Δημοψήφισμα πραγματοποιείται αύριο στη Δανία, με θέμα την άρση της εξαίρεσης (opt-out) από την κοινή πολιτική δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων της ΕΕ, με στόχο την πιο στενή πρόσδεση της Δανίας, με μια πιο ευέλικτη σχέση, παρόμοια με αυτή της Βρετανίας και της ΕΕ. Η δανέζικη αστική τάξη ως τώρα είχε αποδεχτεί τη συνθήκη του Μάαστριχτ με 4 εξαιρέσεις: στην ΟΝΕ, στην κοινή πολιτική δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων, στην κοινή πολιτική άμυνας και στην κοινή ιθαγένεια.

Ηδη η προηγούμενη κυβέρνηση των Σοσιαλδημοκρατών είχε ανακοινώσει ότι θα γίνει το πρώτο δημοψήφισμα για την άρση της εξαίρεσης στο κοινό δίκαιο μέσα στο 2016. Η σημερινή, όμως, φιλελεύθερη κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη το γενικότερο κλίμα που προκαλείται από το μαζικό κύμα προσφύγων το τελευταίο διάστημα και την κατασταλτική πολιτική σε βάρος τους, ανακοίνωσε εσπευσμένα τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος για τις 3 Δεκέμβρη, με κύριο επιχείρημα το ότι η πιο ενεργή συμμετοχή της Δανίας στους κατασταλτικούς μηχανισμούς της ΕΕ (Εuropol, Frontex κ.λπ.) «θα βάλει φρένο στο κύμα των προσφύγων».

Πρέπει πάντως να υπενθυμίσουμε ότι ο δανέζικος λαός το 1992, σε σχετικό δημοψήφισμα είχε καταψηφίσει τη συμφωνία του Μάαστριχτ και ακολούθησε νέο το 1993, όπου σε κλίμα εκβιασμών και παραπλάνησης αποσπάστηκε το «ναι» με το καθεστώς των εξαιρέσεων. Το 2000, επίσης με δημοψήφισμα, καταψηφίστηκε η είσοδος στην ΟΝΕ. Σήμερα, το κυρίαρχο τμήμα της αστικής τάξης φαίνεται ότι επιθυμεί για τα συμφέροντά του να αρθούν οι εξαιρέσεις. Ιδιαίτερα φαίνεται ότι ενδιαφέρεται για τομείς όπως οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, η αποθηκευτική αλυσίδα και οι υπηρεσίες, ενώ πρόσφατα ο Δανός υπ. Οικονομίας, σε συνέντευξή του στο «Bloomberg», δήλωσε ότι «είναι καιρός η Δανία να γίνει μέλος της Ευρωζώνης, που σημαίνει ότι στην κατάλληλη ευκαιρία θα γίνει κι άλλο δημοψήφισμα».

Οπως δείχνει και η εμπειρία στη Δανία και άλλες χώρες (και στη χώρα μας), το δημοψήφισμα χρησιμοποιείται για την παραπλάνηση του λαού, με δεδομένη τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και το γεγονός ότι το κεφάλαιο κάνει κουμάντο στην οικονομία. Την ίδια ώρα συνεχίζεται η επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, ανεξαρτήτως διαχειριστή της πολιτικής εξουσίας, νομίσματος ή σχέσης με την ιμπεριαλιστική ένωση.