Χαρακτηριστικά κλιμάκωσης των πολύπλευρων στρατιωτικών επιχειρήσεων στο συριακό έδαφος προσδίδουν οι τελευταίες εξελίξεις σε ισχυρές χώρες της ΕΕ. Η μία μετά την άλλη (Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία κ.ά.) πολλαπλασιάζουν τις δυνάμεις και ενισχύουν το βαθμό εμπλοκής τους, αξιοποιώντας στο έπακρο γνωστά προσχήματα που ρίχνουν νερό στο μύλο των ιμπεριαλιστών για την προώθηση μονοπωλιακών συμφερόντων. Οπως οι επιθέσεις της 13ης Νοέμβρη στο Παρίσι και η απρόσκοπτη δράση τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» και του «Μετώπου Νούρσα» που ενισχύονται μέρα με τη μέρα, πλουτίζοντας από το λαθρεμπόριο του συριακού και ιρακινού πετρελαίου, με τις πλάτες χωρών της περιοχής, επιχειρηματικών ομίλων της ευρύτερης περιφέρειας και ισχυρών πολυεθνικών ομίλων. (Ο χάρτης που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι ενδεικτικός. Οπως φαίνεται κατά προσέγγιση, το λεγόμενο «Ισλαμικό Κράτος» εκτείνεται σε κρίσιμες ζώνες γύρω από τον Ευφράτη και φυσικά τις περισσότερες πετρελαιοπηγές, κάτι που δεν μπορεί να γίνει απλά και μόνο από κάποιους ένοπλους, χωρίς τη στήριξη κρατών και μονοπωλίων).

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο πως το λαθρεμπόριο πετρελαίου και ο τζίρος των δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων που αποφέρει μηνιαίως στους τζιχαντιστές, έριξε μέσα στη βδομάδα νέο «λάδι» στη φωτιά της ρωσο-τουρκικής αντιπαράθεσης. Αυτή τη φορά, ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλ. Πούτιν, κατηγόρησε ανοιχτά την Αγκυρα και μέλη της οικογένειας του Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για ενεργό συμμετοχή στο λαθρεμπόριο συριακού πετρελαίου. Η τουρκική ηγεσία από την άλλη απέρριψε τις κατηγορίες, ανακοινώνοντας διαρθρωτικά μέτρα, διαμηνύοντας πως η τουρκική οικονομία δεν πρόκειται να γονατίσει από τα βαριά ρωσικά αντίποινα για την προ βδομάδων κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους.

Την ίδια ώρα που οξύνεται ο ρωσο-τουρκικός ανταγωνισμός (αντικατοπτρίζοντας και τις ευρύτερες κόντρες μονοπωλίων αμφοτέρων χωρών για το ξαναμοίρασμα γεωπολιτικής επιρροής και ελέγχου οδών και πηγών ενέργειας και εμπορίου), οι Ευρωπαίοι εταίροι των ΗΠΑ, αξιοποιώντας το κλίμα που δημιούργησαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης Νοέμβρη στο Παρίσι, ενισχύουν τη στρατιωτική εμπλοκή τους στη Συρία.

Στα μέσα της βδομάδας, η βρετανική Βουλή με 397 ψήφους υπέρ (και από τα δύο μεγάλα κόμματα) έναντι 223 κατά (μεταξύ αυτών και ο νέος ηγέτης των Εργατικών, Τζ. Κόρμπιν, που προτίμησε να ασκήσει πιέσεις για την εξεύρεση πολιτικής λύσης στη Συρία) αποφάσισε τη συμμετοχή της Βρετανίας στις αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στη Συρία. Βασικό επιχείρημα των Βρετανών αστών πολιτικών που στήριξαν την απόφαση για αεροπορικές επιδρομές στη Συρία, με εφαλτήριο τη βρετανική βάση στο Ακρωτήρι της Κύπρου, ήταν η «ανάγκη» «να αντιμετωπιστεί το κακό» και να αναληφθεί δράση για την αναχαίτιση των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους». Στην πραγματικότητα, ενήργησαν για το «καλό» των βρετανικών πολυεθνικών πετρελαϊκών και κατασκευαστικών εταιρειών, όταν και άμα «ξεκαθαρίσει» μεταπολεμικά το τοπίο στη Συρία...

Την Παρασκευή ήρθε η σειρά της γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής να αποδείξει τη συμμαχική υποστήριξή της στην κυβέρνηση του Γάλλου Προέδρου, Φρανσουά Ολάντ. Με 445 ψήφους υπέρ, 146 κατά και επτά αποχές, οι Γερμανοί βουλευτές «ευλόγησαν» τον υποστηρικτικό ρόλο στις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Γαλλίας και των συμμάχων τους στη Συρία, ανάβοντας «πράσινο φως» για την ανάπτυξη έως 1.200 Γερμανών στρατιωτικών σε βάσεις της Τουρκίας, του Κατάρ και του Κουβέιτ, την αποστολή μίας φρεγάτας για παροχή βοήθειας στο γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκωλ», ενός αεροσκάφους - τάνκερ για τον ανεφοδιασμό συμμαχικών αεροπλάνων και έξι αναγνωριστικών αεροσκαφών τύπου «Tornado». Με τον τρόπο αυτό, δρομολογείται η μεγαλύτερη συμμετοχή του γερμανικού στρατού σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο εξωτερικό, που ήδη συμμετέχει σε άλλες εφτά αποστολές, στα Βαλκάνια, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή.

Η έμπρακτη γερμανο-βρετανική στρατιωτική στήριξη στην ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στη Συρία γίνεται δίχως τη συγκατάθεση της κυβέρνησης του Προέδρου Μπασάρ Ασαντ και δίχως την ξεκάθαρη απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ωστόσο, δεν είναι τυχαίο πως εμφανίζεται μετά τα νέα δεδομένα που προκαλεί από τις 30 Σεπτέμβρη στην ευρύτερη περιοχή η έναρξη της ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, που - κατά αρκετούς πολιτικούς αναλυτές - «έχει αλλάξει το παιχνίδι», δίνοντας νέα πνοή στην κυβέρνηση Ασαντ, ισχυρή κάλυψη στο συριακό στρατό, ενισχύοντας παράλληλα τα ερείσματα της Μόσχας στην ευρύτερη περιοχή, με την ταυτόχρονη σημαντική αύξηση των ρωσικών αεροπορικών και άλλων δυνάμεων.