Η στήλη και παλιότερα έχει αναφερθεί στην εκπληκτική ποιοτικά και ποσοτικά, στην τεράστια παιδαγωγική και συγγραφική προσφορά της Γαλλίδας ελληνίστριας και ακαδημαϊκού Ζακλίν ντε Ρομιγί. Στο απέριττο κάλλος, στην απόλαυση που προσφέρει η εύληπτη - από κάθε μορφωτικού επιπέδου αναγνώστη - γραφή της. Την «ηδονή», το «σοφόν και σαφές», τη «γλαφυρότητα του ύφους», την «πυκνή περιεκτικότητα των εννοιών», τη «λαγαρότητα της έκφρασής» της, όπως υπογραμμίζει ο Μάριος Πλωρίτης με «ευχαριστήριο» πρόλογό του, στο βιβλίο της «Η Ελληνική Τραγωδία στο πέρασμα του χρόνου», το οποίο μεταφρασμένο εξαιρετικά (όπως όλα τα εκδομένα βιβλία της) από την Αθηνά - Μπάμπη Αθανασίου και την Κατερίνα Μηλιαρέση, κυκλοφορεί από το «Αστυ».

Η Ζακλίν ντε Ρομιγί έχει μελετήσει και διερευνήσει όλες τις πτυχές της ελληνικής αρχαιότητας (προϊστορικής, αρχαϊκής, κλασικής, ελληνιστικής). Μυθολογικές, ιστορικές, κοινωνικές, πολιτειακές, θεσμικές, νομοθετικές, πολιτικές, πολιτισμικές, θρησκειολογικές, ηθικές, εθιμικές, παιδαγωγικές. Μελέτησε όλους τους αρχαίους φιλοσόφους και ιστορικούς, αλλά και όλα -μεγάλα και μικρά - δημιουργήματα της αρχαιοελληνικής γραμματείας - ποίησης και δραματουργίας. Διερεύνησε την ομορφιά και πολυμορφία τους, τις κοινές ρίζες τους, τις ομοιότητες και διαφορές τους, τις επιδράσεις και αλληλεπιδράσεις τους, τις συμφωνίες και ασυμφωνίες τους. Ασχολούμενη με την τραγική ποίηση η Ρομιγί, διερεύνησε επισταμένως τα νέα δραματουργικά στοιχεία που εισήγαγαν στο τραγικό είδος οι τρεις κορυφαίοι του, ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής και ο Ευριπίδης, καθώς και το ιδιαίτερο κοινωνικό, πολιτικό, φιλοσοφικό, ηθικό, ψυχογραφικό «στίγμα» που φέρει η ποίηση και η μυθοπλασία του καθενός. Η Ρομιγί όλον τον πλούτο του μελετητικού μόχθου της τον πρόσφερε με πλήθος επιμέρους κειμένων της, άρθρων, διαλέξεων και παραδόσεών της στο Πανεπιστήμιο, ως «κοινό κτήμα» όχι μόνον της επιστημονικής κοινότητας, των μελετητών και καλλιτεχνών του θεάτρου, αλλά και κάθε φιλομαθούς ανθρώπου. Το βιβλίο περιλαμβάνει μια επιλογή δεκατεσσάρων περιεκτικότατων, σύντομων, εκλαϊκευτικών κειμένων της. Κείμενα για ποικίλα θέματα και προβλήματα του τραγικού θεάτρου, για τις ξεχωριστές ιδιότητες και τα γνωρίσματα της αισχυλικής, σοφόκλειας και ευριπίδειας ποίησης, για πρόσωπα των τραγωδιών τους (λ.χ., Αγαμέμνονας, Ανδρομάχη, Φιλοκτήτης, Ορέστης, Ηρακλής), ακόμα και για το «κύμα» μεταφράσεων αρχαίων τραγωδιών και κωμωδιών από τον 18ο αιώνα. Στόχος της Ρομιγί και μ' αυτό το βιβλίο η ρήση του Επίκτητου: «Μη στολίζεις τους τοίχους των κτιρίων με μάρμαρα, αλλά κόσμησε τα στήθη των πολιτών και των πολιτευομένων με την ελληνική παιδεία. Γιατί οι πόλεις κατοικούνται ωραία με τη σκέψη των ανθρώπων».