Οι κλιματολόγοι εδώ και πολλά χρόνια φοβούνταν την αρκτική «ωρολογιακή βόμβα», δηλαδή την απότομη έκλυση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, από τα αιώνια παγωμένα εδάφη που λιώνουν, κάτι που θα προκαλούσε ανεξέλεγκτη όξυνση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Μελέτη που δημοσιεύτηκε πέρσι δείχνει ότι το διοξείδιο του άνθρακα από αυτήν τη διαδικασία παράγεται αργά, δίνοντας περισσότερο χρόνο να δράσουν οι φυσικοί μηχανισμοί απορρόφησής του (π.χ. με διάλυση στο νερό των ωκεανών και τελική κατάληξη ιζήματα στο βυθό τους).

Η θέρμανση επιτρέπει στα μικρόβια να μετατρέψουν σε διοξείδιο του άνθρακα, τον άνθρακα που περιέχουν οι εγκλωβισμένες στο έδαφος οργανικές ουσίες, υπολείμματα αρχαίων φυτών. Αλλά μεγάλο μέρος αυτού του άνθρακα είναι σε σύνθετες οργανικές ενώσεις, που τα μικρόβια μπορούν να καταναλώσουν μόνο με αργό ρυθμό. Επιπλέον, όταν λιώνουν τα παγωμένα εδάφη, συχνά σχηματίζουν μικρές λασπώδεις λίμνες, που δεν παρέχουν αρκετό οξυγόνο στα μικρόβια για να επεξεργαστούν τις διαθέσιμες οργανικές ουσίες.

Ακόμη κι έτσι, υπολογίζεται ότι μέχρι το 2100 θα έχουν μεταφερθεί στην ατμόσφαιρα από το λιώσιμο των μέχρι πρότινος αιώνια παγωμένων εδαφών, περί τα 100 δισεκατομμύρια τόνοι άνθρακα, ποσότητα που ισοδυναμεί με το 20% όλου του άνθρακα που πέρασε στην ατμόσφαιρα από τη χρήση ορυκτών καυσίμων τα τελευταία 200 χρόνια... Και, βέβαια, υπάρχει και ο παράγοντας μεθάνιο, που αν και απελευθερώνεται σε μικρότερες ποσότητες από την αποικοδόμηση των οργανικών υλών στα πρώην αιώνια παγωμένα εδάφη, έχει πολλαπλάσια επίδραση στο φαινόμενο θερμοκηπίου συγκριτικά με το διοξείδιο του άνθρακα.