Κυριακή 12 Ιούνη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Κριτική που ενισχύει την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης

Δυσκολεύεται η ΝΔ να κρύψει τη στρατηγική της σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ και όλες βασικά τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, για τάχιστη προώθηση των αντιλαϊκών προαπαιτούμενων του κεφαλαίου, παρά τις κοκορομαχίες που στήνουν πάνω σε επιμέρους σημεία των μειγμάτων διαχείρισης που καθένας τους προκρίνει.

Παρ' ότι η αξιωματική αντιπολίτευση σηκώνει τους τόνους με κάθε ευκαιρία και πρόσχημα, δεν το κάνει για τα συμφέροντα των «αδυνάτων», αλλά για τα «εύγε» του κεφαλαίου. Επιδιώκει να του αποδείξει ότι έχει όλες τις δυνατότητες να αποτελέσει την εναλλακτική του λύση στην αστική διαχείριση, να αναλάβει τη διακυβέρνηση όποτε κριθεί αναγκαίο.

Εξ ου και ενσωματώνει στις προτάσεις της, στο μείγμα που προτείνει, σημεία της κριτικής που ασκούν τμήματα του κεφαλαίου στην κυβερνητική πολιτική. Ετσι, π.χ. στον απολογισμό των παζαριών της κυβέρνησης με ΕΕ και ΔΝΤ, βρίσκει λίγα τα «ανταλλάγματα» που πέτυχε για τους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους.

Οπως, επίσης, την κατακρίνει ότι καθυστερεί τις ιδιωτικοποιήσεις, την προσαρμογή του αστικού κράτους στις σύγχρονες συνθήκες, με λιγότερη «γραφειοκρατία» και θεσμικούς εκσυγχρονισμούς που να διευκολύνουν τη δραστηριότητα των επιχειρηματικών ομίλων. `Η ότι δεν στήνει έναν «αναπτυξιακό νόμο» όπως ακριβώς τους βολεύει. Οτι δεν προχωρά τάχιστα στην παραπέρα περικοπή κοινωνικών δαπανών, όπως έχει ζητήσει ο Κυρ. Μητσοτάκης, επωμιζόμενος όπως λένε στη ΝΔ και το πολιτικό κόστος μιας τέτοιας πρότασης.

Κριτική που βολεύει

Η τέτοια κριτική της ΝΔ γίνεται από μια στρατηγική σκοπιά που αντικειμενικά συμβάλλει στο να προχωρά απρόσκοπτα η ίδια η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Οχι ότι η ηγεσία της ΝΔ θέλει να βοηθήσει τους ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ... Το αντίθετο. Αλλά όντας, αντικειμενικά, ταυτισμένοι στην ίδια στρατηγική, αντιμετωπίζουν δυσκολία στο να εμφανίσουν ουσιαστικές διαφοροποιήσεις στις τοποθετήσεις τους.

Γι' αυτό η αντιπαράθεσή τους εντοπίζεται σε άλλα θέματα αστικής διαχείρισης και όχι στην ουσία της κυβερνητικής πολιτικής, όπως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σέβεται το Σύνταγμα, ότι παίζει με τους «θεσμούς», ότι έχει χάσει το «ηθικό πλεονέκτημα», παραπέμποντας π.χ. στη ρύθμιση για τις «offshore» εταιρείες, ή ότι «παρεμβαίνει στη δικαιοσύνη», μια πρεμούρα της ΝΔ να σηκώσει το τέτοιο θέμα που πιθανά δεν είναι για το «θεαθήναι», αλλά έχει να κάνει με ανακατατάξεις και σφοδρούς ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς.

Την ίδια ώρα και σε ό,τι αφορά και άλλα ζητήματα που «καίνε» το κεφάλαιο, η ηγεσία της ΝΔ βάζει ανοικτά πλάτη σε θέματα που συζητά η κυβέρνηση με τους δανειστές και εταίρους της εγχώριας αστικής τάξης, π.χ. αφήνοντας παράθυρο για κατάργηση 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα μέσω της κατανομής των 14 μισθών σε 12 μήνες, όπως επίσης τάσσεται ανοικτά υπέρ της αλλαγής του συνδικαλιστικού νόμου και της διατήρησης του ΕΝΦΙΑ...

