Copyright 2016 The Associated |
Η ενδοαστική αντιπαράθεση έχει αρχίσει νωρίτερα μετά την «αλλαγή σκυτάλης» στην αστική εξουσία τον Οκτώβρη του 2015, όταν το κόμμα «Νόμος και Δικαιοσύνη» με ευρωσκεπτικιστικές θέσεις, εκφράζοντας τμήμα του κεφαλαίου, που θέλει άλλη σχέση με την ΕΕ, άρχισε να νομοθετεί αντίστοιχους νόμους με αυτούς της Ουγγαρίας για τον έλεγχο των ΜΜΕ, του Συνταγματικού Δικαστηρίου, που κατά τους αντιπάλους της καταργούν το «κράτος δικαίου». Βέβαια, το «δίκαιο» αυτό για όλα τα αστικά κόμματα είναι τα συμφέροντα των καπιταλιστών που υπερασπίζονται και οι «ευρωπαϊστές» και φυσικά η ίδια η λυκοσυμμαχία της ΕΕ.
Πάντως, είναι φανερό ότι η κυρίαρχη μερίδα της πολωνικής αστικής τάξης (η Πολωνία είναι η 6η οικονομία της ΕΕ) επιχειρεί να χτίσει τις δικές της συμμαχίες, για να εξυπηρετήσει τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα. Αυτό φαίνεται και από την ιδιαίτερη σχέση της Πολωνίας με τις αντιδραστικές κυβερνήσεις της Βαλτικής (βλέπε επέμβαση στην Ουκρανία) ή από την Ομάδα του Βίσεγκραντ (Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Πολωνία) με παρατηρητές και άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Στο πλαίσιο της ανισομετρίας της καπιταλιστικής ανάπτυξης το κάθε αστικό κράτος, ανάλογα με τη δύναμή του (οικονομική, πολιτική, στρατιωτική) διεκδικεί το μερίδιό του. Το ποιος θα το κάνει καλύτερα από τις αστικές δυνάμεις της Πολωνίας δημιουργεί και την ενδοαστική αντιπαράθεση, με το λαό, δυστυχώς, να στοιχίζεται κάτω από αλλότρια συμφέροντα.