Με τίτλο «Ενα νέο σχέδιο Μάρσαλ για τους Πρόσφυγες», ο γνωστός Ιρλανδός καλλιτέχνης ξεδιπλώνει συλλογισμούς για την «ευκαιρία» που υπάρχει «να επανεφεύρουμε τη σχέση μας με τους ανθρώπους και τις χώρες όπου μαίνονται συγκρούσεις ή που φιλοξενούν πρόσφυγες». Χωρίς περιστροφές, ορίζει τρία πεδία στα οποία πρέπει να αναληφθεί δράση και συγκεκριμένα:

• «Μεγαλύτερη υποστήριξη (στους πρόσφυγες) σε ανθρωπιστικό επίπεδο».
• «Να βοηθήσουμε τις φιλοξενούσες χώρες να μη βλέπουν τους πρόσφυγες σαν βάρος, αλλά κάτω από το πρίσμα του οφέλους. Η διεθνής κοινότητα μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα για να ενθαρρύνει τις επιχειρήσεις στις χώρες που φιλοξενούν πρόσφυγες να δουν τους πρόσφυγες ως εργατικά χέρια».
• «Ο κόσμος πρέπει να προσφέρει αναπτυξιακή βοήθεια στις χώρες που δεν έχουν καταρρεύσει αλλά βασανίζονται από τις συγκρούσεις, τη διαφθορά και την αδύναμη διακυβέρνηση... Είναι όμως πιο οικονομικό να επενδύεις στη σταθερότητα παρά να αντιμετωπίζεις την αστάθεια..»

Συνεπώς, δεν μπορούμε να μη σκεφτούμε πόσο «χρήσιμες» μπορούν να γίνουν τέτοιες παρεμβάσεις, ειδικά όταν τις υπογράφουν «τρανταχτά» ονόματα καλλιτεχνών που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ασκούν μεγάλη επιρροή στις λαϊκές μάζες, ειδικά στις νέες γενιές. Παρεμπιμπτόντως, να σημειώσουμε ότι πριν καμιά 10αριά μέρες ο Μπόνο έκανε μια σειρά επισκέψεις σε προσφυγικούς καταυλισμούς μεταξύ άλλων και της Τουρκίας. Μάλιστα, ειδικά στην Τουρκία, τον συνόδευσαν και μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου. Επίσης, είχε ειδική συνάντηση και με τον πρωθυπουργό της χώρας, Αχμέντ Νταβούτογλου, στον οποίο δεν παρέλειψε να αποκαλέσει «μάθημα ευγένειας» τον τρόπο που η Τουρκία «αντιμετωπίζει το Προσφυγικό», συμπληρώνοντας ότι αξίζει μεγάλη προσοχή το μοντέλο αντιμετώπισης του Προσφυγικού που η Τουρκία προωθεί. Αντίστοιχες ευχαριστίες εξέφρασαν στην Αγκυρα και οι Αμερικανοί γερουσιαστές, σε μια περίοδο που η Τουρκία βρίσκεται στο επίκεντρο εντατικών και πολύπλευρων «παζαριών», με αιχμή το Προσφυγικό.

Τέλος, όσον αφορά την «ανθρωπιστική» στήριξη των προσφύγων όπως και την «αξιοποίησή» τους ως εργατικών χεριών, το ελάχιστο που μπορεί να σχολιάσει κανείς είναι ότι, εκείνοι που πρώτα ξεσπιτώνουν εκατομμύρια από τις πατρίδες τους, ούτε ποτέ νοιάστηκαν ούτε και ποτέ πρόκειται να νοιαστούν αληθινά για τα προβλήματα των κατατρεγμένων. Τα «παιχνίδια» που σήμερα «παίζονται» στις πλάτες των προσφύγων, με πρόσχημα τη «στήριξή» τους είναι πολλά και όλα δείχνουν ότι διευρύνονται επικίνδυνα για τους λαούς. Ξεδιπλώνονται πολλές επιδιώξεις και οι λαοί πρέπει να είναι σε ετοιμότητα. Είναι πολλοί οι πρόθυμοι που προσφέρουν απλόχερες υπηρεσίες όχι μόνο για να μην αντισταθούν, αλλά και για να συναινέσουν οι λαοί σε σχέδια εχθρικά για τους ίδιους, με νέα «Σχέδια Μάρσαλ» που θα ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες των μονοπωλίων, των οποίων η ικανοποίηση απαιτεί κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης εντός και εκτός συνόρων.