Από εκείνη τη στιγμή, η εκπομπή αλλάζει φύση και χαρακτήρα, καθώς ο Γκέιτς συνειδητοποιεί ότι η μόνη δυνατότητά του να παραμείνει εν ζωή είναι συνδεδεμένη με το γεγονός ότι πρέπει να δίνει απαντήσεις στον νεαρό, τόσο κατανοητές για το τι συνέβη, όσο και για το ποιος είναι ο υπεύθυνος. Η σκηνοθέτρια Τζόντι Φόστερ μοιάζει να ισχυρίζεται ότι για να κάνει κανείς σωστή τηλεοπτική δημοσιογραφία πρέπει να είναι εξαναγκασμένος και ίσως απειλούμενος με θάνατο. Κοροϊδεύει; Εν μέρει, ίσως. Η σκιά του κυνισμού που διαπερνά την ταινία και την «κλείνει» με τον τρόπο που την κλείνει είναι στην πραγματικότητα το καλύτερο μέρος της.

Εχοντας στα χέρια της ένα σενάριο προσηλωμένο σε ένα θέμα ασφυκτικά επίκαιρο, η σκηνοθέτρια κατασκευάζει μια ταινία σε χρόνο πραγματικό που συνιστά γέφυρα ανάμεσα σε δύο κόσμους, τον κόσμο των λίγων που τους εκφράζει ό,τι λέγεται και διαχέεται από τη μικρή οθόνη και τον κόσμο των πολλών που βρίσκονται μπροστά από την τηλεοπτική οθόνη, και παρακολουθούν το αφήγημα της μεγάλης ψευδαίσθησης που όλο και πλησιάζει, το οποίο παράγει μια «μιντιακή» αφήγηση ενταγμένη στην καθημερινότητα... Ψευδαίσθηση, όλο και πιο εικονική στις σύγχρονες χρηματιστικές συναλλαγές.

Η ταινία προσφέρει αρκετές καλές ατάκες στα σωστά σημεία, ενώ η σχέση του παρουσιαστή (Τζορτζ Κλούνεϊ) και της παραγωγού του Πάτι Φεν (Τζούλια Ρόμπερτς) είναι από τις πιο δουλεμένες δραματουργικά.

Με τους: Τζορτζ Κλούνεϊ, Τζούλια Ρόμπερτς, Τζακ Ο' Κόνελ, κ.ά.

Παραγωγή: «Money Monster», ΗΠΑ (2016)