Η μετακίνηση των Φιλελεύθερων του 43χρονου νέου πρωθυπουργού του Καναδά, Τζάστιν Τριντό, προς τη σοσιαλδημοκρατία, με υποσχέσεις για εφαρμογή πολιτικής με μεγάλη δόση κεϊνσιανής διαχείρισης και αιχμές την «ενεργό ζήτηση» και μεγάλες επενδύσεις πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων σε δημόσια έργα υποδομών, ανάπτυξης, και δομών Κοινωνικής Πρόνοιας για πολίτες κάθε ηλικίας, του εξασφάλισαν, στις 19 Οκτώβρη, άνετη εκλογική νίκη και πλειοψηφία στο νέο κοινοβούλιο καθώς κατέκτησε 184 από τις 338 έδρες της Βουλής και τη στήριξη μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται κυρίως στους τομείς των Κατασκευών, των Μεταφορών, των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και «Πράσινων» τεχνολογιών που περιορίζουν, υποτίθεται, δραστικά τις επιπτώσεις από τις κλιματικές αλλαγές.

Το ίδιο «χαρτί» του άλλου μείγματος διαχείρισης, επιχειρείται να παιχτεί και από τον «αριστερό» Βρετανό Εργατικό Τζέρεμι Κόρμπιν, αλλά και με άλλους «αστέρες» που υπόσχονται φιλολαϊκές λύσεις με δεδομένη την εξουσία των μονοπωλίων.

Ομως, η θριαμβευτική εκλογική νίκη του Τζάστιν Τριντό, μολονότι ήταν γιος του ιδιαίτερα προβεβλημένου πρωθυπουργού Πιέρ Ελιότ Τριντό κατά τις δεκαετίες '60, '70, '80, δεν ήταν εκ των προτέρων αναμενόμενη, καθώς φάνταζε ανέλπιστη πριν από έξι μήνες. Επιπλέον, δεν ήρθε περιμένοντας την τακτική του «ώριμου φρούτου» όσον αφορά στη μεγάλη φθορά που είχε υποστεί ο (επί περίπου μία δεκαετία) συντηρητικός πρωθυπουργός του Καναδά, Στέφερν Χάρπερ. Ηρθε ως αποτέλεσμα μιας καλολαδωμένης «μηχανής» και ενός δικτύου πρώην υπουργών, στελεχών μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, έμπειρων κομματικών στελεχών και επαγγελματιών στο χώρο των δημοσίων σχέσεων, των Μέσων Ενημέρωσης και της πολιτικής και βετεράνων προεκλογικών εκστρατειών του Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα. Η (επαγγελματικών προδιαγραφών) καλολαδωμένη μηχανή των Φιλελεύθερων του Τζάστιν Τριντό, σύμφωνα με πληροφορίες της καναδέζικης εφημερίδας «The Global and Mail», συγκροτούνταν από στρατιές δεκάδων χιλιάδων εθελοντών που «όργωσαν» τη χώρα και χτύπησαν, μέσα στις τελευταίες 12 βδομάδες της προεκλογικής εκστρατείας, τις πόρτες 15.000.000 Καναδών όχι μόνον σε αστικά κέντρα, αλλά και στις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές της χώρας. Την ίδια ώρα, επιτελεία επαγγελματιών επιμελούνταν βιντεοσκοπημένα μηνύματα του Τζάστιν Τριντό με αποδέκτες την τηλεόραση και τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, λανσάροντας τον (από το 2013) ηγέτη των Φιλελεύθερων σαν νεανικό, δυναμικό, πολλά υποσχόμενο ηγέτη που μιλούσε τη γλώσσα των νεότερων γενιών και της μεσαίας τάξης, προβάλλοντας το αθλητικό στιλ, το προφίλ του οικογενειάρχη, αλλά και του φεμινιστή, που δε δίστασε να αποπέμψει από την κοινοβουλευτική ομάδα δύο βουλευτές του κόμματός του, επειδή δεν δέχονταν το δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση.