Δυσκολίες

Η θέση της ΝΔ είναι πράγματι δύσκολη, καθώς καλείται να αντιμετωπίσει αφενός την αποδεδειγμένη αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προωθήσει τη στρατηγική του κεφαλαίου για την ανάκαμψη, τις πολιτικές κατευθύνσεις της ΕΕ. Αφετέρου τα εύσημα εκπροσώπων του κεφαλαίου προς την κυβέρνηση, πως «για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, εισερχόμαστε σε περίοδο ρεαλιστικής προοπτικής για την οικονομία και την κοινωνία». Οτι επί ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχουν προχωρήσει μεταρρυθμίσεις που δεν προχώρησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια. Οτι δεν χρειάζονται τώρα εκλογές, έστω κι αν τις ζητά η ηγεσία της ΝΔ, που από την πλευρά της, για να καλύψει το άδειασμα που της κάνουν τα τέτοια επιτελεία (π.χ. ο ΣΕΒ), καταφεύγει σε εξηγήσεις τύπου ότι «δεν έχουν τη συνολική εικόνα της ζημιάς που γίνεται στην οικονομία και κοινωνία, εικόνα που έχει η ΝΔ, γι' αυτό και επιμένει για πρόωρες κάλπες».

Ταυτόχρονα, βέβαια, σε αυτό το πλαίσιο αντιφατικών σχέσεων και διεργασιών, η ΝΔ γνωρίζει ότι μπορεί η κυβέρνηση προς το παρόν να εξακολουθεί να διατηρεί το «χρίσμα» του ΣΕΒ, συνολικά της αστικής τάξης, αλλά ξέρει και τις δυσκολίες της, στο πλαίσιο των διεθνών ανταγωνισμών, να παράσχει όλα όσα θα ήθελαν οι εγχώριοι επιχειρηματικοί όμιλοι όσον αφορά την εξασφάλιση ακόμα μεγαλύτερης ρευστότητας, όπως και νέων πεδίων κερδοφορίας και ευελιξίας, που φαίνεται να περιορίζονται, όσον αφορά, για παράδειγμα, το υπερ-ταμείο ιδιωτικοποιήσεων, που θα είναι υπό την εποπτεία της τρόικας.

Ισως γι' αυτό κορυφαία στελέχη της παράταξης αναφέρουν σε εμπιστευτικές συνομιλίες ότι ο χρόνος τρέχει υπέρ της ΝΔ, παραδέχονται ωστόσο ότι στο τέλος θα κληθούν να αναλάβουν τη διαχείρισης μιας πολύ δυσκολότερης κατάστασης.

Ψάχνονται πώς θα το κάνουν

Και αφού όπως λένε τα ίδια στελέχη, τα μέτρα αυτά δεν θα πέρναγαν ούτε με κυβέρνηση Σαμαρά ούτε με κυβέρνηση Μητσοτάκη, διαβάζοντας ίσως ανάποδα τη διαχρονικά αποδεδειγμένη ικανότητα της σοσιαλδημοκρατίας να ενσωματώνει ευρύτερα στρώματα στα ζητούμενα του κεφαλαίου, λογικό είναι να ψάχνουν στη ΝΔ τρόπους διεύρυνσης της εκλογικής και κοινωνικής τους απήχησης, ώστε να πατάνε σε ευρύτερη βάση όταν έρθει η ώρα της δικής τους αντιλαϊκής διαχείρισης.

Γι' αυτό και ο Κυρ. Μητσοτάκης επιμένει να εμφανίζει ως «νέα» διαχωριστική γραμμή όχι το «Δεξιά - Αριστερά» αλλά το «λαϊκιστές - μεταρρυθμιστές», βάζοντας στόχο αύξησης της επιρροής της ΝΔ, ώστε «να εκφράσει τις πραγματικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις αυτού του τόπου», όπως επανέλαβε σε συνέντευξή του τη Δευτέρα. Πρόσθεσε ότι σε αυτήν την προσπάθεια διεύρυνσης της ΝΔ «θέλουμε συστράτευση πολλών πολιτών, αλλά ξεκινάμε με τις πολιτικές και καταλήγουμε στα πρόσωπα. Δεν το κάνουμε ανάποδα».

