Μια αθωωτική απόφαση είχαμε τις προάλλες στα δικαστήρια λόγω αμφιβολιών και αφορούσε τη Λιβανέζα Σάμπρα Φατμέ, η οποία κατηγορούνταν ότι σκότωσε τη φίλη της από τις Φιλιππίνες Ρελόξ Λαλέν για οικονομικές διαφορές που είχαν μεταξύ τους.

Το δικαστήριο αθώωσε με ψήφους 4 - 3 τη Σάμπρα Φατμέ με τις ψήφους των ενόρκων δικαστών. Ωστόσο, το σοβαρότερο που προέκυψε απ' αυτή την υπόθεση είναι κατά πόσο μπορούν οι αρμόδιες αρχές να στηρίζονται στις εξετάσεις του DNA. Κι αυτό γιατί το Εργαστήρι Ανάλυσης DNA της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών της Ασφάλειας Αττικής, κατά την εξέταση του DNA της κατηγορούμενης, με αφορμή σταγόνες αίματος που βρέθηκαν στον τόπο του εγκλήματος, απεφάνθη ότι για τα δεδομένα της χώρας μας υπάρχει το ενδεχόμενο να κάνει λάθος μία στα 8.000.000, ενώ για τα δεδομένα του Λιβάνου το ενδεχόμενο λάθους είναι μία προς 67.000 φορές. Αυτό σημαίνει για τη χώρα μας, τουλάχιστον θεωρητικά, όταν ο πληθυσμός είναι πάνω από 10 εκατ. κάτοικοι, ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να έχει άλλο ένα άτομο τα ίδια χαρακτηριστικά του DNA, με αυτά της κατηγορούμενης Σάμπρα Φατμέ.

Η πράξη, δηλαδή, βάζει ορισμένα ερωτηματικά για την αποτελεσματικότητα της εξέτασης του DNA. Ερωτηματικά, που θα αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερη σημασία, όταν αρχίσει να χρησιμοποιείται για υποθέσεις τρομοκρατίας, όπως προβλέπεται με τον «τρομονόμο» που ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή.