Οχι άδικα, οι εσωκομματικές εκλογές στη ΝΔ εκτιμάται ότι θα σηματοδοτήσουν πολλά για τις παραπέρα διεργασίες αναδιάταξης και αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού. Το αν και πώς η ΝΔ θα συνεχίσει να αποτελεί τον κεντροδεξιό του πυλώνα. Αν και πώς θα εμφανιστεί εκ νέου ικανή εναλλακτική για τη διαχείριση της αστικής εξουσίας, χρήσιμη στο κεφάλαιο, εξασφαλίζοντας μαζική λαϊκή στήριξη της πολιτικής του.

Μετά το αποτέλεσμα της Κυριακής και την πρόκριση στο β' γύρο των Ευ. Μεϊμαράκη και Κυρ. Μητσοτάκη, πέρα από το ποιος από τους δυο τους θα κερδίσει στην τελική εκλογική αναμέτρηση της 10 Γενάρη, μπαίνουν μπροστά για να απαντηθούν, στο αμέσως επόμενο διάστημα, και μια σειρά άλλα ερωτήματα:

Η πρόκριση αυτών των δύο, και ο αποκλεισμός από το β' γύρο των Απ. Τζιτζικώστα και Αδ. Γεωργιάδη, όντως σηματοδοτεί στροφή της ΝΔ προς το περιλάλητο «μεσαίο χώρο»; Πάνε για «απάλυνση» των πιο «δεξιών» χαρακτηριστικών τους; Πώς θα αντιδράσει η - ας πούμε - δεξιά πτέρυγα του κόμματος; Υπάρχει πραγματικά φόβος διάσπασης ή αποχώρησης στελεχών; Χωρεί εκ νέου αντιπαράθεση, εν έτει 2015, καραμανλικών - μητσοτακικών στο εσωτερικό του κόμματος; Ποια θα είναι η στάση της ΝΔ απέναντι στην κυβέρνηση; Θα βάλει πλάτη σε «δύσκολα» για την κυβερνητική πλειοψηφία, νομοσχέδια;

Ο ίδιος ο Μητσοτάκης, μιλώντας την Τρίτη στο ραδιοφωνικό «ΣΚΑΪ» διαβεβαίωνε ότι «η NΔ σε περίπτωση που εγώ κερδίσω θα γίνει μια μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη με μια ξεκάθαρη στροφή στο μεταρρυθμιστικό κέντρο». Χώρος που στο εσωτερικό της ΝΔ πολλά στελέχη επιμένουν ότι εκεί πρέπει να εστιάσουν αν θέλουν να αποκομίσουν εκλογικά οφέλη και να καλύψουν την απόσταση έως τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ίδιος πρόσθεσε: «Πολλοί από τους ανθρώπους που ήρθαν να ψηφίσουν ξεπερνούν τα παραδοσιακά όρια της ΝΔ και έχουν κοινά σημεία με το κοινό του ΝΑΙ. Στόχος της ΝΔ θα πρέπει να είναι να εκφράσει τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις της ιδιωτικής οικονομίας, της αξιοκρατίας και τις δυνάμεις που αγωνίζονται χωρίς να γκρινιάζουν απλά».

Αυτή η τοποθέτηση, από μόνη της, επιβεβαιώνει ότι η ΝΔ διαγκωνίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος μπορεί να εκφράσει και να υπηρετήσει καλύτερα τη στρατηγική του κεφαλαίου.

Παραπέρα, τις επόμενες βδομάδες αναμένονται στη Βουλή νομοσχέδια όπως το Ασφαλιστικό και το Αγροτικό. Η πλευρά Μεϊμαράκη στη διάρκεια της προεκλογικής κούρσας για τον α' γύρο, θέλοντας να απαντήσει στις άμεσες ή έμμεσες επικρίσεις των Γεωργιάδη και Τζιτζικώστα ότι υπήρξε προηγούμενα πολύ «συναινετικός» απέναντι στην κυβέρνηση Τσίπρα, διαμήνυε ότι δε θα ψηφίσει νέους φόρους ή περικοπές στις συντάξεις, προβάλλοντας ως λύση για την εξεύρεση πόρων τον περιορισμό του «σπάταλου κράτους» του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι θα κάνει όμως η ΝΔ, αν τέτοια νομοσχέδια έρθουν πάλι στη Βουλή με την επίκληση του κινδύνου ενός «grexit», ένα ενδεχόμενο που αντικειμενικά παραμένει στην επικαιρότητα, εξαιτίας των προβλημάτων συνοχής στην ΕΕ - παρ' όλο που στρατηγική επιλογή του ντόπιου κεφαλαίου είναι η παραμονή της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας εντός ΕΕ και ευρώ. `Η αν υπάρξει επίκληση κινδύνων διακοπής γραμμών χρηματοδότησης των ντόπιων μονοπωλιακών ομίλων από τους «εταίρους» τους στο εξωτερικό; Ειδικά μάλιστα ενόσω η ΝΔ επιχειρεί να εμφανίζεται ως η κατ' εξοχήν «φιλοευρωπαϊκή πολιτική δύναμη», «εγγυητής της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας» και γνήσιος εκφραστής της αστικής τάξης.

