Παρασκευή 25 Μάρτη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 13
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)
Η συμβολή των γυναικών στην ταξική πάλη του Πειραιά

Εκδήλωση της ΤΕ Πειραιά της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, ενταγμένη στις δραστηριότητες για τα 100 χρόνια του Κόμματος

Στο βήμα η Λ. Ράζου
Στο βήμα η Λ. Ράζου
Ο Πειραιάς της εργατικής τάξης, του λιμανιού, των μεγάλων χώρων δουλειάς, των εργοστασίων, των εμπορομάγαζων, των ναυτιλιακών εταιρειών ήταν η πόλη που φιλοξένησε την πρώτη απεργία γυναικών στην Ελλάδα. Ηταν οι εργαζόμενες στην κλωστοϋφαντουργία «Ρετσίνα», που τον Απρίλη του 1892, χρονιά οικονομικής κρίσης, έκαναν το βήμα να συγκρουστούν με την εργοδοσία της πιο εύρωστης βιομηχανίας του Πειραιά, με πάνω από 2.000 εργαζόμενους, στην πλειοψηφία τους γυναίκες. Τη χρονιά εκείνη, η υφαντουργία των αδελφών Ρετσίνα αποκτά το πέμπτο της εργοστάσιο και αποφασίζει να μειώσει την αμοιβή που καταβάλλει στις εργάτριες από 80 σε 65 λεπτά το τόπι υφάσματος. Η αντίδραση ήταν άμεση: Απεργία από εξήντα ή και περισσότερες εργάτριες του δεύτερου εργοστασίου της επιχείρησης, όπου εργάζονταν περίπου 200 άτομα. Αρνούνται να δουλέψουν και διασχίζοντας με πορεία τους δρόμους του Πειραιά πηγαίνουν στη διεύθυνση του εργοστασίου για να διαμαρτυρηθούν. Οπως έγραψε τότε το φεμινιστικό περιοδικό «Εφημερίς των Κυριών», που εξέδιδε η Καλλιρρόη Παρέν, το ημερομίσθιο των υφαντριών δεν επαρκούσε ούτε για τη συντήρησή τους, «πλουτίζοντες ολονέν διά του ιδρώτος αυτών τα βαλάντια των εργοστασιαρχών».

Η συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, από το ξύπνημα της ταξικής συνείδησης των εργατριών, αναδείχθηκε μεταξύ άλλων στην εκδήλωση που πραγματοποίησε την Τετάρτη 16/3, στον «Πειραϊκό Σύνδεσμο», η ΤΕ Πειραιά της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ για τη συμβολή των γυναικών στην ταξική πάλη της πόλης.

Κατάμεστη από κόσμο η αίθουσα του «Πειραϊκού Συνδέσμου»
Κατάμεστη από κόσμο η αίθουσα του «Πειραϊκού Συνδέσμου»
Η εκδήλωση άνοιξε με την απαγγελία του ποιήματος «Στη Γυναίκα» του Μπ. Μπρεχτ, παράλληλα με την προβολή οπτικού υλικού με ντοκουμέντα από τα πρώτα βήματα της οργάνωσης της πάλης των εργαζομένων γυναικών μέχρι σήμερα.

Οι συγκεντρωμένοι απόλαυσαν, επίσης, μια θεατρική παράσταση που με μεράκι επιμελήθηκε η Θεατρική Ομάδα του Γυναικείου Συλλόγου Κερατσινίου - Δραπετσώνας «Στοργή του παιδιού» (μέλος της ΟΓΕ). Η παράσταση αποτέλεσε σύνθεση των έργων «Η Απεργία» του Γ. Σκούρτη, «Ο Δράκος» του Ε. Σβαρτς και «Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο» του Τ. Λειβαδίτη. Οι ηθοποιοί μέσα από τους ρόλους των εργατριών, του αφεντικού, του επιστάτη, του εργοδοτικού συνδικαλιστή και αναδεικνύοντας τις μηχανορραφίες της εργοδοσίας και του συστήματός της, φώτισαν το μονόδρομο της ταξικής σύγκρουσης και της αναγκαίας συσπείρωσης των εργατών για την οργάνωση της πάλης τους.

Μονόδρομος η ενίσχυση της ταξικής στάσης των γυναικών

Την κεντρική ομιλία στην εκδήλωση πραγματοποίησε η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που με αφορμή την απεργία των εργατριών της υφαντουργίας «Ρετσίνα» σημείωσε ότι το αυθόρμητο, αλλά πρωτοπόρο και θαρραλέο, αυτό βήμα χάραξε το δρόμο των κατοπινών αγώνων και σηματοδοτεί το ρόλο των γυναικών στην ταξική πάλη.

