Παρασκευή 1 Απρίλη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 12
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)
Εδωσαν τη ζωή τους στην υπόθεση του Κόμματος και του λαού

Τα βιογραφικά στοιχεία των μελών της ΚΕ του ΚΚΕ που εκτελέστηκαν, δολοφονήθηκαν ή έπεσαν στο πεδίο της μάχης, όπως αυτά παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση της ΚΕ, την Τετάρτη 30/3

Στην εκδήλωση που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ στην έδρα της στον Περισσό την Τετάρτη 30 Μάρτη, προς τιμήν του Νίκου Μπελογιάννη, ο οποίος εκτελέστηκε τέτοια μέρα πριν 64 χρόνια, τιμήθηκαν επίσης τα μέλη της ΚΕ του Κόμματος που έδωσαν τη ζωή τους στα εκτελεστικά αποσπάσματα, σε μάχες με το όπλο στο χέρι ή δολοφονήθηκαν απάνθρωπα.

Προς τιμήν τους, στο αίθριο της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ αναρτήθηκε επιγραφή με τα ονόματά τους, καθώς και την ημερομηνία και τον τόπο που έδωσαν τη ζωή τους για την υπόθεση του Κόμματος και του λαού.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα τα βιογραφικά στοιχεία αυτών των μελών της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ, όπως αυτά παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση, στο πλαίσιο της ομιλίας του Δημήτρη Γόντικα, μέλους του ΠΓ της ΚΕ.

***

Δημοσθένης Λιγδόπουλος. Γεννήθηκε το 1898 και από φοιτητής εντάχθηκε στην τότε σοσιαλιστική νεολαία. Ο φλογερός αυτός μαρξιστής και πρωτομάρτυρας του νεαρού τότε ΚΚΕ (ΣΕΚΕ) δολοφονήθηκε στη Μαύρη Θάλασσα το 1920, καθώς επέστρεφε από το Β' Συνέδριο της Γ' Διεθνούς, όπου είχε σταλεί να ανακοινώσει την απόφαση προσχώρησης του Κόμματος στη Γ' Διεθνή.

Ηταν από τους πιο φλογερούς υποστηρικτές των λενινιστικών αρχών και από τους πρωτεργάτες της δημιουργίας Κόμματος Νέου Τύπου στην Ελλάδα.

Αναστασιάδης Στέργιος. Γεννήθηκε το 1906, από φτωχή εργατική οικογένεια. Ο ίδιος μπήκε στη βιοπάλη στα καπνομάγαζα από 8 χρόνων. Το 1921, σε ηλικία 15 χρόνων, έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας. Από τότε αρχίζει η συνεπής πολιτική του ζωή και δράση και δεν τη διέκοψε παρά μόνο η εκτέλεσή του, το Μάρτη του 1948 στο Γουδή. Ωριμάζει μαζί με την τάξη του και το Κόμμα της, αναδείχνεται σε αληθινό επαναστάτη. Εδρασε ως στέλεχος της ΟΚΝΕ στην Καβάλα, Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης, της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά και της Αθήνας στη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά. Οι συνεχείς διώξεις, τα βασανιστήρια, οι φυλακίσεις, οι εξορίες δεν τον πτοούν. Δραπετεύει από την εξορία και βρίσκεται στην Κρήτη, με το όπλο στο χέρι, ενάντια στην εισβολή των Γερμανών. Στην Κατοχή, ως μέλος του ΠΓ, αναλαμβάνει στην Κομματική Οργάνωση Αθήνας ειδικές στρατιωτικές ευθύνες.

Παρουσία πλήθους κόσμου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση προς τιμήν του Ν. Μπελογιάννη και των άλλων μελών της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ που έπεσαν στις επάλξεις του αγώνα
Παρουσία πλήθους κόσμου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση προς τιμήν του Ν. Μπελογιάννη και των άλλων μελών της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ που έπεσαν στις επάλξεις του αγώνα
Στη διάρκεια του Εμφυλίου είναι υπεύθυνος του κλιμακίου του ΠΓ στην Αθήνα, όπου συλλαμβάνεται και οδηγείται στο στρατοδικείο και στο εκτελεστικό απόσπασμα σε ηλικία 42 χρονών. Στάθηκε άξιος αγωνιστής του Κόμματος. Ενα γνήσιο παιδί της εργατικής τάξης κι ένας ήρωας του Κόμματος και του λαού.

