Κυριακή 10 Απρίλη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΓΧΩΡΙΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΙ ΟΜΙΛΟΙ
Παζάρια, μνημόνια, κομπρεμί για ανάκαμψη με θύμα το λαό

Από το Ελληνογερμανικό Επιχειρηματικό Φόρουμ που διεξήχθη τις προάλλες στο Βερολίνο
Από το Ελληνογερμανικό Επιχειρηματικό Φόρουμ που διεξήχθη τις προάλλες στο Βερολίνο
Οσα διημείφθησαν σχετικά με τις διαρροές των «Wikileaks», την κόντρα κυβέρνησης - ΔΝΤ, τις συζητήσεις Μέρκελ - Λαγκάρντ κ.ά., αποτέλεσαν ευκαιρία να φωτιστεί η στάση των κυρίαρχων τμημάτων της ντόπιας αστικής τάξης και εταίρων της στο εξωτερικό για τις εξελίξεις στην εγχώρια καπιταλιστική οικονομία. Ο,τι διαφαίνεται, τουλάχιστον προσώρας, είναι η εμπιστοσύνη τους απέναντι στην κυβέρνηση, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι μπορεί να κάνει τη βρωμοδουλειά τους:

Και να περάσει τα αντιλαϊκά μέτρα. Και να βγάλει στο σφυρί τα «φιλέτα» που ορέγεται το κεφάλαιο. Και εμπλέκοντας το λαό βαθύτερα στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, να διεκδικήσει γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, ώστε να διεκδικήσουν μεγαλύτερο κομμάτι της λείας στις μοιρασιές του κεφαλαίου.

Παράμετροι που μάλλον δυσκολεύουν άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις στην κριτική τους προς την κυβέρνηση ότι είναι ανίκανη, δίχως σχέδιο, δεν έμαθε από τα μαθήματα του προηγούμενου καλοκαιριού, ότι με τους ερασιτεχνισμούς της παίζει στα ζάρια τις τύχες της οικονομίας, κι άλλα τέτοια που της σούρνουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, χωρίς ωστόσο να πείθουν αυτούς για τους οποίους τελικά κόπτονται. Το ντόπιο κεφάλαιο (άλλωστε, σχέδιο κι έγνοια τους είναι η στρατηγική του, κι ο όλος καβγάς τους γίνεται για τα ...μάτια του), τους εταίρους του στο εξωτερικό, τους πολιτικούς τους εκπροσώπους.

Εταίροι και ΣΕΒ

Προς επίρρωση τούτου ήρθαν, καταρχάς, οι δηλώσεις των υπουργών Οικονομικών της Γερμανίας, Β. Σόιμπλε, και της Γαλλίας, Μ. Σαπέν, σε κοινή συνέντευξη Τύπου, όπου και οι δύο εξέφρασαν την εμπιστοσύνη τους στον Αλ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του. Ο μεν Σόιμπλε αναγνώρισε ότι «δεν είναι εύκολο για τους Ελληνες να υλοποιήσουν όλα αυτά (σ.σ.: τα μέτρα), εργάζονται όμως».

Γλαφυρότερος, ο Σαπέν πρόσθεσε ότι «υπήρχαν κυβερνήσεις πριν (...) είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της Δεξιάς, που δεν έκαναν τις απαραίτητες προσπάθειες και υπάρχει ένας σήμερα που προσπαθεί. Θα πρέπει (σ.σ. η κυβέρνηση) να προχωρήσει μέχρι τέλους και θα πρέπει να την συνοδεύσουμε και βοηθήσουμε». Προσδιορίζοντας, μάλιστα, ένα βασικό στοιχείο που συνεκτιμούν για να δώσουν στην κυβέρνηση τα συγχαρητήριά τους, ο ίδιος τόνισε ότι το να «διαχειρίζεται κανείς ταυτόχρονα το Συνταξιοδοτικό, το Φορολογικό και τα μέσα που απαιτούνται για τη φιλοξενία των προσφύγων είναι περίπλοκο, δεν υπάρχουν πολλές κυβερνήσεις που θα αντεπεξέρχονταν σε κάτι τέτοιο». Σε αυτήν ακριβώς την αντιλαϊκή βάση, ο Γάλλος υπουργός ζήτησε... «λίγη κατανόηση για την κατάσταση».

Ακολούθησε, την Τρίτη, η ομιλία του προέδρου του ΣΕΒ, Θ. Φέσσα, στο Ελληνογερμανικό Επιχειρηματικό Φόρουμ που διοργάνωσε ο «Economist», στο Βερολίνο, με συνδιοργανωτή το Γερμανικό Σύνδεσμο Βιομηχάνων (BDI).

«Μόλις επιστρέψει η εμπιστοσύνη, η Ελλάδα θα ανακάμψει, καθώς το μέλλον και οι προοπτικές της συνδέονται με τα ευρύτερα γεωπολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά συμφέροντα της Ευρώπης», τόνισε, αποτυπώνοντας τη διαπλοκή των στρατηγικών στόχων της ελληνικής αστικής τάξης με τις εξελίξεις και τους ανταγωνισμούς στην ΕΕ, τα παζάρια όπου σπεύδουν να εμπλακούν επιδιώκοντας ενίσχυση της θέσης τους.

Η όπως το είπε, αρκετά παραστατικά, στο ίδιο φόρουμ, ο Γρ. Στεργιούλης, διευθύνων σύμβουλος των «Ελληνικών Πετρελαίων», βασικός στόχος του ομίλου είναι η διατήρηση της διεθνούς ανταγωνιστικής παρουσίας της εταιρείας ανάμεσα στο 25% των πιο ανταγωνιστικών διυλιστηρίων.

Στις ράγες του μνημονίου

Παζάρια και στόχοι όπου προς την κυβέρνηση και τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις βάζουν ως ζητούμενο την «επιτάχυνση» των αντιλαϊκών μέτρων, ακριβώς πάνω στις ράγες του 3ου μνημονίου, κλείνοντας έτσι το μάτι στους εταίρους τους του εξωτερικού ότι συμφωνούν να παίξουν με τους κανόνες τους.

Αλλωστε, ο Θ. Φέσσας ως πρώτο βήμα «ζωτικής σημασίας» για την προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων επί ελληνικού εδάφους, χαρακτήρισε τη «γρήγορη και επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του προγράμματος προσαρμογής».

Επιπλέον, στην τροχιά ανάκτησης πόντων ανταγωνιστικότητας του εγχώριου κεφαλαίου, τόνισε ότι «παρά την επίπονη διαδικασία της συνεχούς προσαρμογής της χώρας μας, οφείλουμε σήμερα να δούμε τη μεγάλη εικόνα: Η Ελλάδα μετασχηματίζεται σταδιακά σε μια οικονομία διαφορετική, γεμάτη με επενδυτικές ευκαιρίες».

Στην ίδια κατεύθυνση, επέμεινε για κλιμάκωση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, σε συνδυασμό με το πρόγραμμα της δημοσιονομικής προσαρμογής:«Η Ελλάδα σταδιακά κατάφερε να πλησιάσει σε όρους ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αν και έχει ακόμη αρκετό δρόμο να καλύψει. Γι' αυτό είναι επιτακτική ανάγκη να επιταχυνθεί ο ρυθμός υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων».

Σε αυτό το πλαίσιο, γίνεται ολοφάνερο για λογαριασμό τίνος προωθούνται οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις - για τις οποίες η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαιώνει ότι θα υλοποιούν στο ακέραιο! - όπως, επίσης, ποιος πραγματικά «πιέζει» για την «επιτάχυνση» της επίθεσης σε βάρος του λαού.

Τι δίνει

Διόλου άσχετα με το τι προσφέρει η ντόπια αστική τάξη στους διεθνούς εταίρους της, στο ενδοαστικό παζάρι, ώστε σε πρώτη φάση να κλείσει η «αξιολόγηση» και να ξανανοίξουν κρουνοί χρηματοδότησης από το εξωτερικό για τους ντόπιους ομίλους, ήταν και τα εξής σημεία της ομιλίας Φέσσα:

-- Αναφερόμενος στο τρέχον πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, σημείωσε ότι τώρα τα ελληνικά κρατικά περιουσιακά στοιχεία είναι πολύ φτηνά.