Σε αυτό το πλαίσιο, να καταγραφεί και η τοποθέτηση Μητσοτάκη, την Τρίτη στον τηλεοπτικό «ΣΚΑΪ», στην ερώτηση εάν προτίθεται να στηρίξει, ως πρόεδρος της ΝΔ, κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Δεν το απέκλεισε, απλά έβαλε όρους. Είπε: «Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συνεννόησης με τον κ. Τσίπρα. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συζητήσω οτιδήποτε με τον ΣΥΡΙΖΑ εάν δεν ανακρούσει πρύμναν στην Παιδεία. Για μένα η Παιδεία είναι απόλυτη προτεραιότητα. Δεν θα είμαστε μόνιμα το δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ την ώρα που η Κυβέρνηση αλώνει την υπόλοιπη χώρα». Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι δεν ζητά την πτώση της κυβέρνησης «γιατί δεν είμαστε έτοιμοι ως ΝΔ, αλλά σύντομα θα είμαστε»...

Παραπέρα, να καταγραφεί η προσπάθεια του περιβάλλοντος Μεϊμαράκη να καταδείξουν ότι ο επικεφαλής τους μπορεί να ενσωματώσει ευρύτερα στρώματα στα ζητούμενα του κεφαλαίου. Προς τούτο διέχεαν στα ΜΜΕ τα αποτελέσματα από εκλογικά αποτελέσματα λαϊκών περιοχών (π.χ. Ελευσίνα) όπου προηγούνταν στην εσωκομματική διαδικασία ο Μεϊμαράκης, σε αντιπαράθεση με αποτελέσματα περιοχών όπως η Γλυφάδα (όπου προηγούνταν ο Μητσοτάκης), θέλοντας να δείξουν ότι ο εσωκομματικός τους αντίπαλος απευθύνεται σε ένα «εστέτ» ακροατήριο, σε αντίθεση με τον πιο «λαϊκό Βαγγέλη» και θα «μικρύνει» τη ΝΔ αντί να την ξανακάνει κυρίαρχη αστική πολιτική δύναμη.

Επίσης, είναι ξεκάθαρη η προσπάθεια της πλευράς Μεϊμαράκη, εμφανιζόμενη ως υποστηριζόμενη από τον πρ. πρόεδρό τους Κ. Καραμανλή, να παίξει γενικώς το χαρτί του λεγόμενου καραμανλισμού, εμφανιζόμενη ως συνεχιστής της τέτοιας «παράδοσης» στο κόμμα, κάτι που ερμηνεύεται από πολλούς ως μια προσπάθεια αναβίωσης της κόντρας με το «μητσοτακαίικο» παρόλο που ο ίδιος προέρχεται απ' τη «μητσοτακική» παράταξη. Επ' αυτού ήταν χαρακτηριστική η δήλωση Μεϊμαράκη την Τετάρτη ότι θέλει «μια ΝΔ με ανθρώπινο πρόσωπο, κοινωνικό και ευρωπαϊκό χαρακτήρα, όπως υπαγορεύει η παρακαταθήκη του Κωνσταντίνου Καραμανλή», του πρεσβύτερου. Αξιοπρόσεκτο βεβαίως είναι το γεγονός ότι στο Λονδίνο που είναι προφανές ότι ψήφισαν και στελέχη ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων που έχουν την έδρα τους εκεί, στελέχη που συνδέονται με εφοπλιστικές εταιρείες και το χρηματιστηριακό κέντρο «Σίτι», ο Κ. Μητσοτάκης βγήκε πρώτος, ενώ δεύτερος ο Α. Γεωργιάδης.