Στιγμιότυπο από τη θεατρική παράσταση
Στιγμιότυπο από τη θεατρική παράσταση
Συμπλήρωσε ότι η δημιουργία του ΚΚΕ το 1918 έδωσε νέα πνοή και στην πάλη των γυναικών, αφού διαχώρισε τα συμφέροντα των εργατριών από τις γυναίκες της αστικής τάξης, που έως εκείνη τη στιγμή ενδιαφέρονταν «διά τις δυστυχείς εργάτριες» τόσο όσο για να τους εμφυσήσουν τις αξίες της τάξης τους. Οπως είπε: «Οι αστές φιλελεύθερες κυρίες της εποχής οργάνωναν συσσίτια για τις εργάτριες και τα ονομαζόμενα "κυριακά" σχολεία για να τις μάθουν γράμματα, για να καταπολεμήσουν την "αθεΐα" και βέβαια για να ανεβάσουν την ικανότητά τους για εργασία, συγκροτώντας ποικίλα εργαστήρια πλεκτικής, υφαντικής κ.ά. Είναι χαρακτηριστικό ότι καμία εργάτρια δεν αποκαλείται "κυρία" από τις φεμινίστριες της εποχής, κρατώντας για τον εαυτό τους τον τίτλο αυτό και βεβαίως την ταξική διάκριση!»

Για τους αγώνες των εργατριών μέσα στα εργοστάσια του Πειραιά, η Λ. Ράζου ανέφερε: «Στον Πειραιά ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας δεσπόζει για πολλές δεκαετίες. Οι γυναίκες εργάτριες φτάνουν περί τις 20.000 σε Αθήνα και Πειραιά. Φιτίλι στους αγώνες των εργατριών ήταν τα χαμηλά μεροκάματα, τα πρόστιμα, η δεκάωρη δουλειά, τα εργατικά ατυχήματα. Στο εργοστάσιο του Καρέλλα τα παιδιά πληρώνονται 16 δραχμές μεροκάματο και οι γυναίκες 23. Μπροστά σε κάθε διαμαρτυρία οι εργάτριες έρχονται αντιμέτωπες με την τρομοκρατία, το χαφιεδισμό, την κατηγορία για κομμουνισμό και την απόλυση. Από ανταπόκριση του "Ριζοσπάστη" του 1935 διαβάζουμε το εξής χαρακτηριστικό για τις συνθήκες που επικρατούσαν στο μεταξουργείο Θεοδοσίου στην Κοκκινιά: "Ο εργοδότης όταν η απόδοση είναι μικρή επιβάλλει πρόστιμα βάρβαρα. Ετσι έβαλε πρόστιμο 20 δρχ. στην Ελένη γιατί έκανε 20 γραμμάρια λιγότερο, στη Σοφία 15 δρχ., στη Ζαφειρούλα 5 δρχ., στην Καλλιόπη 10 δρχ. Ακόμα πληρώσαμε και το θάνατο του Κονδύλη. Δηλαδή, επειδή γέλασαν οι εργάτριες όταν το άκουσαν, τις έβαλε πρόστιμο από 10 δρχ."».

Η Λ. Ράζου, στην ομιλία της, αναφέρθηκε και σε άλλα φωτεινά παραδείγματα πρωτοπόρων αγωνιστριών, με ξεχωριστή τη γυναίκα μαχήτρια του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του ΔΣΕ, που με το όπλο στο χέρι στάθηκε περήφανη απέναντι ακόμα και στο εκτελεστικό απόσπασμα, όπως η θρυλική Διαμάντω Κουμπάκη στο Μπλόκο της Κοκκινιάς τον Αύγουστο του 1944. Υπογράμμισε ότι η συμβολή των κομμουνιστριών, που υπήρξε αποφασιστική σε όλες τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης, είναι παραδειγματική και για το σήμερα, «τώρα που δεν κρίνεται η απώλεια της ζωής, αλλά που κινδυνεύεις να περάσει η ζωή σου χωρίς "ζωή", αν χάσεις τον ταξικό προσανατολισμό σου, αν δεν επιβεβαιώνεις την επιλογή σου στο έδαφος της γνώσης και της δράσης, σε συνθήκες που τα αποτελέσματα δεν φαίνονται από τη μια μέρα στην άλλη».

Το στέλεχος του Κόμματος στάθηκε και στη σύγχρονη κατάσταση των γυναικών των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, που όπως είπε μπορεί να έχουν κατακτήσει νομικά ίσα δικαιώματα, όμως το κεφάλαιο και το κράτος του, τους επιφυλάσσουν μια σειρά από βάσανα λόγω της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Γι' αυτό, σημείωσε, «είναι μονόδρομος η ενίσχυση της αγωνιστικής - ριζοσπαστικής ταξικής στάσης των γυναικών. Το ξεπέρασμα των αναστολών, του φόβου και όλων των παραγόντων ενσωμάτωσης και μοιρολατρικής αντιμετώπισης της κατάστασης».

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Ο ρόλος του προεπαναστατικού Τύπου στην ανάπτυξη της ταξικής πολιτικής συνείδησης της γυναίκας(2020-07-18 00:00:00.0)
Οι νέες γυναίκες να πάρουν θέση στην πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση(2012-03-06 00:00:00.0)
Αναδρομή στους αγώνες για ισοτιμία και κοινωνική απελευθέρωση(2011-06-25 00:00:00.0)
Τιμάμε την εργάτρια(2006-03-04 00:00:00.0)
Ταξικό το πρόβλημα της ανισοτιμίας(2003-03-09 00:00:00.0)
50 κοράσια συνελθόντα κατά την Λάκκαν Βάβουλα(2002-04-30 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