Από την πρόσφατη υπουργική συνάντηση στο Παρίσι, που προετοιμάζει τη Σύνοδο για το Κλίμα του Δεκέμβρη

Για παράδειγμα, ίσως δεν ήταν τυχαίο ότι το πρόσφατο ταξίδι του Γάλλου Προέδρου, Φρανσουά Ολάντ, στην Κίνα επικεντρώθηκε στη συνεργασία Κίνας - Γαλλίας για την επιτυχία της Διάσκεψης του Παρισιού, ενώ η Διακήρυξη που υπέγραψαν οι Πρόεδροι των δύο χωρών έστελνε «καθαρό μήνυμα» για την ανάγκη «μετάβασης στην πράσινη, χαμηλών ρύπων, ανθεκτική στις κλιματικές αλλαγές και βιώσιμη ανάπτυξη». Πέρυσι το Φλεβάρη, ο Ολάντ έγινε ο πρώτος Πρόεδρος της Γαλλίας που έκανε επίσημη επίσκεψη στις Φιλιππίνες. Εκεί, μαζί με συμπόνοια και «βοήθεια» σε θύματα που ο τυφώνας «Χαγιάν» έπληξε το 2013, κολοσσοί όπως η ενεργειακή «Τοτάλ» που συνόδευαν τον Ολάντ, ανίχνευαν τι περιθώρια επενδύσεων έχουν.

Στο πλαίσιο αυτό, τις κινήσεις τους μελετούν πολύ προσεκτικά και χώρες όπως η Γερμανία, από τους ισχυρότερους «παίκτες» στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Με δεδομένη την όξυνση του ανταγωνισμού με άλλα ισχυρά μονοπώλια και πρώτα απ' όλα τα αμερικανικά, η γερμανική πλουτοκρατία είναι λογικό να επιδιώκει να στερεώσει την παρουσία της σε αναδυόμενες αγορές, στις οποίες μια καλή θέση (αν όχι κυρίαρχη) θα της δώσει πλεονεκτήματα για την κατάταξή της στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα.

Χαρακτηριστική για τη σημασία που το Βερολίνο δίνει σε τομείς που σχετίζονται με τις «κλιματικές αλλαγές», είναι η «International Klimate Initiative» («Διεθνής Κλιματική Πρωτοβουλία»), που δημιουργήθηκε το 2008 υπό την αιγίδα του γερμανικού υπουργείου για το Περιβάλλον, τη Διατήρηση της Φύσης και την Πυρηνική Ασφάλεια.

Η ΙΚΙ αποτελεί εργαλείο με το οποίο η γερμανική κυβέρνηση «παρέχει στήριξη» (κύρια με δάνεια, αλλά και «συμβουλευτική υποστήριξη» κ.τ.λ.) σε διάφορα «προγράμματα» («projects» κυβερνητικά, επιχειρηματικά, ΜΚΟ) που συνδέονται με την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών και προφανώς λειτουργεί ως προπομπός για τη δράση γερμανικών μονοπωλίων. Αλλωστε, κάθε ...σοβαρή καπιταλιστική κυβέρνηση διαθέτει τέτοια «εργαλεία» με τα οποία ανοίγει δρόμους για τα μονοπώλια που στηρίζει.

Από το 2008 μέχρι και τα τέλη του 2014, η ΙΚΙ πρωτοστάτησε στην έναρξη 446 «δραστηριοτήτων», με το σύνολο της σχετικής χρηματοδότησης να φτάνει το 1,6 δισ. ευρώ. Οι «δραστηριότητες» αυτές αφορούν π.χ. «τη χρηματοδότηση μέτρων μετριασμού και προσαρμογής του κλίματος» ή «την άμβλυνση των επιπτώσεων των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου».

Οπως διευκρινίζει η ιστοσελίδα της «Πρωτοβουλίας», «οι εταίροι της ΙΚΙ προσλαμβάνουν στήριξη με τη μορφή της μεταφοράς γνώσης, της τεχνολογικής συνεργασίας, της συμβουλευτικής και των επενδυτικών μέτρων, που τους καθιστούν ικανούς και αναπτύξουν και να εφαρμόσουν κατάλληλες μεθόδους και εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προχωρήσουν οι διαδικασίες μετασχηματισμού» (κλίματος, παραγωγής, οικονομίας).

Ειδικό ενδιαφέρον, ίσως, έχει και η «German Climate and Technology Initiative (Deutsche Klima und Technologieinitiative, DKTI)», η «Γερμανική κλιματική και τεχνολογική πρωτοβουλία», ένα ακόμα «εργαλείο» στην υπηρεσία των γερμανικών εταιρειών.

Σύμφωνα με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας - αναφέρεται στη σχετική ιστοσελίδα - «η DKTI έχει τις ακόλουθες προτεραιότητες: Την προώθηση της ανάπτυξης και της διανομής τεχνολογικών λύσεων σε πρόσφατα βιομηχανοποιημένες και αναπτυσσόμενες χώρες... Τη δημιουργία ενός πλαισίου που ευνοεί την ανάπτυξη τεχνολογίας για την κλιματική προστασία... Την ανάπτυξη των διεθνών αγορών για τη γερμανική βιομηχανία».

Ουσιαστικά, πρόκειται για «εργαλείο» που στρώνει το έδαφος για μπίζνες τομέων της βαριάς βιομηχανίας, αφού πλέον η ανάπτυξη της τεχνολογίας είναι αυτή που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τις εξελίξεις όσον αφορά τα νέα σύγχρονα μηχανήματα και μέσα παραγωγής που χρησιμοποιούνται σε κάθε κλάδο της οικονομίας. Και αν σκεφτούμε ότι υπό το πρίσμα της «αντιμετώπισης των κλιματικών προκλήσεων», αυτό που ουσιαστικά καλούν κυβερνήσεις και επιχειρηματίες είναι να αλλάξουν πολλά πράγματα σε μια σειρά κλάδους, οι ανάγκες σε νέα σύγχρονα μηχανήματα θα μπορούσαν να είναι πάρα πολλές, άρα και τα κέρδη των αντίστοιχων εταιρειών.

«Η αντίληψη της DKTI παρέχει κίνητρα για τη στενότερη ενσωμάτωση της επιστημονικής κοινότητας και του ιδιωτικού τομέα», επισημαίνεται για να περηφανευτούν οι αρμόδιοι πως καιροφυλαχτούν ώστε οτιδήποτε καινοτόμο και αξιόλογο γεννήσει η επιστημονική πρόοδος, να πέσει στα δίχτυα του «ιδιωτικού τομέα», δηλαδή του θησαυρισμού των λίγων.