Αραμπατζής Νίκος. Καπνεργάτης από την Καβάλα. Από το 1924 στην ΟΚΝΕ και γρήγορα αναδείχνεται σε ανώτερο συνδικαλιστικό στέλεχος, εκτελεστικός στην Καπνεργατική Ομοσπονδία και στη ΓΣΕΕ. Ακούραστος κι αλύγιστος μαχητής όπου κι αν βρέθηκε. Πέρασε αρκετά χρόνια σε φυλακές κι εξορίες. Το 1948 σκοτώθηκε στο Βόρειο Ολυμπο στις γραμμές του ΔΣΕ.

Οπως έλεγαν οι σύντροφοί του, ήταν ένας γνήσιος προλετάριος στην ψυχική συγκρότηση και νοοτροπία, στο χαρακτήρα, στη συμπεριφορά, «Κέρβερος» για τα συμφέροντα των εργαζομένων, πρότυπο αγωνιστή επαναστάτη. Ενα αληθινό διαμάντι του Κόμματος.

Βασιλειάδης Αρίστος. «Δεν αναγνωρίζω κανένα νόμο σας. Ούτε το κράτος σας. Γιατί όλα αυτά είναι παράνομα». Με αυτά τα θαρραλέα λόγια αντιμετώπισε τους στρατοδίκες στο έκτακτο Στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης, που τον καταδίκασε σε θάνατο το 1949.

Γεννημένος το 1910, ρίχνεται από τα 14 του χρόνια στη βιοπάλη ως οικοδόμος. Το 1925, 15 χρονών, γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ. Γραμματέας της ΟΚΝΕ στην Αθήνα και σε άλλες Οργανώσεις του Πειραιά, της Καβάλας, του Βόλου. Γνώρισε και πολέμησε τη δικτατορία του Πάγκαλου και αναδείχθηκε σε ηγετικό στέλεχος της εργατικής τάξης στην Αθήνα. Αντιμετώπισε παλικαρίσια τις διώξεις και δεν ήταν λίγες. Στην Κατοχή ήταν Γραμματέας της Ρούμελης. Κράτησε ως το τέλος ψηλά τη σημαία του Κόμματος.

Η επιγραφή που τοποθετήθηκε στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ
Η επιγραφή που τοποθετήθηκε στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ
Βερβέρης Βασίλης. Καπνεργάτης από τη Θράκη, δραστήριο συνδικαλιστικό στέλεχος της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας και βουλευτής Ροδόπης του Παλλαϊκού Μετώπου το 1932 και 1936. Φυλακίστηκε από τη δικτατορία του Μεταξά στην Ακροναυπλία. Παραδόθηκε μαζί με άλλους κρατούμενους στους Γερμανούς. Εκτελέστηκε το 1943 στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου.

Γαμβέτας Κώστας. Ο Μπουρλοτιέρης της Μοραΐτικης Ψυχής ντουφεκίστηκε με άλλους 39 ΕΑΜίτες από τους Γερμανούς στην Πάτρα το '44.

Γεννήθηκε στη Λίμνη Ευβοίας από εύπορη μικροαστική οικογένεια. Γίνεται δραστήριο μέλος της ΟΚΝΕ. Πέρασε από τον «πειθαρχικό ουλαμό» στο Καλπάκι για τη διαφωτιστική του δράση στο στρατό το 1929.

Καταδικάζεται σε θάνατο, αλλά χάριν των αντιδράσεων μετατρέπεται η θανατική καταδίκη σε 4 χρόνια φυλακή, που τα πέρασε στις φυλακές της Αίγινας. Βγήκε από την Αίγινα φυματικός, αλλά μπήκε πιο ορμητικά στη δράση, για να βρεθεί και πάλι στις φυλακές και εξορίες, Αίγινα, Κέρκυρα, Αη Στράτη, Ακροναυπλία.

Από την Πύλο απέδρασε και πήρε αποστολή, ως αντιπρόσωπος της ΚΕ το 1943, για την αναδιοργάνωση της αντίστασης και του Κόμματος στο Μοριά, που είχαν δεχτεί ισχυρά πλήγματα από τον εχθρό. Με την καθοδήγησή του, η Πάτρα και όλος ο Μοριάς παίρνουν αντάξια τη θέση τους στους αγώνες της σκλαβωμένης Ελλάδας.


