Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 8/6 η πολιτική συγκέντρωση του ΚΚΕ στη Χαλκίδα, στην κατάμεστη αίθουσα του Εργατικού Κέντρου, με ομιλητή τον Κώστα Μπασδέκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέα της ΕΠ της ΚΟ Αν. Στερεάς - Εύβοιας.

Για την προετοιμασία και επιτυχία της συγκέντρωσης, οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη Χαλκίδα πραγματοποίησαν ένα πλατύ πολιτικό άνοιγμα στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα της περιοχής, με περιοδείες και εξορμήσεις σε εργοστάσια, χώρους δουλειάς, λαϊκές γειτονιές και χώρους νεολαίας.

Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η εμπειρία από τη συζήτηση που έγινε με εκατοντάδες εργαζόμενους των εργοστασίων της ευρύτερης περιοχής.

Οι εργαζόμενοι έδειξαν ενδιαφέρον σχετικά με την εκτίμηση των εξελίξεων και την πρόταση διεξόδου του Κόμματος, ήθελαν να εκφράσουν την άποψή τους, προβληματίστηκαν, κάτι που συνεχίστηκε ακόμα και στα μεταξύ τους πηγαδάκια μετά το τέλος της περιοδείας σε κάποια από τα εργοστάσια. Επιπλέον, σε ορισμένους εργασιακούς χώρους, παρά την προσπάθεια της εργοδοσίας να βάλει εμπόδια στην επαφή των κλιμακίων του Κόμματος με τους εργαζόμενους, η ανταπόκρισή τους ήταν θετική, μένοντας ακόμα και μετά τη λήξη της βάρδιας τους για να ακούσουν τις εκτιμήσεις και τις θέσεις του ΚΚΕ.

Ανοιξε η συζήτηση για τον ταξικό χαρακτήρα της ανάπτυξης που ευαγγελίζεται η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που προϋποθέτει τσακισμένα εργατικά δικαιώματα. Αναδείχθηκαν τα αδιέξοδα του εκμεταλλευτικού συστήματος, το γεγονός ότι το κυνήγι του κέρδους είναι ασυμβίβαστο με την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, με συγκεκριμένα παραδείγματα μέσα από την εμπειρία που ζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.

Για παράδειγμα, σε φαρμακοβιομηχανία της περιοχής οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που παράγουν τα φάρμακα, γυρνώντας σπίτι δεν μπορούν να κάνουν τα απαραίτητα εμβόλια στα παιδιά τους γιατί κάποια από αυτά είναι σε έλλειψη, με επιλογή των βιομηχάνων...

Αντίστοιχα, εργαζόμενοι σε ιχθυοπαραγωγικές μονάδες δεν μπορούν να έχουν οι ίδιοι στα σπίτια τους τα ψάρια που παράγουν, να τα εντάξουν στη διατροφή των οικογενειών τους, καθότι ο οικογενειακός προϋπολογισμός όσο πάει και συρρικνώνεται...

Η συζήτηση σε αρκετούς χώρους συνεχίστηκε με βάση το πώς μπορούν σήμερα να καλυφθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, μέσα από μια άλλη κοινωνία, όπου οι εργάτες θα καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν, αυτοί θα έχουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής, αυτοί θα σχεδιάζουν με βάση τις ανάγκες τους και δε θα γίνονται έρμαιο στα σχέδια της εργοδοσίας, είτε στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης είτε σε αυτή της κρίσης.

Υπήρξαν αρκετά ερωτήματα για το πώς μπορεί να γίνει πράξη αυτό. Απασχόλησε τη συζήτηση η ζοφερή κατάσταση που έχει διαμορφωθεί εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής και αναπτύχθηκε γόνιμος προβληματισμός για το πώς αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Επιβεβαιώθηκε ότι σε ένα σημαντικό τμήμα εργαζομένων τα μέτρα της κυβέρνησης δεν έχουν νομιμοποιηθεί στη συνείδησή του, ανεξάρτητα αν αυτό εκφράζεται στην παρούσα φάση με ενεργό συμμετοχή στο κίνημα, στο σωματείο, στις αγωνιστικές δράσεις. Αυτή η στάση συνυπάρχει και με την απογοήτευση, ως αποτέλεσμα και των ψεύτικων προσδοκιών που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Σε αυτό το έδαφος έγινε πλούσια συζήτηση για την ανάγκη ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, για την ανάγκη ισχυροποίησης της Λαϊκής Συμμαχίας, για το περιεχόμενο της πάλης που πρέπει να κατευθύνεται ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, που είναι το κεφάλαιο και η εξουσία του, βάζοντας στην προμετωπίδα των αγώνων την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.

