Ευκαιρία να ξεπλύνει τις τεράστιες ευθύνες του για τις ανατροπές που έχουν συντελεστεί τα τελευταία χρόνια στο πεδίο των Εργασιακών, βρίσκει το ΠΑΣΟΚ, μπροστά στην «αξιολόγηση» του φθινοπώρου, όπου διαφαίνονται ήδη νέες ανατροπές στα εναπομείναντα δικαιώματα.

Η πρόεδρός του, Φώφη Γεννηματά, ανέλαβε «πρωτοβουλία διαλόγου με τους κοινωνικούς εταίρους», θυμίζοντας τις υπηρεσίες που το κόμμα της πρόσφερε στο κεφάλαιο με τη θεσμοθέτηση και προώθηση του κοινωνικοεταιρισμού και των κοινωνικών διαλόγων ως κυβέρνηση και μέσω των δυνάμεών του στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Χτες, στο πλαίσιο αυτό είχε διαδοχικές συναντήσεις με το προεδρείο της ΓΣΕΕ και τις εργοδοτικές οργανώσεις (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ), ενώ αμέσως μετά δήλωσε: «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ αποδέχθηκε και συζητά για δυσμενείς αλλαγές στους μισθούς και στο εργασιακό καθεστώς. Κάτι που με veto του ΠΑΣΟΚ απορρίφθηκε το 2014. Η ΝΔ σιωπά και αφήνει περιθώρια γι' αυτές. Το ΠΑΣΟΚ δεν συμφωνεί, δεν αποδέχεται προτάσεις εξαθλίωσης των εργαζομένων (σ.σ. έχει τεράστια συμβολή στην εξαθλίωσή τους είτε ως κυβέρνηση είτε ως συμμετέχον σε συγκυβερνήσεις). Δεν δεχόμαστε μείωση μισθών, ελεύθερες ομαδικές απολύσεις, επαναφορά του lock out. Προτείνουμε την ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, την αποκατάσταση των ελεύθερων συμφωνιών μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων».

Πέραν της πρόκλησης να παρουσιάζεται το ΠΑΣΟΚ σαν «σωματοφύλακας» των εργασιακών δικαιωμάτων που κατακρεούργησε, η επιβεβαίωση ότι τα παραπάνω υπηρετούν μικροκομματικές σκοπιμότητες του ΠΑΣΟΚ ήρθε λίγο μετά, όταν η Φώφη Γεννηματά έσπευσε να διαβεβαιώσει για την προσήλωση του κόμματός της στο στόχο της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και της ανάκαμψης κερδών. Στόχος που πάει χέρι χέρι με την επίθεση διαρκείας στα δικαιώματα των εργαζομένων, αφού όπως είπε «πρότεινα σήμερα στους κοινωνικούς εταίρους πλαίσιο για μια Εθνική Συμφωνία, τις προτάσεις μας για προοδευτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που θα φέρουν ανάπτυξη, επενδύσεις, θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας (...) για την ασφάλεια των εργαζομένων». Δηλαδή, πρότεινε γενναία ενίσχυση του κεφαλαίου που απαιτεί τσάκισμα των εργαζομένων.