Γκιουζέλης Στέφανος. Διοικητής της ηρωικής 3ης Μεραρχίας του ΔΣΕ στην Πελοπόννησο. Σκοτώθηκε με το όπλο στο χέρι, τον Αύγουστο του '49, στην Καστανιά Λακωνίας. Ενας ακόμα τιμημένος νεκρός. Γεννήθηκε το 1912 στη Σμύρνη και γνώρισε από την παιδική του ακόμα ηλικία την αγριότητα του καπιταλισμού. Εντάχθηκε στο ΚΚΕ σε νεαρή ηλικία, ανδρώθηκε στις γραμμές του, στη σκληρή ταξική πάλη. Αντιμετώπισε ως κομμουνιστής τους διωγμούς και την εξορία. Ακλόνητος, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, πήρε μέρος στη μάχη της Αθήνας το Δεκέμβρη του '44 ως καπετάνιος του εφεδρικού ΕΛΑΣ. Συνέχισε ως Γραμματέας της 6ης και της 9ης Αχτίδας και υπεύθυνος της «Λαϊκής Μαζικής Αυτοάμυνας Αθήνας».

Δημητρίου Γιώργος. Γεννήθηκε στη Μακρινίτσα του Βόλου το 1903 και από μικρό παιδί ρίχτηκε στη βιοπάλη. Το 1926 γίνεται μέλος του Κόμματος κι ανέπτυξε πλούσια δράση σε διάφορες κομματικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις. Για την επαναστατική του δράση φυλακίστηκε κι εξορίστηκε πολλές φορές.

Στην Κατοχή δούλεψε στην Κομματική Οργάνωση Πειραιά και το 1945 εκλέχτηκε πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου και στη Διοίκηση της ΓΣΕΕ. Ενα ακόμη ηγετικό στέλεχος της εργατικής τάξης οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα το 1949.

Ερυθριάδης Γιώργης - Πετρής. Μια ακόμα ηρωική μορφή του Κόμματος και του εργατικού μας κινήματος, που πέθανε κρατούμενος στις φυλακές Ιτζεδίν το 1963. Γεννήθηκε το 1910. Από παιδί ακόμη έζησε και ανδρώθηκε στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες στη Νάουσα, όπου ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική και κομματική δράση μέσα από τις γραμμές της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ. Πήρε πολλές φορές το δρόμο της φυλακής και της εξορίας, γνώρισε διωγμούς. Ανέπτυξε πλούσια δράση στην Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης ως μέλος και Γραμματέας του Μακεδονικού Γραφείου του Κόμματος στη διάρκεια της Κατοχής έως την Απελευθέρωση. Πολέμαρχος του ΔΣΕ, συμμετείχε στο ένδοξο αυτό έπος μέχρι την υποχώρησή του, ως μέλος του Πολεμικού Συμβουλίου.

Ξαναβρέθηκε στην Ελλάδα παράνομα, με αποστολή την καθοδήγηση των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων. Συνελήφθηκε και καταδικάστηκε με το νόμο 375.

Ζαγουρτζής Νίκος. Πέθανε με τραγικό τρόπο σε ηλικία 39 χρόνων. Πνίγηκε αλυσοδεμένος μαζί με άλλους πολιτικούς κρατούμενους, όταν το πλοίο «Χιμάρα» που τον μετέφερε στην εξορία το 1947, βυθίστηκε έξω από την Εύβοια. Μαχητικό στέλεχος του καπνεργατικού κινήματος και από τα δραστήρια στελέχη της Κομμουνιστικής Νεολαίας και του Κόμματος. Τραυματίστηκε βαριά το 1946, σε μπλόκο της αστυνομίας στη Θεσσαλονίκη. Σώθηκε εκ θαύματος και τραυματισμένος και σιδηροδέσμιος οδηγήθηκε στο θάνατο.

Ζέβγος Γιάννης. Το Μάρτη του 1947 έπεφτε δολοφονημένος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Ενας ακόμα πρωτοπόρος λαϊκός αγωνιστικής, επιφανής ηγέτης του ΚΚΕ και της Εθνικής Αντίστασης, έδωσε όλη του τη ζωή για να «ανθρωπεύσει ο άνθρωπος». Μια ζωή γεμάτη προσφορά. Μέσα από τις γραμμές του Κόμματος, αναδείχθηκε σε ένα φωτισμένο διανοούμενο και καθοδηγητή της ιδεολογικής δουλειάς του Κόμματος. Από φτωχή εργατοαγροτική οικογένεια, γεννήθηκε το 1897 και από το 1922 εντάσσεται στο ΚΚΕ και έζησε άμεσα, μέσα από διάφορα πόστα, την πολυκύμαντη πορεία του Κόμματος.