Τα παραπάνω ζητήματα, καθώς και οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, αναπτύχθηκαν διεξοδικά στην εκδήλωση στη Χαλκίδα, από τον Κ. Μπασδέκη, ο οποίος στην ομιλία του τόνισε, μεταξύ άλλων:

«Η κυβέρνηση με τους εταίρους της, αφού πρώτα μεθόδευσε την ψήφιση νέων αντιλαϊκών μέτρων που προστίθενται στα προηγούμενα, συμβάλλοντας στην άμβλυνση των δίκαιων αντιδράσεων των λαϊκών στρωμάτων, τώρα πανηγυρίζει και με περισσό θράσος μας προϊδεάζει ότι αντίστοιχοι "επιτυχημένοι" χειρισμοί θα γίνουν και στα Εργασιακά και στο νέο συνδικαλιστικό νόμο.

Και για να το καταλάβουμε αυτό καλύτερα, ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει θέμα να καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα, όταν απαιτείται από τους βιομήχανους να γίνουν θυσία στο βωμό της "δίκαιης ανάπτυξης". Για να γίνει κατανοητό τι σημαίνει αυτό, θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι τώρα στην περιοχή μας, εκτός από τους χιλιάδες ανέργους, τους εργαζόμενους της ΑΓΕΤ, της ΝΕΟΣΕΤ, της ΣΕΛΜΑΝ, του "Ζούρα" και δεκάδων άλλων χώρων δουλειάς που πετιούνται στο δρόμο της ανεργίας, θα προστεθούν και χιλιάδες εργαζόμενοι μεν, αλλά με σημαντικά μειωμένους μισθούς, με νέους εργάτες και εργάτριες που θα εναλλάσσουν τα δίμηνα, τα πεντάμηνα και τα οχτάμηνα στην καλύτερη περίπτωση με παρατεταμένη ανεργία και ακόμα πιο παρατεταμένη φτώχεια.

Μιλάει η κυβέρνηση για "δίκαιη ανάπτυξη" και εννοεί ζεστό χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ η θέση εργασίας του εκμεταλλευόμενου εργάτη θα επιδοτείται με βάση τον "αναπτυξιακό νόμο".

Αυτό το πρόσημο έχει η ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ: "Συν" για το κεφάλαιο και σταθερά "μείον" για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Μία είναι η απάντηση που τους πρέπει: Ο λαός που βιώνει την αντιλαϊκή πολιτική με το χειρότερο τρόπο και βλέπει τη ζωή του να θυσιάζεται για τα κέρδη των μονοπωλίων, να πάρει την ίδια τη ζωή στα χέρια του, να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις. Είναι η ώρα να δοκιμάσει τη δύναμή του και να συνταιριάξει τα βήματά του ο εργάτης με το φτωχό αγρότη και τον κατεστραμμένο επαγγελματία και όλοι μαζί, με τους νέους και τις νέες των λαϊκών οικογενειών, να παλέψουν για μια άλλη ζωή, για τη ζωή που τους αξίζει.

Να συνταιριάξουν τα βήματά τους, τη δράση τους με τους κομμουνιστές, με το ΚΚΕ, στην προοπτική που θέτει η πολιτική του πρόταση για μια άλλη κοινωνία, όπου ο εργαζόμενος λαός θα είναι ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, έχοντας την εξουσία στα χέρια του. Σε αυτό το δρόμο βρίσκεται η μοναδική λύση που συμφέρει το λαό».