Οι χιλιάδες που πήραν μέρος στις καταλήψεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου, απέδειξαν ότι και ο πιο σκληρός αστικός μηχανισμός μπορεί να νικηθεί, όταν οι πλατιές λαϊκές μάζες συνειδητοποιήσουν ότι αυτές έχουν μεγαλύτερη δύναμη, εφόσον παλεύουν οργανωμένα και ενωμένα.

Τα 42 χρόνια από την κατάληψη στη Νομική ήταν το αντικείμενο της εκδήλωσης που έγινε χτες στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ, με ομιλητή τον Μάκη Μαΐλη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, αποτιμώντας την πείρα αυτής της περιόδου μέσα από τα γεγονότα της εποχής.

«Το πρώτο συμπέρασμα είναι η ανάγκη για το λαό να υπάρχει ισχυρό ΚΚΕ, ριζωμένο στους τόπους δουλειάς, μόρφωσης και κατοικίας. Αυτό, βέβαια, αφορά πρωταρχικά το ίδιο το Κόμμα, όμως αφορά εξ αντικειμένου και τα πιο πρωτοποριακά τμήματα της εργατικής τάξης, της νεολαίας της, των λαϊκών στρωμάτων (...) Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι η εργατική τάξη θα παραμένει ανήμπορη, θα βρίσκεται στο έλεος των κάθε είδους αστικών δυνάμεων, αν το ΚΚ δε συμβάλλει αποφασιστικά στο να οργανώσει και να συνενώσει τη δύναμή της για να βάλει στόχο, τουλάχιστον η πλειοψηφία της και πρωταρχικά στις μεγάλες επιχειρήσεις, να αναπτύξει δράση με επίκεντρο τις κάθε φορά σύγχρονες ανάγκες της. Δίχως ένα τέτοιο εργατικό κίνημα που θα στρέφεται ενάντια στα μονοπώλια, δίχως ένα κίνημα αντικαπιταλιστικής κατεύθυνσης, ένα κίνημα σε αντιπαράθεση με την εργατική αριστοκρατία, τις συνδικαλιστικές ηγεσίες τύπου ΓΣΕΕ κ.ά., σε ανειρήνευτο αγώνα με την ιδεολογία της ταξικής συνεργασίας και της "εθνικής ενότητας", η εργατική τάξη θα σύρεται κάτω από ξένες σημαίες. Θα είναι αφημένη σε "σωτήρες", στους αστικούς ελιγμούς και αγκιστρωμένη στα γρανάζια των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει και από τον τρόπο που η χούντα βγήκε από τη μέση».

Αφού ο Μ. Μαΐλης αναφέρθηκε στον εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος μετά τη χούντα, τόνισε ότι «όλες αυτές τις δεκαετίες, η καπιταλιστική εξέλιξη στην Ελλάδα πήγε χέρι - χέρι με την εξέλιξη του ευρωπαϊκού καπιταλιστικού κέντρου (...) Οι αλλαγές, λοιπόν, είναι πολλές. Ομως ένα πράγμα, το κυρίαρχο, το καθοριστικό για τη ζωή του λαού, μένει ακλόνητο και αδιατάρακτο: Η καπιταλιστική ιδιοκτησία και η εξουσία της. Αυτός είναι ο κοινός παρονομαστής όλων των άλλων κομμάτων, ανεξάρτητα από τις όποιες διαφορές έχουν μεταξύ τους. Συντάγματα έρχονται και παρέρχονται ή αναθεωρούνται, όμως σε όλα η καπιταλιστική ιδιοκτησία και η εξουσία της, μαζί με τις διεθνείς συμμαχίες τους, προστατεύονται και θωρακίζονται.

Η πείρα - κατέληξε - αναδεικνύει ότι το πραγματικό ζήτημα για την εργατική τάξη και πλατιά τμήματα των αυτοαπασχολούμενων είναι: Συγκέντρωση δυνάμεων για τη Λαϊκή Συμμαχία, με στόχο την εργατική εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής, θα βγάλει την Ελλάδα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και θα διαγράψει μονομερώς το χρέος».

Αμέσως μετά ακολούθησε πλούσια συζήτηση που αφορούσε κυρίως «διλήμματα» του σήμερα και η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την απαγγελία ποιημάτων για το Πολυτεχνείο.