Καββαδίας Βαγγέλης. Φοιτητής της Γεωπονικής. Μια ακόμα ηρωική μορφή που εκτελέστηκε το 1949. Πριν ακόμα τον ντουφεκίσουν, ο βασιλικός επίτροπος, διαβάζοντας την απόφαση, είπε: «Καββαδία, σε σένα απευθύνομαι. Με πιέζουν πολύ οι δικοί σου για να σε σώσω. Μετανόησε την τελευταία στιγμή. Εσύ ξέρεις πολλά». Ο Καββαδίας απάντησε: «Δεν προδίδω εγώ τους συντρόφους μου στα αφεντικά σας, τους μοναρχοφασίστες. Εγώ είμαι στέλεχος του Κόμματος και πεθαίνω φωνάζοντας "Ζήτω το ΚΚΕ"».

Καλοδίκης Σπύρος. Το 1947, όντας Γραμματέας της Περιοχής Θεσσαλίας, δολοφονήθηκε από τους χαφιέδες της Ασφάλειας. Ο θάνατός του έκλεισε μια ζωή αφιερωμένη στο Κόμμα, την εργατική τάξη, το λαό.

Από τα 18 του χρόνια στο ΚΚΕ. Μεροκαματιάρης, ανέλαβε υπεύθυνη κομματική δουλειά αρχικά στην ΚΟΑ, όπου ανέπτυξε πλούσια δράση. Ηταν από τους οργανωτές της μεγαλειώδους εκδήλωσης της εργαζόμενης και φοιτητικής νεολαίας στη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας και της πρώτης αντικατοχικής διαδήλωσης στην Ομόνοια το 1941. Στην Κατοχή, ήταν από τα στελέχη που αποτελούσαν τον καθοδηγητικό πυρήνα της πάλης του λαού της Αθήνας.

Ηταν μια επιβλητική μορφή του κινήματος. Ευθύς στο κορμί, στην ψυχή, ευθύς στο χαρακτήρα, αδιάλλακτος στην εφαρμογή των κομματικών αποφάσεων.

Κιαπές Ηλίας. Φορτοεκφορτωτής στον ΟΛΠ, στέλεχος της ΚΟ Πειραιά και του συνδικαλιστικού κινήματος. Γνώρισε τις διώξεις της δικτατορίας του Μεταξά. Με την πείρα του και τα ιδιαίτερα χαρίσματά του, με εντολή του Κόμματος, εντάχθηκε στον ΔΣΕ Πελοποννήσου ως επικεφαλής της Πολιτοφυλακής.

Επεσε σε μάχη με το όπλο στο χέρι.

Κτιστάκης Βαγγέλης. Εκτελέστηκε από τους Γερμανούς τον Ιούνη του '44. Ηταν Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Κρήτης. Γεννήθηκε το 1908 στα Χανιά από εύπορη οικογένεια. Σπούδασε πολιτικές κι οικονομικές επιστήμες στην προπολεμική Γερμανία, όπου ζυμώθηκε στον αντιφασιστικό αγώνα της γερμανικής εργατικής τάξης και του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας. Εγινε μέλος του Κόμματος σε μια κρίσιμη στιγμή για το Κόμμα, που προσπαθούσε να ανοίξει το δρόμο προς μια μαζική δράση και δημιουργία.

Στρατιώτης στο μεγάλο στρατό των αγωνιστών, χωρίς καμία επιφύλαξη και δινόταν ολόκληρος χωρίς δισταγμό στον αγώνα του Κόμματος, με πίστη.

Λαζαρίδης Κώστας. Γεννημένος το 1901, καπνεργάτης, οργανώθηκε το 1920 στο Κόμμα, σε ηλικία 20 χρονών. Μέσα από μια έντονη συνδικαλιστική και κομματική δράση στη Θεσσαλονίκη και με αντίστοιχο πάντα τίμημα τους συνεχείς διωγμούς, βρέθηκε στην Αθήνα οργανωτής και καθοδηγητής του Εργατικού ΕΑΜ. Με την οργανωτική του πείρα από τη δράση του ως Γραμματέας της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας και στη Γραμματεία της Ενωτικής Γενικής Συνομοσπονδίας και τη φλογερή αγωνιστική του πίστη, έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη συγκρότηση εργατικών ΕΑΜικών οργανώσεων και στην οργάνωση απεργιακών αγώνων.