-- Κάλεσε τους ξένους επενδυτές να εκμεταλλευτούν τις «υπάρχουσες ευκαιρίες» σε τομείς όπως τουρισμός, logistics, μεταποίηση τροφίμων, τεχνολογίες πληροφορικής, φάρμακα, μεταλλικά προϊόντα, υπηρεσίες που απευθύνονται στην τρίτη ηλικία, επισημαίνοντας ότι οι τομείς αυτοί της ελληνικής οικονομίας υπόσχονται «σημαντικές υπεραξίες σε εκείνους τους επενδυτές που πρώτοι θα τολμήσουν να επενδύσουν».

-- Διαβεβαίωσε τους ξένους μεγαλοκαρχαρίες πως «οι σημερινές αξίες (assets) στη χώρα μας είναι σημαντικά υποτιμημένες», παραπέμποντας στις δυνατότητες προσοδοφόρων εξαγορών και άμεσων επενδύσεων σε ελληνικές επιχειρήσεις.

-- Πάντα προς προσέλκυση εδώ ξένων κεφαλαίων, δεν παρέλειψε να τους διαφημίσει «το ταλέντο, το καινοτόμο πνεύμα και το εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει η Ελλάδα σε αφθονία, καταλαμβάνοντας, μάλιστα, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στις χώρες του ΟΟΣΑ».

Από κοντά και ο γενικός διευθυντής της Eurobank, Σ. Συρμακέζης, που τόνισε στο φόρουμ ότι η Ελλάδα διαθέτει νέους με πολύ υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και μηχανικούς που βρίσκονται ανάμεσα στους καλύτερους παγκοσμίως. Δίνοντάς τους και παραπέρα στοιχεία για το προφίλ του «νέου επιχειρηματία», με τον οποίο μπορούν να στήσουν κομπρεμί στην Ελλάδα, τους υπογράμμισε ότι είναι ηλικίας 25 - 45 ετών, πριν από την ίδρυση της επιχείρησης είχε περισσότερα από 3 χρόνια προϋπηρεσία, και είχε κάνει μέρος των σπουδών του στο εξωτερικό.

Ανάλογου περιεχομένου ήταν και η εισήγηση του Π. Κοκορότσικου, πρόεδρου της εταιρείας «Euroconsultants», που εστιάζοντας στις «αναπτυξιακές προοπτικές» της Θεσσαλονίκης, είπε ότι «είναι η μόνη πόλη στην ΕΕ με το 25% του πληθυσμού στο αστικό της κέντρο να είναι κάτω των 25 ετών. Εχει 100.000 φοιτητές, ενώ διαθέτει τρεις φορές πάνω από τον κοινοτικό μέσο όρο αποφοίτους Πολυτεχνικών Σχολών».

Αλλά και η τοποθέτηση του Θ. Τρύφωνα, προέδρου της Πανελλήνιας Ενωσης Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ), ήταν κατατοπιστική για το «φιλέτο» που υπόσχονται στους εταίρους τους του εξωτερικού: Ανέπτυξε ένα «απολύτως εφικτό» σενάριο «προστιθέμενης αξίας» στην ελληνική φαρμακευτική βιομηχανία, εξηγώντας ότι αν το 60% της ελληνικής αγοράς αποτελούνταν από εγχώρια παραγωγή φαρμάκων σε προσιτό κόστος, θα συνεπαγόταν ένα αποτύπωμα στο ΑΕΠ της τάξης των 3,4 - 3,8 εκατ., 2 - 2.500 επιπρόσθετες θέσεις εργασίας, «αυξημένη παραγωγικότητα και τεχνογνωσία», συν φυσικά αντίστοιχα κέρδη για τους επιχειρηματίες του κλάδου.

Τι ζητά

Ωστόσο, ο Φέσσας, «χτυπώντας το καμπανάκι» του κινδύνου προς την κυβέρνηση και τους «θεσμούς», υπογράμμισε ότι πρέπει να αποφευχθούν υπερβολές σε φορολογικά μέτρα που θα βαθύνουν περισσότερο την ύφεση.

Από κοντά και ο Μιχ. Μαϊλλης, πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου, που επέμεινε για εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων» έναντι της αύξησης των φόρων, μείωση των κρατικών δαπανών και επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων.

Ουσιαστικά, επαναφέρουν στο τραπέζι την πρόταση για «εναλλακτικό» μείγμα αντιλαϊκής πολιτικής, στο έδαφος βέβαια των μνημονίων.

