Σε μεγάλες απεργιακές συγκρούσεις σε όλον τον κόσμο, που ξετυλίχτηκαν από τα πρώτα βήματα της εργατικής τάξης στο προσκήνιο της Ιστορίας, είναι αφιερωμένο το Ημερολόγιο του ΠΑΜΕ για το 2016.

«Απεργίες αιματηρές, μαζικές, πολυήμερες! Απεργίες που πίεσαν και έφεραν άμεσα αποτελέσματα και κατακτήσεις, αλλά και απεργίες που καταπνίγηκαν, όμως ενίσχυσαν τα συμπεράσματα του νεαρού εργατικού κινήματος, προσέφεραν πλούσια πείρα για τις μελλοντικές νικηφόρες μάχες», σημειώνει το ΠΑΜΕ περιγράφοντας το περιεχόμενο του ημερολογίου.

Από το 1842 και τη γενική απεργία των Βρετανών εργατών, μέχρι την απεργία των «τριατατικών» και των δημοσίων υπαλλήλων της Ελλάδας το 1942, κάθε μήνας περιέχει και μια σύντομη αναφορά σε μερικές από αυτές τις απεργιακές μάχες. Αμερική, Βέλγιο, Ισπανία, Σουηδία είναι μερικοί από τους «σταθμούς» των σελίδων του ημερολογίου, το οποίο διατίθεται στα γραφεία των συνδικάτων και των τοπικών Γραμματειών του ΠΑΜΕ.

«Το ημερολόγιο αντικειμενικά δεν μπορεί να προβάλει πλήρως το μέγεθος των θυσιών και του ηρωισμού αυτών των απεργιακών συγκρούσεων. Μπορεί, όμως, να αποτελέσει πηγή επαφής με την Ιστορία, τις αξίες, τα ιδανικά και τις ηρωικές μορφές και στιγμές του εργατικού κινήματος για κάθε εργαζόμενο», υπογραμμίζει το ΠΑΜΕ.

Καλεί κάθε συνδικαλιστική οργάνωση, ομοσπονδία, συνδικάτο και σωματειακή επιτροπή, κάθε εργαζόμενο, να συμβάλει στη διακίνηση του ημερολογίου στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές. Προσθέτει ακόμα πως η διακίνηση του ημερολογίου θα συμβάλει και στην οικονομική ενίσχυση του ΠΑΜΕ, «στην ενδυνάμωση της προπαγάνδας, της δράσης των ταξικών συνδικάτων. Θα αποτελέσει βοήθεια στην προετοιμασία των μεγάλων εργατικών αγώνων που έρχονται».

Ξεχωριστή αναφορά γίνεται στο εξώφυλλο του ημερολογίου στην απεργία των μεταλλωρύχων στη Σέριφο, καθώς το 2016 συμπληρώνονται εκατό χρόνια από το ξέσπασμά της, τον Αύγουστο του 1916. «Η εξέγερση των εργατών της Σερίφου, το 1916, ήταν αναμφίβολα μια μεγαλειώδης εκδήλωση ταξικού φρονήματος, που εξελίχθηκε σε ανοιχτή ταξική σύγκρουση και έληξε με μερική ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών. Αναντίρρητα, έδωσε στην ελληνική εργατική τάξη τους πρώτους νεκρούς ήρωές της μέσα στον 20ό αιώνα», σημειώνει το ΠΑΜΕ.

Στην πολύμηνη απεργία των ανθρακωρύχων στην Αμερική, για αυξήσεις στους μισθούς, στην αυγή του 20ού αιώνα, είναι αφιερωμένος ο Μάης: «Ηταν η απεργιακή κινητοποίηση των 147.000 εργατών της United Mine Workers of America που όχι μόνο παρέλυσε, αλλά προκάλεσε παράλληλα και ενεργειακή κρίση. Από το Μάη μέχρι τον Οκτώβρη του 1902, το σωματείο των ανθρακωρύχων παρέλυσε την ανατολική Πενσυλβάνια, τον κύριο προμηθευτή κάρβουνου του έθνους. Οσο ο χειμώνας κοντοζύγωνε, όλο και έσφιγγε ο κλοιός γύρω από την κυβέρνηση, αναγκάζοντας τον Πρόεδρο Ρούσβελτ να παρέμβει για να βρεθεί συμβιβαστική λύση και να μην ξεπαγιάσει το αμερικανικό έθνος».

Στη μεγάλη δημοσιοϋπαλληλική απεργία, που ξεκίνησε στις 12 του Απρίλη 1942 από το Κεντρικό Ταχυδρομείο της Αθήνας και επεκτάθηκε σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες της Αθήνας, του Πειραιά, της Πάτρας και της Θεσσαλονίκης, αναφέρεται η σελίδα του Νοέμβρη. Η απεργία στο αποκορύφωμά της αγκάλιασε πάνω από 50.000 δημόσιους υπαλλήλους και υποχρέωσε την κατοχική κυβέρνηση να δεχτεί τα αιτήματα των απεργών, στις 21 του Απρίλη.

Το ΠΑΜΕ υπενθυμίζει την αφορμή που πυροδότησε την έναρξη της απεργίας: «Οι "τριατατικοί", όπως ονομάζονταν οι εργαζόμενοι σε αυτές τις Υπηρεσίες, ξεκίνησαν την απεργία όταν ένας συνάδελφός τους λιποθύμησε από την πείνα στο Κεντρικό Ταχυδρομείο της Αθήνας, στο Μέγαρο Μελά στην πλατεία Κοτζιά (...) Η απεργία επεκτάθηκε σε ολόκληρο τον Δημόσιο Τομέα και κράτησε μέχρι τις 22 Απρίλη».