Ο κρατικός προϋπολογισμός και αυτά που προβλέπει για την Κοινωνική Ασφάλιση, η συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Κοινωνικής Πολιτικής την ερχόμενη Τρίτη, για να καταλήξει τα μέτρα της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης και κυρίως οι προβλέψεις του 3ου μνημονίου για συγκεκριμένες ανατροπές στο Ασφαλιστικό που θα ισχύσουν από την 1/1/2016, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για αυταπάτες και εφησυχασμό.

Η κυβέρνηση σχεδιάζει σαρωτικά μέτρα για την Κοινωνική Ασφάλιση. Ο χαρακτήρας των μέτρων ούτε εφήμερος είναι, ούτε βέβαια η μεταρρύθμιση έχει στόχο τη «βιωσιμότητα» του συστήματος, όπως προσπαθεί να πείσει η κυβέρνηση, η σημερινή και οι προηγούμενες. Στόχος τους είναι να λειτουργήσει η μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού υποβοηθητικά στην καπιταλιστική ανάκαμψη, απαλλάσσοντας την εργοδοσία και το κράτος της από το βάρος των υποχρεώσεών τους προς την Κοινωνική Ασφάλιση.

Με τον τρόπο αυτό, από τη μια μειώνεται το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος» για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και από την άλλη συρρικνώνεται κι άλλο η κρατική συμμετοχή στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, ώστε τα χρήματα που εξοικονομούνται να γίνουν φοροαπαλλαγές, άμεσες και έμμεσες κρατικές επιδοτήσεις στο κεφάλαιο.

Με άλλα λόγια, στόχος της μεταρρύθμισης του Ασφαλιστικού και όλων των μεταρρυθμίσεων που έχουν γίνει έως τώρα, είναι να γίνει φτηνότερη για το κεφάλαιο η εργατική δύναμη. Γι' αυτό η κυβέρνηση δεν πρωτοτυπεί στα μέτρα που φέρνει. Είναι μέτρα που περιγράφονται με σαφήνεια στις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ για το Ασφαλιστικό και τις συντάξεις και τα οποία εφαρμόζονται απ' όλες τις αστικές κυβερνήσεις στη χώρα μας και παντού, με ιδιαίτερη ένταση μετά το 1990 και βέβαια στα χρόνια της κρίσης.

Οσοι κρύβουν αυτή την πραγματικότητα, όσοι παρουσιάζουν την αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση αποκλειστικά σαν παράγωγο των μνημονίων και αφήνουν στο απυρόβλητο είτε την κυβέρνηση είτε την εργοδοσία και την ΕΕ, συγκαλύπτουν συνειδητά τον ταξικό χαρακτήρα της μάχης για το Ασφαλιστικό και συμβάλουν στην αποδυνάμωση του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Απέναντι σε αυτή την επίθεση, οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη διέξοδο από το να αντιτάξουν κίνημα μαζικό, χωρίς εξαρτήσεις από την εργοδοσία και τα κόμματά της, ταξικά προσανατολισμένο, με γερά ποδάρια στους τόπους δουλειάς μέσα από τα συνδικάτα, που θα αξιοποιεί και θα εναλλάσσει όλες τις μορφές πάλης. Ενα κίνημα που θα συνενώνει κάτω από το ίδιο πλαίσιο και απέναντι στον ίδιο εχθρό την πάλη της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Στην οργάνωση, λοιπόν, της νέας απεργίας οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους δεν ξεκινάνε από το μηδέν. Εχουν παρακαταθήκη την πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 12 Νοέμβρη και τα μαζικά απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ σε περισσότερες από 70 πόλεις. Εχουν στήριγμα τους μικρομεσαίους αγρότες, που βγαίνουν στο δρόμο και κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους με πανελλαδικό συντονισμό στις αρχές Δεκέμβρη.

Εχουν επίσης τους μικρούς ΕΒΕ, που συντονίζονται απέναντι στην ίδια αντιλαϊκή πολιτική, όπως έκαναν και στην απεργία στις 12 Νοέμβρη, συμμετέχοντας στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ. Εχουν τη νεολαία, που κάνει αισθητή την παρουσία της με τις κινητοποιήσεις φοιτητών - σπουδαστών και μαθητών, με τη συμμετοχή τους στα απεργιακά συλλαλητήρια στις 12 Νοέμβρη.

Στη διατήρηση και το δυνάμωμα του αγωνιστικού κλίματος μπροστά στην απεργία, συμβάλλουν καθοριστικά και ορισμένες εστίες αγώνα σε κλάδους και τόπους δουλειάς, όπου οι εργαζόμενοι δίνουν πραγματικά μάχη με την εργοδοσία, τους μηχανισμούς της, με τη στήριξη που της παρέχει η πολιτική της κυβέρνησης.

Αυτές οι εστίες χρειάζεται να στηριχτούν, να πολλαπλασιαστούν, να συντονιστούν σε επίπεδο κλάδου και περιοχής, να εκφραστεί απλόχερα και με κάθε τρόπο η ταξική αλληλεγγύη. Να αποτελέσουν παράδειγμα για το πώς μπορεί να ανοίξουν ρωγμές στο κλίμα της απογοήτευσης και της ηττοπάθειας, για την ανάγκη να σηκώσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός ψηλά το κεφάλι, να σπάσει ο φόβος και η μοιρολατρία.

