Ο Μπέκετ βυθομετρεί και με ακρίβεια νυστεριού αναδεικνύει την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, με όπλο το χιούμορ και την αισιοδοξία. Οχι μιας «εύκολης» αισιοδοξίας αλλά μιας πραγματικής αισιοδοξίας. Επιμένει να «παίζει» ακόμα κι αν σε κάθε αρχή βρίσκεται πάντα το τέλος. Οσες ταμπέλες κι αν του κόλλησαν - πεσιμιστής, σκοτεινός, δυσνόητος, αρνητικός - ο Μπέκετ αρχίζει πάντα από το «φως» και καταλήγει πάντα στο «φως». Δεν έχει σημασία αν στη «μέση» της διαδρομής επεξεργάζεται το βαθύτερο σκοτάδι. Το φως υπάρχει, αρκεί να το αναζητήσεις και να το δεις. «Το παιχνίδι του τέλους», μας ζητάει ν' αφεθούμε στην αθωότητά του. Στον αέναο κύκλο κάθε αρχής και τέλους. Σ' αυτό που ποτέ δεν τελειώνει. Που ποτέ δε θα τελειώσει. Μας ζητάει ν' αφεθούμε στην επικινδυνότητα που κρύβει ένα παιχνίδι στα χέρια των μεγάλων.
Μετάφραση: Λυδία Κονιόρδου. Σκηνοθεσία - φωτισμοί: Κωνσταντίνος Χατζής. Διαμόρφωση σκηνικού χώρου - σκηνικά: Λυδία Κονιόρδου - θίασος. Επιμέλεια κίνησης: Ελενα Τοπαλίδου. Παίζουν: Λυδία Κονιόρδου, Ελενα Τοπαλίδου, Τζίνα Θλιβέρη, Γεωργία Τσαγκαράκη. Παραστάσεις μέχρι 21 Φλεβάρη.