Associated Press

Τέτοια προβλήματα που στιγματίζουν τις κοινωνίες πολλών περιοχών του πλανήτη και που είθισται να συζητιούνται εδώ και μερικές δεκαετίες ως μορφές κρίσης μεταβατικών κοινωνικο-πολιτικών και οικονομικών καταστάσεων έχουν, λίγο πολύ, προφανή θύματα τις περισσότερες τάξεις εργαζομένων της υφηλίου. Ομως, εκείνοι που υφίστανται πιο οδυνηρά απ' όλους το κόστος πολιτικών καπιταλιστικής υπερεκμετάλλευσης συνήθως δεν ακούγονται. Πιο συχνά αποτελούν το σύνολο «μονάδων», που καταμετρούνται στους στατιστικούς χάρτες ερευνών. Αλλοτε πάλι αποτελούν τους σιωπηλούς «πρωταγωνιστές» εκστρατειών «ανθρωπιστικής αρωγής». Ποιοι είναι αυτοί, που πονούν περισσότερο και διαμαρτύρονται λιγότερο; Τα παιδιά αναπτυσσόμενων και ανεπτυγμένων χωρών, που άλλα λιγότερο, άλλα περισσότερο, είναι εγκλωβισμένα σε συνθήκες που η «ζωή» πολλές φορές ασφυκτιά. Είτε από την πείνα και τη δίψα. Είτε από τις σφαίρες του πολέμου. Είτε από τα καραβάνια των εμπόρων σαρκών και ναρκωτικών. Είτε από την ψυχική εγκατάλειψή τους από τους φυσικούς προστάτες τους.

- Προώθηση επιπέδου καλής υγείας.

- Βασική και ανώτερη εκπαίδευση ποιότητας.

- Προστασία παιδιών από κακοποίηση, εκμετάλλευση και βία.

- Ιδιαίτερη αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν παιδιά που είναι φορείς ή ασθενείς με HIV - AIDS.

Επιπλέον, στη διάσκεψη αναμένεται να αναγνωριστεί η μικρή, πλην σημαντική πρόοδος, της βιοτικής κατάστασης εκατομμυρίων παιδιών χάρη στο δεκαετές σχέδιο δράσης που κατάρτισε το 1990 και υλοποίησε η UNICEF, σε συνεργασία με τις εθνικές κυβερνήσεις 155 χωρών - μελών του οργανισμού UNICEF.

Εξαιτίας του δεκαετούς σχεδίου δράσης για τη βελτίωση της ζωής των παιδιών, οι δείκτες της θνησιμότητας των παιδιών κάτω των πέντε χρόνων μειώθηκε κατά το 1/3 σε 63 από τις 155 χώρες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα.

Σε περίπου 90 άλλες χώρες, η θνησιμότητα των παιδιών έως πέντε χρόνων μειώθηκε κατά το 1/5. Οι εμβολιασμοί μικρών παιδιών, από ανύπαρκτοι σε πολλές από τις αναπτυσσόμενες χώρες, έγιναν τακτικοί, με αποτέλεσμα εκατομμύρια παιδιά να σωθούν από διάφορες ασθένειες, όπως η πολυομυελίτιδα που κοντεύει να εξαλειφθεί σε παγκόσμιο επίπεδο (ποσοστό 99%).

Επιπλέον θα αναγνωριστεί το γεγονός πως σε διεθνές επίπεδο περισσότερα παιδιά από ποτέ πηγαίνουν σε σχολεία.

Ομως, τα καλά νέα και η όποια πρόοδος επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια του 10ετούς προγράμματος δράσης για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των παιδιών ωχριούν μπροστά στην πραγματικότητα που διαγράφουν στοιχεία, όπως αυτά που ανακοινώθηκαν πρόσφατα σε διάσκεψη της UNICEF στο Κάιρο της Αιγύπτου. Εχουμε και λέμε:

- 10.000.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από ιατρικά αντιμετωπίσιμες ασθένειες.

