Στο Λουξεμβούργο βρέθηκε χτες ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκης, σε εκδήλωση για τα 40 χρόνια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, επιδιώκοντας να αποσπάσει τα εύσημα των δανειστών και «εταίρων», των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, πάνω στο δικό του μείγμα διαχείρισης, που - όπως προβάλλει - επιδιώκει περιορισμό της φορολογίας κύρια για το κεφάλαιο, παραπέρα περιορισμό κρατικών δαπανών που καλύπτουν λαϊκές ανάγκες, ταχύτερη προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, ιδιωτικοποιήσεις.

Προσερχόμενος ο Κυρ. Μητσοτάκης στην επετειακή εκδήλωση, ξιφούλκησε πάλι εναντίον του «λαϊκισμού», έχοντας πάντα κατά νου τις διεκδικήσεις του ταξικού εργατικού - λαϊκού κινήματος, το οποίο και θέλουν να αφοπλίσουν απέναντι στο κεφάλαιο όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, όποιας απόχρωσης.

Είπε ο Κυρ. Μητσοτάκης: «Η Ευρώπη, σήμερα, αντιμετωπίζει μια σειρά από μεγάλες προκλήσεις. Η πιο σημαντική από αυτές είναι η άνοδος του ακραίου λαϊκισμού, ο οποίος κινδυνεύει να υπονομεύσει τα θεμέλια των αξιών που κρατούν την Ευρώπη ενωμένη. Απέναντι στο λαϊκισμό, το ΕΛΚ θα πρέπει να προτάξει τον ορθό λόγο του πολιτικού ρεαλισμού και της κοινωνικής αλληλεγγύης». Δηλαδή, τα προτάγματα του κεφαλαίου, τη στοίχιση του λαού πίσω τους και ένα μείγμα μέτρων για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας.

Παραπέρα, ο πρόεδρος της ΝΔ δεν παρέλειψε να υποστηρίξει ότι το κόμμα του «είναι το μόνο κόμμα στην Ελλάδα το οποίο δεν διαπραγματεύτηκε ποτέ τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό. Αταλάντευτη, θα παραμείνει προσηλωμένη στην ιδέα μιας ισχυρής Ευρώπης και μιας ισχυρής Ελλάδας, στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων».

Μια διαβεβαίωση προς την ντόπια αστική τάξη ότι θα υπηρετήσει πιστά τη στρατηγική επιλογή της για παραμονή εντός ΕΕ και ευρώ και μια επισήμανση προς τους εταίρους τους στο εξωτερικό ότι είναι η πιο αξιόπιστη πολιτική δύναμη για συνεννοήσεις. Κάτι που απέδειξε, άλλωστε, η ΝΔ και πριν λίγους μήνες, τον Αύγουστο 2015, όταν υπερψήφισε το επώδυνο τρίτο μνημόνιο προκειμένου να διασφαλίσει την «ευρωπαϊκή προοπτική» της χώρας.

Ανάμεσα στις επαφές του στο Λουξεμβούργο ξεχώρισε η διμερής συνάντηση Μητσοτάκη με τη Γερμανίδα καγκελάριο, Αγκελα Μέρκελ, με την οποία - όπως διαχέεται από στελέχη της ΝΔ κοντά στον πρόεδρό της - έχουν πολύ καλή σχέση.

Τα ίδια στελέχη αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι ο χρόνος κυλά υπέρ της ΝΔ, ότι η κυβέρνηση θα φέρει κι άλλα επώδυνα μέτρα το αμέσως επόμενο διάστημα, βάζοντας στο στόχαστρο ξανά τους συνταξιούχους, χάνοντας στήριξη από την «κοινωνία», κι αφήνουν ανοικτό ένα ενδεχόμενο για «εξελίξεις» (βλ. πρόωρες εκλογές) τους πρώτους μήνες του 2017.

Σε κάθε περίπτωση, η τακτική της ΝΔ στα παζάρια με τους δανειστές και εταίρους τους στο εξωτερικό κινείται σε δύο άξονες:

• Να τους πείσει για μια νέα συμφωνία, με βάση την «αξιοπιστία» της ΝΔ να εφαρμόσει αντιλαϊκά μέτρα και με «αναπτυξιακή προοπτική» που να στηρίζεται στο σχήμα «4% ανάπτυξη συν 2% πλεονάσματα κατ' έτος», θεωρώντας ότι τα νούμερα που προβλέπει η τωρινή συμφωνία τους με Τσίπρα δεν πιάνονται. Επίσης, να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση των όρων λειτουργίας του λεγόμενου υπερ-ταμείου κρατικής περιουσίας, καθώς εκτιμούν ότι αφήνει ελάχιστα περιθώρια ελιγμού για την εγχώρια αστική τάξη.
• Δεύτερον, να βασιστεί για την τήρηση της τέτοιας συμφωνίας με τους δανειστές σε μια «συμφωνία αλήθειας με τους πολίτες», κόντρα στον προαναφερόμενο «λαϊκισμό», τάζοντας δηλαδή ότι μπορεί να τους εγκλωβίζει στην πολιτική υπέρ του κεφαλαίου.

Εξάλλου, το Σάββατο, μιλώντας ο Κυρ. Μητσοτάκης στην Πολιτική Επιτροπή του κόμματός του, έσπευσε να παράσχει διαβεβαιώσεις προς το κεφάλαιο ότι η ΝΔ μπορεί να διασφαλίσει την ανάκαμψη των κερδών του, με το επιχείρημα ότι πιστεύει στις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, σε αντίθεση με την κυβέρνηση που τάχα δεν τις πιστεύει.

Αλλωστε, ξεκαθάρισε ότι για τη ΝΔ ανάπτυξη σημαίνει «απενοχοποίηση της έννοιας του κέρδους και της αμοιβής», ενώ παράλληλα κάλεσε το λαό να αποδεχτεί μια «νέα ισχυρή εθνική ομοψυχία» για την έξοδο από την κρίση, να δεχτεί δηλαδή να σφαγιαστεί για να ενισχυθεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Ταυτόχρονα, επέκρινε την κυβέρνηση ότι «δεσμεύει τη χώρα με επώδυνα υφεσιακά μέτρα» και ότι είναι «ανίκανη να υλοποιήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις». Ενώ συσκοτίζοντας τον ταξικό χαρακτήρα των μέτρων, απέδωσε τις αποφάσεις του τελευταίου Eurogroup στην «καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης» και την «απερίσκεπτη και αλλοπρόσαλλη διαπραγμάτευση» της κυβέρνησης, ενώ επανέλαβε το αίτημα για εκλογές.