Τέτοιο αγώνα έδωσαν οι εργαζόμενοι στην «Ανακύκλωση» των Ιωαννίνων, υποχρεώνοντας μετά από 17 μέρες απεργίας την εργοδοσία να πάρει πίσω την εξαγγελία των απολύσεων και να δεσμευτεί ότι δε θα καταργήσει καμιά από τις σημερινές θέσεις εργασίας. Η τρομοκρατία, η ωμή κρατική καταστολή δεν τους έκαμψε και με την αλληλεγγύη σωματείων και φορέων της περιοχής πέτυχαν αυτό που στην αρχή της απεργίας φαινόταν δύσκολο.

Τέτοιο αγώνα έδωσαν το Εργατικό Κέντρο, σωματεία και φορείς στην Αρτα, μέχρι να πετύχουν την ανάκληση των 6 απολύσεων από την Εφορία Αρχαιοτήτων.

Τέτοιο αγώνα συνεχίζουν να δίνουν οι εργαζόμενοι στην «Ανακύκλωση» του Ηρακλείου Κρήτης, που η εργοδοσία δεν κατάφερε να τους σκορπίσει από την πύλη του εργοστασίου, παρά τη μανία της και τη συνδρομή των δικαστηρίων και της Αστυνομίας, παρά την προσπάθεια να στοιχίσει παλιούς και νέους εργαζόμενους πίσω από τα δικά της συμφέροντα.

Τέτοιο αγώνα δίνουν οι εργαζόμενοι στη ΒΙΣ, ενάντια στις απολύσεις των 31 χαρτεργατών στο εργοστάσιο που λειτουργεί ο όμιλος Φιλίππου στο Βόλο. Αλλά και οι συνάδελφοί τους από το γειτονικό εργοστάσιο της «Coca Cola», που αποφάσισαν επαναλαμβανόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις, αντιδρώντας στην απόφαση της εργοδοσίας να κλείσει τη συγκεκριμένη μονάδα και να τους βάλει το μαχαίρι στο λαιμό πως αν θέλουν το μεροκάματο, θα πρέπει να ξεσπιτωθούν, να αφήσουν τις οικογένειες και την πόλη τους και να μεταφερθούν στο Σχηματάρι, όπου μεταφέρει όλη της τη δραστηριότητα!

Τέτοιο αγώνα δίνουν οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις του Ζούρα, που διεκδικούν το αυτονόητο, δηλαδή να πληρώνονται στην ώρα τους και παράλληλα να σταματήσουν οι απολύσεις. Απέναντί τους η εργοδοσία παρατάσσει μέχρι και οπλοφόρους μπιστικούς της και το κράτος τη συνδράμει με το μηχανισμό της Αστυνομίας και της Δικαιοσύνης.

Τέτοιο αγώνα δίνουν και οι εργαζόμενοι στα «πεντάμηνα», κυρίως νέοι, που δουλεύουν για ένα ξεροκόμματο στους δήμους. Με οργανωτή το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής, κατάφεραν τουλάχιστον να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους συναδέλφους τους σε ό,τι αφορά τις άδειες και τα ωράρια, για όσο διάστημα διαρκεί το διάλειμμα από την ανεργία. Και ενώ υποχρεώνουν την κυβέρνηση να τους αναγνωρίσει τα ελάχιστα, η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ τους τα αρνείται, αφού δεν τους δέχεται για μέλη στα σωματεία της δύναμής της, όπως και τους άλλους εργαζόμενους των ΟΤΑ που απασχολούνται με ελαστικές μορφές εργασίας.

Κι άλλοι εργαζόμενοι, όμως, βρίσκονται σε αναβρασμό, όπως στην Υγεία, στις Μεταφορές και αλλού, ενώ το δικό τους αγωνιστικό πρόγραμμα υλοποιούν ήδη οι συνταξιούχοι.

Μπροστά στη νέα απεργία, υπάρχουν οι προϋποθέσεις περισσότεροι εργαζόμενοι και συνδικαλιστικές οργανώσεις να μπουν στη μάχη, να αναλάβουν ευθύνη στην οργάνωση της απεργιακής κινητοποίησης και στην παραπέρα κλιμάκωση. Τα μέτωπα είναι όλα ορθάνοιχτα: Απειλές για πλειστηριασμούς, φορολογία και χαράτσια, Υγεία μόνο για όποιον έχει να πληρώσει, ανεργία, απληρωσιά και στο βάθος νέες αντεργατικές ανατροπές, όπως αυτές που ήδη συζητάει η κυβέρνηση με τους «θεσμούς», προχωρώντας τις ανατροπές που συμφώνησαν στο μνημόνιο.

Γι' αυτό χρειάζεται αυτές τις μέρες τα πόδια όλων μας να πάρουν «φωτιά». Να πρωτοστατήσουν οι κομμουνιστές που δρουν στα συνδικάτα, στις Λαϊκές Επιτροπές, στους άλλους φορείς του κινήματος στην οργάνωση του αγώνα, στον ταξικό προσανατολισμό της εργατικής - λαϊκής πάλης. Στα αντιλαϊκά τους σχέδια, η κυβέρνηση, το κεφάλαιο και ο «θεσμοί» να βρουν απέναντί τους ένα ισχυρό λαϊκό τείχος, που από μάχη σε μάχη θα γίνεται πιο μαζικό, πιο ικανό να απαντήσει στην επίθεση και τελικά να αντεπιτεθεί.