Ικανοποίηση «για» και «από» ΠΑΣΟΚ

Η τέτοια τοποθέτηση ήρθε στον απόηχο συνέντευξης, την προηγούμενη Κυριακή, του πρώην προέδρου της ΝΔ, Αντ. Σαμαρά, ο οποίος φρόντισε να κάνει ειδική αναφορά σε στελέχη προερχόμενα από το λεγόμενο «εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ», τους Ευ. Βενιζέλο, Αννα Διαμαντοπούλου, Α. Λοβέρδο και Γ. Μανιάτη, λέγοντας ότι «υπάρχει μια πολιτική κλωστή που ενώνει τους πραγματικούς μεταρρυθμιστές. Από τη Δεξιά έως την Κεντροαριστερά, πέρα και πάνω από κόμματα». Σε αυτή τη βάση, άφησε ανοιχτό να τους δει στα ψηφοδέλτια της ΝΔ, παρότι φρόντισε να προσθέσει ότι είναι πρόωρο κάτι τέτοιο και δεν είναι δικό του θέμα να μιλήσει «για πρόσωπα, συγκλίσεις ή άλλα κόμματα...». Εκτίμησε, άλλωστε, ότι η ΝΔ «ναι, μπορεί να κερδίσει την αυτοδυναμία», αλλά σε κάθε περίπτωση «πρέπει μετά τις εκλογές να κάνει άνοιγμα σε ευρύτερες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις...».

Δεν περνά, εδώ, απαρατήρητο το γεγονός ότι μιλώντας την Πέμπτη στο κρατικό ραδιόφωνο, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Π. Χρηστίδης, εμφάνισε το κόμμα του περίπου δικαιωμένο από την τέτοια ...αναγνώριση Σαμαρά: «Είναι σημαντικό ότι ο κ. Σαμαράς, έστω και με δύο χρόνια καθυστέρηση, αναγνωρίζει ότι πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία υπήρξαν υπουργοί από το 2010, ανήκουν στο μεταρρυθμιστικό τμήμα της κοινωνίας. Το ΠΑΣΟΚ συνδέθηκε με πληθώρα μεταρρυθμίσεων (...) Επομένως, είναι θετικό που το πολιτικό σύστημα αλλά και ο κ. Σαμαράς αναγνωρίζουν ότι υπήρξαν άνθρωποι που προσέφεραν παραγωγικό έργο»...

Μείγμα εξίσου αντιλαϊκό

Σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν λένε, όπως κι αν σχεδιάζουν να κινηθούν ως κυβέρνηση, πρέπει να είναι καθαρό πως και το μείγμα δημοσιονομικής διαχείρισης της ΝΔ είναι εξίσου αντιλαϊκό με αυτό του ΣΥΡΙΖΑ.

Μπορεί να εμπεριέχει σε διαφορετικές δοσολογίες τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά αυτό δεν ακυρώνει το γεγονός ότι είναι έτσι κι αλλιώς αντιλαϊκά. Με φοροληστεία για το λαό, παραπέρα περικοπές δαπανών από τον κρατικό προϋπολογισμό που καλύπτουν έστω και κουτσουρεμένα κάποιες λαϊκές ανάγκες και νέες φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές, νέα κίνητρα και προνόμια για το κεφάλαιο, καθώς δεν υπάρχει άλλος δρόμος αναθέρμανσης της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας, παρά πάνω από τα συντρίμμια λαϊκών - εργατικών δικαιωμάτων.

Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι η ΝΔ αποκρύβει πως τα αντιλαϊκά μέτρα - είτε κοπής ΣΥΡΙΖΑ είτε κοπής ΝΔ - δεν πλήττουν «όλους τους Ελληνες», αλλά την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου για τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Για χάρη των οποίων, ο Κυρ. Μητσοτάκης έσπευδε την Τετάρτη να προπαγανδίζει «την ανάγκη για ομοψυχία, για διαταξική συνεννόηση, για συμφωνία των γενεών... Εχουμε επειγόντως ανάγκη μιας ισχυρής εθνικής ομοψυχίας, που θα στηριχθεί σε αμοιβαίες υποχωρήσεις».

Σχεδιασμοί, κόλπα και μεθοδεύσεις του κεφαλαίου με όχημα (και) αυτή την πολιτική του δύναμη, που επίσης πρέπει να απορριφθούν από το λαό.


Θ. Μπ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