Διόλου τυχαία, μόλις μία μέρα μετά, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι έσπευσαν να συντονιστούν με τους βιομήχανους, αναπαράγοντας τα τέτοια αιτήματα. «Το φορολογικό σοκ που σχεδιάζει η κυβέρνηση, στραγγαλίζει την οικονομία, επιδεινώνει δραματικά την κρίση», είπε ο Κυρ. Μητσοτάκης, την Τετάρτη. «Ταφόπλακα της πραγματικής οικονομίας», χαρακτήρισε το ΠΑΣΟΚ τα μέτρα που συμφώνησε να πάρει η κυβέρνηση στο πλαίσιο της «αξιολόγησης», για την οποία, ωστόσο, και το ΠΑΣΟΚ πιέζει να κλείσει. «Αυτό που πρέπει να γίνει είναι η περικοπή δαπανών και όχι αύξηση των φόρων», είπε ο Στ. Θεοδωράκης.

Και παραπέρα, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Ν. Δένδιας υποσχέθηκε «διαφορετική διαχείριση», ενώ ο συντονιστής Οικονομικών Υποθέσεων του κόμματος, Χρ. Σταϊκούρας, καταγγέλλοντας κι αυτός την «υπερφορολόγηση», έταξε «αλλαγή του μείγματος δημοσιονομικής προσαρμογής, με μεγαλύτερη συγκράτηση των δαπανών και με λιγότερους φόρους».

Ούτε Σκύλλα ούτε Χάρυβδη

Σε κάθε περίπτωση, ό,τι πρέπει να μείνει από τα παραπάνω είναι πως η συζήτηση πρέπει να φύγει από τα περί «ανικανότητας» της κυβέρνησης που παπαγαλίζει η αστική αντιπολίτευση, ή του «ποιοι μας πολεμούν», αφήγημα όπου οχυρώνεται η κυβέρνηση για να συνεχίζει την καταστροφική για τα λαϊκά συμφέροντα πολιτική.

Η προωθούμενη κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής από την κυβέρνηση δεν έχει να κάνει με «ακραίες» ή «ήπιες» απαιτήσεις ΕΕ και ΔΝΤ. Αφορά την ίδια τη στρατηγική του κεφαλαίου, στην οποία και συγκλίνουν όλες οι λυκοσυμμαχίες του, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις, όπως επίσης συγκλίνουν και όλες ανεξαιρέτως οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, ανεξαρτήτως μείγματος διαχείρισης.

Η «μεγάλη εικόνα», όπου μας παρέπεμψε ο Φέσσας, είναι ...θέα του κεφαλαίου, το οποίο υπηρετούν τα αντιλαϊκά μέτρα του 3ου μνημονίου, η νέα επίθεση στο Ασφαλιστικό, η παραπέρα περικοπή κρατικών δαπανών για λαϊκές ανάγκες, το άνοιγμα στο κεφάλαιο νέων πεδίων κερδοφορίας, οι νέες ανατροπές στα Εργασιακά.

Επιπλέον, το αν θα παρθούν και περαιτέρω αντιλαϊκά μέτρα, πέραν αυτών του 3ου μνημονίου (που διόλου τυχαία ήρθε να προστεθεί σε δύο προηγούμενα), θα εξαρτηθεί ακριβώς από τις ανάγκες του κεφαλαίου. Θα εξαρτηθεί από την πορεία της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα, στην Ευρωζώνη και διεθνώς. Χώρια το γεγονός ότι τα αντιλαϊκά μέτρα που υλοποιούνται σήμερα ως προϋπόθεση αναθέρμανσης της καπιταλιστικής οικονομίας, θα παραμείνουν και στη φάση μιας πιθανής μικρής καπιταλιστικής ανάκαμψης, ως προϋπόθεση διατήρησής της.

Κόντρα, επομένως, σε όλους τους εκβιασμούς για «τα χειρότερα», κόντρα σε όσους τον καλούν να διαλέξει μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης, ο λαός πρέπει να χαράξει το δικό του δρόμο πάλης, βάζοντας μπροστά τα δικά του αιτήματα και όχι τις «ζωτικές ανάγκες» του κεφαλαίου.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