. Οπως μας είπε ένας περιπτεράς, στην κεντρική πλατεία του Καρπενησιού, «ωραία είναι και εδώ, αλλά όλοι θέλουμε να φύγουμε και να ερχόμαστε μόνο για διακοπές»...


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