Η επικεφαλής του ΔΝΤ δεν περιόρισε τις επαφές της στη Νιγηρία. Το βράδυ της Πέμπτης, ξεκίνησε τριήμερη επίσημη επίσκεψη και στο Καμερούν, με αφορμή τη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών των χωρών - μελών της «Οικονομικής και Νομισματικής Κοινότητας Κεντροαφρικανικών Χωρών» (CEMAC) που απαρτίζεται από το Καμερούν, το Κονγκό (με πρωτεύουσα το Μπραζαβίλ), την Γκαμπόν, τη Γουινέα Ισημερινού και το Τσαντ. Η Λαγκάρντ, φθάνοντας στην πρωτεύουσα Γιαουντέ, όπου έγινε δεκτή με θέρμη από τον πρωθυπουργό Φιλεμόν Γιανγκ και τον υπουργό Οικονομικών Αλεμίν Ουσμάν Μέι, σημείωσε δύο εκ των βασικότερων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι οικονομίες χωρών της περιοχής: α) Τις συνέπειες από τη συνεχή πτώση στις διεθνείς τιμές του πετρελαίου, β) τη συνεχιζόμενη δράση των Νιγηριανών τζιχαντιστών της «Μπόκο Χαράμ», που, παρά τη συγκρότηση πολυεθνικής αφρικανικής δύναμης, συνεχίζει τις τρομοκρατικές επιθέσεις, σε καθημερινή βάση, όχι μόνον στη βορειοανατολική Νιγηρία, αλλά και στο βόρειο Καμερούν πέριξ της μεγάλης Λίμνης Τσαντ.
Η Λαγκάρντ, λίγο πριν συναντήσει τον Καμερουνέζο Πρόεδρο, Πολ Μπιγιά, άσκησε και εκεί πιέσεις για «οικονομικές μεταρρυθμίσεις» υπέρ των μονοπωλίων που δρουν ιδιαίτερα σε τομείς όπως η κατασκευή υποδομών, συγκοινωνιών και διανομής Ενέργειας, προειδοποιώντας ότι οι συνέπειες από την πτώση των διεθνών τιμών πώλησης πετρελαίου θα συνεχιστούν «τουλάχιστον έως το 2019, οπότε αναμένεται ήπια ανάκαμψη της τιμής μαύρου χρυσού με τιμή, ωστόσο, που δεν αναμένεται να ξεπεράσει τα 60 δολάρια το βαρέλι»...
Πρότεινε έτσι, να δοθεί προτεραιότητα στις επενδύσεις σε υποδομές, σε μεταρρυθμίσεις που θα λειτουργήσουν ακόμη πιο ευνοϊκά υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ εμμέσως πλην σαφώς υποστήριξε περιφερειακές στρατιωτικές δράσεις που θα σταματήσουν δήθεν την τρομοκρατική δράση των τζιχαντιστών της «Μπόκο Χαράμ».
Γεγονός είναι, πάντως, πως και στις χώρες - μέλη της ζώνης του CEMAC είναι πολύ αισθητές οι συνέπειες από τη διεθνή πτώση στις τιμές πώλησης πετρελαίου, που και εκείνες παράγουν (άλλες λιγότερο - άλλες περισσότερο). Στοιχεία από τις Κεντρικές Τράπεζες χωρών - μελών του CEMAC που δόθηκαν στη δημοσιότητα κατά την επίσκεψη της Λαγκάρντ στο Καμερούν αναφέρουν ότι κατά μέσο όρο η ανάπτυξη το 2015 κυμάνθηκε στο 2,5%, από 4,9% που ήταν το 2014. Παράλληλα, σε έκθεση του ΔΝΤ για το Καμερούν, που δημοσιοποιήθηκε στις 3 Δεκέμβρη οι εμπειρογνώμονες του διεθνούς καπιταλιστικού οργανισμού εκφράζουν ανησυχίες για τους δείκτες της μελλοντικής οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, με αφορμή την αύξηση των δημόσιων επενδύσεων στον τομέα των υποδομών και την αύξηση του δημόσιου δανεισμού, λόγω της μείωσης κρατικών εσόδων.
Σε κάθε περίπτωση, η Λαγκάρντ μοίρασε και εκεί «συμβουλές» ανάπτυξης, προτείνοντας στους υπουργούς Οικονομικών των χωρών του CEMAC να δώσουν προτεραιότητα στους ακόλουθους τρεις τομείς: α) Στην πραγματοποίηση «έξυπνων» καλύτερων δημόσιων δαπανών (π.χ. σε αναπτυξιακές υποδομές ή εκπαίδευση), β) στη συλλογή φόρων, γ) στην αύξηση του εμπορίου μεταξύ των χωρών - μελών του CEMAC, που προς το παρόν αποτελεί μόλις το 5% των εμπορικών συναλλαγών.
Είναι προφανές πως η παρουσία της Λαγκάρντ στη Δυτική Αφρική γίνεται στο φόντο του οξυμένου ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού για νέες αγορές, πηγές και δρόμους μεταφοράς Ενέργειας που παρατηρείται και στην υποσαχάρεια Αφρική, στο πλαίσιο της αδυσώπητης κόντρας μονοπωλίων μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, αλλά και μεταξύ ΗΠΑ, χωρών της ΕΕ και της Ασίας. Από την όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ μονοπωλιακών ομίλων και αστικών τάξεων η εργατική τάξη των αφρικανικών χωρών, παρά τα παραμύθια των αστών περί νέων θέσεων εργασίας και ευημερίας δεν πρόκειται να δουν καλύτερες μέρες, αντίθετα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας θα δέχονται νέα χτυπήματα στα δικαιώματά τους. Ειδικά στην ήπειρο, αυτή η πολύ χαμηλή συνδικαλιστική οργάνωση, η ανυπαρξία στις περισσότερες χώρες ισχυρού οργανωμένου ταξικού κινήματος δυσκολεύει τη θέση των εργαζομένων στην πάλη τους ενάντια στο κεφάλαιο ντόπιο και ξένο. Μονόδρομος και για τους Αφρικανούς εργάτες είναι η σύγκρουση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, ώστε οι λαοί να είναι κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουν, για να μπουν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και ο τεράστιος φυσικός πλούτος στην υπηρεσία της λαϊκής ευημερίας.