Associated Press |
Νέα υποβάθμιση των εκτιμήσεων του ιμπεριαλιστικού οργανισμού, εν μέσω εντεινόμενων «αβεβαιοτήτων»... |
«Σε περίπτωση που μια σημαντική υστέρηση στην ανάπτυξη απειλήσει να οδηγήσει την παγκόσμια οικονομία σε ύφεση, μια συλλογική αντίδραση μακροοικονομικής πολιτικής θα χρειαστεί. Οι φορείς χάραξης πολιτικής στις μεγαλύτερες οικονομίες θα πρέπει να προσδιορίσουν προληπτικά επιπλέον ενέργειες πολιτικής που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν άμεσα εάν υπάρξουν ενδείξεις ότι τα παγκόσμια ρίσκα είναι έτοιμα να υλοποιηθούν», αναφέρει χαρακτηριστικά η έκθεση.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ, οι εκτιμώμενοι ρυθμοί του ΑΕΠ, για το 2016 και το 2017 αντίστοιχα, διαμορφώνονται ως εξής:
Το ΔΝΤ χαρακτηρίζει το ενδεχόμενο εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ ένα από τα βασικά ρίσκα για την παγκόσμια οικονομία. «Το προγραμματισμένο για τον Ιούνιο δημοψήφισμα έχει ήδη δημιουργήσει μεγάλη αβεβαιότητα για τους επενδυτές», ανέφερε ο επικεφαλής οικονομολόγος του ιμπεριαλιστικού οργανισμού, Μ. Ομπσφελντ, σύμφωνα με τον οποίο «ένα Brexit θα προκαλούσε μεγάλο πλήγμα σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο, ανατρέποντας τις καθιερωμένες εμπορικές σχέσεις». Ο ίδιος, παρουσιάζοντας την έκθεση, τόνισε πως ο «κίνδυνος» του «Brexit» είναι «υπαρκτός».
Ταυτόχρονα, διαπιστώνονται εντονότεροι κίνδυνοι για τα παρακάτω:
-- Εντονότερη επιβράδυνση στην Κίνα, σε σχέση με τις τρέχουσες προβλέψεις, που θα μπορούσε να οδηγήσει «σε πιο γενικευμένη επιβράδυνση την παγκόσμια οικονομία».
-- Γεωπολιτικοί κίνδυνοι, Προσφυγικό και τρομοκρατία.
-- Παρατεταμένη περίοδος χαμηλών τιμών στο πετρέλαιο, που θα οδηγούσε σε περαιτέρω αποσταθεροποίηση τις προοπτικές για τα κράτη - εξαγωγείς. Από την άλλη πλευρά, η πρόσφατη πτώση των τιμών ενδέχεται να τονώσει τη ζήτηση από κράτη - εισαγωγείς.
Σε αυτό το φόντο, το προτεινόμενο από το ΔΝΤ μείγμα αντιλαϊκής πολιτικής εστιάζει στους παρακάτω άξονες:
Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις: Οπως τονίζεται, οι μεταρρυθμίσεις στις αναπτυγμένες οικονομίες στις αγορές εργασίας και προϊόντων μπορούν να προσδώσουν «ισχυρή ώθηση ανάπτυξης», μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
Δημοσιονομική πολιτική: Προτείνεται η μείωση «αναποτελεσματικών φόρων», συμπεριλαμβανομένων αυτών που επιβάλλονται στην εργασία (δηλαδή, των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών), σε συνδυασμό με την αύξηση των κρατικών δαπανών για «έρευνα και ανάπτυξη».
Νομισματική πολιτική: Σε πολλές αναπτυγμένες οικονομίες, η «διευκολυντική νομισματική πολιτική» παραμένει ουσιαστική για τη στήριξη της οικονομικής δραστηριότητας. Για τις αναδυόμενες οικονομίες, συνιστάται μεγαλύτερη ευελιξία στις συναλλαγματικές ισοτιμίες, «όπου αυτό είναι εφικτό».