Κατά την προετοιμασία των εργαζομένων της Ηλεκτρικής και των Τροχιοδρομικών για απεργία, πιάστηκε από τους Γερμανούς και εκτελέστηκε το 1943. Στο γερμανικό στρατοδικείο πέταξε κατάμουτρα στους Γερμανούς τα 200 εκατομμύρια για συνθηκολόγηση και είπε παλικαρίσια: «Είμαι ο Κώστας Λαζαρίδης, Γενικός Γραμματέας του Εργατικού ΕΑΜ και εκπληρώνω το καθήκον μου προς την πατρίδα ως κομμουνιστής εργάτης κι Ελληνας».

Μάγγος Θεόδωρος. Ο γερο-Μάγγος πέθανε κρατούμενος στην Ακροναυπλία σε ηλικία 70 χρόνων, το Μάη του 1942. Εδωσε όλη του τη ζωή για την υπόθεση του λαού. Από τους πρώτους κομμουνιστές. Εγινε μέλος του ΚΚΕ το 1919. Στάθηκε στις πρώτες γραμμές του αγώνα ασυμβίβαστος και αναδείχθηκε σε ανώτερο συνδικαλιστικό στέλεχος στη θέση του Γραμματέα της Ομοσπονδίας Ηλεκτρισμού - Ηλεκτροκίνησης και της Ενωσης Σιδηροδρομικών Ηλεκτρικού Αθήνας - Πειραιά. Πήρε μέρος στο Διεθνές Συνδικαλιστικό Συνέδριο στη Μόσχα το 1924. Στη δικτατορία του Μεταξά, εξορίζεται αρχικά στην Ανάφη και μετά κλείστηκε στην Ακροναυπλία. Πέθανε αλύγιστος.

Μαρκεζίνης Βασίλης. Εκτελέστηκε το 1949. Από νέος, ο χημικός Β. Μαρκεζίνης πήρε μέρος στους λαϊκούς αγώνες. Εξορίστηκε για χρόνια από τη δικτατορία του Μεταξά. Αναδείχθηκε σε ηγετική μορφή της αντίστασης στη σκλαβωμένη Αθήνα, ως επικεφαλής του ΕΑΜ της Αθήνας. Ηταν από τους πρωτεργάτες στη δημιουργία του θαύματος της αθηναϊκής αντίστασης. Πέθανε ως ήρωας, ως αληθινός κομμουνιστής και άξιο παιδί του λαού.

Μουζενίδης Αδάμ. Δραστήριο συνδικαλιστικό στέλεχος των εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης και της ΟΚΝΕ και του Κόμματος στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο, στην Αθήνα και αλλού. Ακροναυπλιώτης, μαχητής του ΔΣΕ, σκοτώθηκε το 1948 από αεροπορική επιδρομή, καθώς επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη με αποστολή.

Παπαρήγας Μήτσος. Επιφανής παράγοντας του συνδικαλιστικού κινήματος και του Κόμματος. Μέλος του ΚΚΕ από το 1921. Μεταλλεργάτης ο ίδιος, πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Ομοσπονδίας Εργατών Μετάλλου και στην καθοδήγηση πολλών απεργιακών αγώνων, όπως τη μεγάλη απεργία των μεταλλωρύχων του Λαυρίου το 1928.

Επάξια αναδείχθηκε ΓΓ της ΕΕ της ΓΣΕΕ το 1946. Δικαιολογημένα συγκέντρωνε την αγάπη και την εμπιστοσύνη της εργατικής τάξης και το θανάσιμο μίσος των εκμεταλλευτών της.

Οι πολύχρονοι διωγμοί, φυλακές κι εξορίες δεν τον λύγισαν, όπως και τα βασανιστήρια στη Γενική Ασφάλεια της Αθήνας. Εκεί άφησε την τελευταία πνοή της ζωής του, δολοφονημένος.

Πλουμπίδης Νίκος. Αναγνωρισμένος ηγέτης του δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος και ηγετικό στέλεχος του Κόμματος με πλούσια δράση και από διάφορες θέσεις. Σε πολύ δύσκολες συνθήκες για τον ίδιο και το Κόμμα, έδειξε την ηθική ανωτερότητα των κομμουνιστών. Μας άφησε ως παρακαταθήκη τι σημαίνει ακλόνητη πίστη στο Κόμμα και μας δίδαξε με τη στάση του το μοναδικό δρόμο δικαίωσης για κάθε μέλος και στέλεχος του Κόμματος. Πάνω απ' όλα και πρώτα απ' όλα το Κόμμα.

Οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα με τα λόγια: «Τιμή μου είναι η τιμή του Κόμματος».

Σαντής Παναγιώτης. Συνδικαλιστικό στέλεχος από τη Μυτιλήνη, εξόριστος για χρόνια στον Αη Στράτη και την Ακροναυπλία, εκτελέστηκε στην Κοκκινιά το 1943.

Σκλάβαινας Στέλιος. Μια ιδιαίτερη περίπτωση. Τυπογράφος, από τα παλιά μέλη της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ, βουλευτής του Ενιαίου Μετώπου, γνωστός και από το Σύμφωνο Σοφούλη - Σκλάβαινα, βρέθηκε στις φυλακές της Κέρκυρας επί Μεταξά. Εκεί υπέγραψε δήλωση και βρέθηκε έξω από τις γραμμές του Κόμματος. Στην Κατοχή συμμετείχε στο ΕΑΜ, συνελήφθηκε ξανά και φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία και στο Χαϊδάρι.

Εκτελέστηκε από τους Γερμανούς το 1944 στην Καισαριανή. Πέθανε ως αγωνιστής.

Τσιτήλος Γιώργος. Γεννήθηκε στα Χανιά το 1907, από φτωχή εργατοαγροτική οικογένεια. Από το 1927 μέλος της ΟΚΝΕ και αμέσως μετά γίνεται μέλος του Κόμματος. Το 1929 πήρε το «πρώτο βάπτισμα του πυρός» στη φοιτητική απεργία του '29 - '30, ως μέλος της απεργιακής επιτροπής. Αποβλήθηκε για πάντα από το πανεπιστήμιο. Από το 1930 έως το 1933 ήταν Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Χανίων και αργότερα δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη». Πριν ακόμα από τη δικτατορία του Μεταξά, βρέθηκε αντιμέτωπος με την κρατική βία, για να καταλήξει στις φυλακές Ακροναυπλίας και αργότερα στο Χαϊδάρι, απ' όπου δραπέτευσε το Μάρτη του '44. Οι φυλακές κι οι εξορίες για τον Τσιτήλο, όπως και για όλους τους κρατούμενους, ήταν πέρα από αγωνιστικό σχολείο και πανεπιστήμιο μαρξιστικής μόρφωσης. Το 1948, ως καθοδηγητής της Κρήτης, σκοτώθηκε και περιέφεραν το κομμένο κεφάλι του οι χωροφύλακες σε κοινή θέα ως «τρόπαιο».

Τσουρτσούλης Αριστοτέλης. Γεννήθηκε το 1902 στον Πλάτανο Αλμυρού. Δούλεψε ως δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη». Η δικτατορία του Μεταξά τον έκλεισε στην Ακροναυπλία. Εκτελέστηκε στο Χαϊδάρι το 1943. Ενάμιση χρόνο αργότερα, οι Γερμανοί εκτέλεσαν και τη γυναίκα του, Κούλα.

Φαρμάκης Κώστας. Ενας ακόμα καπνεργάτης μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Γεννήθηκε στη Θάσο, «σπούδασε» στο «πανεπιστήμιο της Ακροναυπλίας» και στην Κατοχή, μαζί με τον Στέργιο Αναστασιάδη, αναδείχθηκε σε ηγετικό στέλεχος του παράνομου μηχανισμού της ΚΟ Αθήνας. Πιάστηκε στη Θεσσαλονίκη, καθώς πήγαινε να καταταχθεί στον ΔΣΕ. Τα φρικτά βασανιστήρια δεν τον λύγισαν.

Χατζήμαλης Κώστας. Από προσφυγική οικογένεια, γεννήθηκε στο Αϊβαλί το 1908. Από μαθητής μπήκε στο επαναστατικό κίνημα και ως φοιτητής του Μαθηματικού αναδείχθηκε σε στέλεχος της ΟΚΝΕ. Το 1934 βρίσκεται στις επάλξεις του «Ριζοσπάστη». Εκτελέστηκε το 1943 στο στρατόπεδο «Παύλος Μελάς». Ηταν Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης, όπου βρέθηκε με εντολή του Κόμματος. Οι εξορίες κι οι φυλακές δεν τον λύγισαν, ούτε ο θάνατος.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