Με στίχους του Μπρεχτ, του Βάρναλη, του Λειβαδίτη, αλλά και ανώνυμων μεταναστών, με συνθήματα και έξυπνα σκίτσα, οι καλλιτεχνικές δημιουργίες τους, αλλά κυρίως τα δυνατά τους μηνύματα έκαναν αίσθηση στην πόλη.
Στηλίτευσαν όσους «διχάζουν και σκοτώνουν το φτωχό... που κλέβουν και μοιράζουν ψέματα... που εμπορεύονται κι εμάς και θάβουν αδίστακτα τα όνειρά μας... εφεύραν αυτή τη λέξη τη σκληρή: "ξένος"». Θύμισαν ότι «όταν τέλειωσε ο τελευταίος πόλεμος / στους νικημένους ο φτωχός λαός πέθαινε απ' την πείνα / στους νικητές ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο» (Μπ. Μπρεχτ). Εθεσαν το ερώτημα γιατί «να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ;», κατέδειξαν ξεκάθαρα τον ένοχο με το σύνθημα «πνιγμένα παιδιά και ξεριζωμός αυτός είναι ο καπιταλισμός», αλλά και τις τεράστιες δυνατότητες που ανοίγονται στην εποχή μας και το πώς αυτές πνίγονται στο βωμό του συστήματος με ένα σκίτσο που έλεγε ότι το έτος 2015 «η επιστήμη βρίσκει νερό στον Αρη, ενώ δεν μπορεί να ξεδιψάσει εκατομμύρια παιδιά στη Γη! Γιατί; Γιατί δουλεύει για τα κέρδη των λίγων».