- Μόνο στην υπο-σαχάρεια Αφρική τα 2/3 των φορέων ή ασθενών με HIV/AIDS αναμένεται να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια προτού προλάβουν να συμπληρώσουν την ηλικία των 15 χρόνων. Κάπου 13.000.000 έμειναν ορφανά λόγω θανάτου των γονιών τους που νοσούσαν από AIDS. Ο αριθμός τους αναμένεται να ξεπεράσει τα 30.000.000, προτού η παρούσα δεκαετία προλάβει να εκπνεύσει.

- 150.000.000 παιδιά, κυρίως σε φτωχές χώρες της Ασίας και της υπο-σαχάρειας Αφρικής, υποφέρουν από υποσιτισμό.

- 100.000.000 άλλα, εκ των οποίων το 60% είναι κορίτσια, δεν έχουν πρόσβαση σε βασική εκπαίδευση.

- 2.000.000 έχασαν τη ζωή τους πριν προλάβουν να περάσουν στην εφηβεία κατά τους πολέμους των τελευταίων δέκα χρόνων.

- 10.000 άλλα σκοτώνονται ή ακρωτηριάζονται από νάρκες ετησίως.

- Το 60% των 35.000.000 προσφύγων ή μεταναστών είναι παιδιά.

- Κάπου 30.000.000 άλλα έχουν εγκλωβιστεί στις τανάλιες των εμπόρων ναρκωτικών.

- 250.000.000 παιδιά ηλικίας πέντε έως 14 χρόνων αναγκάζονται να βγαίνουν πρόωρα σε αναζήτηση μεροκάματου. Τα 60.000.000 απ' αυτά τροφοδοτούν τα γρανάζια της μαύρης εργασίας και δουλεύουν το μεγαλύτερο μέρος του 24ωρου κάτω από ανυπόφορες και πραγματικά σκληρές συνθήκες, στις οποίες οι περισσότεροι ενήλικες ανεπτυγμένων χωρών μετά δυσκολίας θα μπορούσαν να αντέξουν.

- Οσο για τα παιδιά ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών που διαβιούν κατά ομάδες ή μονάδες στους δρόμους μεγαλουπόλεων του πλανήτη, αυτά, σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, ξεπερνούν ήδη αρκετές δεκάδες εκατομμύρια.

Η ζοφερή εικόνα, που σχηματίζουν τα στοιχεία του ΟΗΕ, δυστυχώς δεν μπορεί ούτε στο ελάχιστο να αποδώσει τις δυσκολίες και τους εφιάλτες που υφίσταται ούτε καν ένα από τα δεκάδες εκατομμύρια παιδιά των στατιστικών μελετών των Ηνωμένων Εθνών. Η πορεία της επιβίωσης για τα περισσότερα απ' αυτά εξακολουθεί να είναι ως επί το πλείστον μοναχική. Και το χειρότερο: Οι μέρες τους ελάχιστα αναμένεται να «ξημερώσουν» καλύτερες, όσο τα στατιστικά στοιχεία προσπερνώνται με μία καούρα στο στομάχι κυβερνήσεων ή ελκύουν δισεκατομμύρια κόκκους σκόνης στους γραφειοκρατικούς διαδρόμους διεθνών οργανισμών, όταν δε συνοδεύονται από αναφορά στις αιτίες που τα προκαλούν (υφαρπαγή και εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου των χωρών από οργανωμένα πολυεθνικά ή ντόπια οικονομικά συμφέροντα, φυσικές καταστροφές, δυσθεώρητα εξωτερικά χρέη που διογκώνονται από τις πολυθρύλητες «οικονομικές βοήθειες» της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου).

Μοιραίο, φαντάζει, επομένως, μετά απ' όλα αυτά, και η επικείμενη Διάσκεψη του ΟΗΕ για τα παιδιά αυτό το φθινόπωρο στη Νέα Υόρκη να καταλήξει σε ένα πλαίσιο νέων κατακερματισμένων διεθνών ή εθνικών «σχεδίων δράσης». Η ίδια η πραγματικότητα έχει αποδείξει πως όσο το μαχαίρι δεν κόβει τη «ρίζα του κακού» και την αφήνει να αναπτύσσεται, στραγγαλίζοντας την πλειοψηφία των κατοίκων της Γης, τόσο η ζωή για εκατομμύρια παιδιά του πλανήτη θα μοιάζει περισσότερο με απαίσιο εφιάλτη και λιγότερο με γλυκό όνειρο...