Χαρακτηριστική ήταν επίσης η παρέμβαση του Ευρ. Στυλιανίδη, ο οποίος μιλώντας στο ρ/σ «Βήμα FM», ανέφερε: «Για μένα το δίλημμα που τίθεται ενόψει του δεύτερου γύρου, είναι ότι οι νεοδημοκράτες θα πρέπει να επιλέξουν τι ΝΔ θέλουν. Θέλουν μια νεοφιλελεύθερη ΝΔ, η οποία θα πάει στο καθαρό, δημοκρατικό και ορθολογικό ιδεολόγημα του νεοφιλελευθερισμού, το οποίο ουσιαστικά, κοινωνικά και εκλογικά πατάει σε μία οικονομική αριστοκρατία, σε μία οικονομική ελίτ; 'Η θέλουν μία ΝΔ η οποία θα βασίζεται στο θεμέλιο του ΕΛΚ, που είναι η κοινωνική οικονομία της αγοράς; Μία παράταξη δηλαδή η οποία θα είναι λαϊκή και μεταρρυθμιστική, ευρωπαϊκή και πατριωτική, όπως ακριβώς το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Το δεύτερο (μέρος του διλήμματος) είναι τα χαρακτηριστικά της υποψηφιότητας του κ. Μεϊμαράκη».

Να καταγραφεί, τέλος, και η εξής δήλωση, την Τρίτη, του πρ. γγ της κυβέρνησης του Αντ. Σαμαρά, Τάκη Μπαλτάκου, ο οποίος διατηρούσε παλαιότερα επαφή με τη Χρυσή Αυγή μέσω Ηλ. Κασιδιάρη, και στον α' γύρο της εσωκομματικής διαδικασίας στήριξε Τζιτζικώστα: «Είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος επειδή επιτέλους καταγράφηκε η δυναμική της Δεξιάς πτέρυγας της ΝΔ σε ένα ποσοστό 30%, το οποίο αποτελεί δάπεδο και όχι οροφή. Ενα τέτοιο ποσοστό δεν μπορεί να αγνοηθεί... Εάν, δε, αγνοηθεί, ανοίγει ο δρόμος για τη δημιουργία ενός υγιούς και αμιγούς Δεξιού κόμματος, υπό την κατάλληλη ηγεσία».

Δήλωση που ερμηνεύτηκε ως έμμεση προειδοποίηση για διάσπαση της ΝΔ και δημιουργία ενός πούρου δεξιού κόμματος, αν δεν εκφραστεί η αμιγώς δεξιά πτέρυγα του κόμματος μέσα από το νέο αρχηγό της. Και που επιβεβαιώνει πως παρά το γεγονός ότι επισήμως όλοι στη ΝΔ ομνύουν στην «ενότητα», συνεχίζουν να «τρέχουν» διεργασίες που μπορεί να οδηγήσουν και στη δημιουργία νέων αστικών κομμάτων.

Από την πλευρά Μητσοτάκη, δινόταν απάντηση ότι, πρώτον, δε σχολιάζουν δηλώσεις Μπαλτάκου. Οτι η ΝΔ θα παραμείνει ενωμένη, ότι εγγύηση γι' αυτό είναι οι περίπου 400.000 που προσήλθαν την προηγούμενη Κυριακή να ψηφίσουν στο α' γύρο της εσωκομματικής διαδικασίας. Και ότι ισχύει πάντα η ρήση του Αβέρωφ πως «όποιος βγαίνει απ' το μαντρί τον τρώει ο λύκος», και η τέτοια τύχη που είχαν τα κόμματα των Κ. Στεφανόπουλου, Αντ. Σαμαρά, Στ. Μάνου, Δ. Αβραμόπουλου, Ντ. Μπακογιάννη και Γ. Καρατζαφέρη.

Από το στρατόπεδο Μεϊμαράκη λεγόταν ότι «Οι διαφορές που υπάρχουν δεν είναι ιδεολογικές (σ.σ: παρέπεμπε σε προσωπικές φιλοδοξίες όσων έκαναν σχέδια διάσπασης, αν δεν εκλεγόταν ο υποψήφιος που υποστήριξαν). Μετά ωστόσο από αυτήν τη συμμετοχή, και τα ποσοστά που έλαβε κάθε υποψήφιος, δεν έχουν τα κότσια να το κάνουν», να αποχωρήσουν δηλαδή, επικαλούμενοι τάχα ιδεολογικοπολιτικές διαφορές.

Το σίγουρο είναι ότι πίσω από την αντιπαράθεση στη ΝΔ βρίσκονται ενδοαστικές κόντρες για την αναδιάταξη του λεγόμενου «κεντροδεξιού» χώρου, στην οποία αντανακλώνται και κόντρες ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους, διαφορετικά τμήματα της αστικής τάξης. Μια κόντρα που βεβαίως περικλείει και μια πραγματική αντίφαση από τη μια το καθήκον στήριξης της στρατηγικής του κεφαλαίου και από την άλλη της διαμόρφωσης μιας εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης. Από αυτές τις αντιθέσεις και αντιφάσεις θα καθοριστούν τελικά οι εξελίξεις του επόμενου διαστήματος.