Ωστόσο, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, η «προθέρμανση» του 43χρονου (δασκάλου στο επάγγελμα) Τζάστιν Τριντό με στόχο την εξουσία δεν άρχισε πριν περίπου δύο χρόνια, όταν ανέλαβε το «τιμόνι» των Φιλελεύθερων μετά τις άσχημες επιδόσεις του κόμματος στις προηγούμενες εκλογές, αλλά από το 2000, όταν δημιούργησε αίσθηση η ομιλία του στην κηδεία του πατέρα του, παρουσία αξιωματούχων διεθνούς κύρους, μεταξύ των οποίων ο Κουβανός πρώην ηγέτης Φιντέλ Κάστρο και ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ. Από τότε, κύκλοι της αστικής τάξης είχαν αρχίσει να κτίζουν το προφίλ του σημερινού πρωθυπουργού του Καναδά, θυμίζοντας στα ΜΜΕ την «προφητεία» του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον που το 1974, όταν ο Τζάστιν Τριντό, ήταν τεσσάρων μηνών είχε προβλέψει πως μία μέρα θα ακολουθούσε τα χνάρια του πατέρα του και θα γινόταν πρωθυπουργός...

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι ενώ διέρρευσαν κάποια από τα ονόματα του πολυάριθμου προεκλογικού επιτελείου του Τριντό, (π.χ. πρώην υπουργός Οικονομικών Ραλφ Γκουντέιλ, ο πρώην οικονομολόγος της τράπεζας Ρόγιαλ Μπανκ Τζον Μακάλουμ, ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας «ανθρώπινου δυναμικού» Morneau Shepell) δεν δημοσιοποιήθηκαν αρκετά στοιχεία σε σχέση με τις δαπάνες της υπερδραστήριας προεκλογικής του εκστρατείας, αλλά ούτε και ονόματα πιθανών χορηγών - χρηματοδοτών του κόμματός του, οι οποίοι προφανώς ευελπιστούν σε προνομιακή μεταχείριση όταν θα αρχίσει η προκήρυξη των δημόσιων έργων - μαμούθ που έχει υποσχεθεί ο Τριντό φαινομενικά στον καναδικό λαό, αλλά ουσιαστικά στα συναφή μονοπώλια...

Ο Τριντό δεν «δανείστηκε» μόνον ...βετεράνους κομματάρχες του Προέδρου Ομπάμα, αλλά και ένα από τα βασικά συνθήματα που χρησιμοποίησε πολύ στην προεκλογική εκστρατεία: «Πραγματική Αλλαγή» και «Ελπίδα και Δουλειά». Οι λέξεις δεν ήταν τυχαίες, καθώς σκόπευσαν στην καρδιά της εργατικής τάξης και στις προσδοκίες της μεσαίας για βελτίωση της ζωής και αποτροπή της φοροκαταιγίδας και της λιτότητας που τους «σέρβιρε» επί δεκαετία ο απερχόμενος πρωθυπουργός Στ. Χάρπερ και που βλέπουν στο εξωτερικό να σαρώνει από το 2008 καπιταλιστικές δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ και οι χώρες της ΕΕ.

Επαιξε έτσι το χαρτί των υποσχέσεων για νέες, δημόσιες επενδύσεις - μαμούθ σε υποδομές για το «λαό» (δηλαδή για τα μονοπώλια που θα επωφεληθούν από τα χρυσά συμβόλαια και το ζεστό κρατικό χρήμα...) και κέρδισε, προπαγανδίζοντας ότι «πρώτα είναι οι άνθρωποι και μετά τα λογιστικά βιβλία»...

Το «κόλπο» έπιασε και κατάφερε (όπως έδειξε η μετέπειτα ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων) να κερδίσει την υποστήριξη νέων ψηφοφόρων, αλλά και να πάρει ψήφους από το εκλογικό σώμα σχεδόν όλου του πολιτικού φάσματος (από τους συντηρητικούς του Χάρπερ, το κεντροαριστερό κόμμα «Νέας Δημοκρατίας» έως τους Πράσινους).

Τι έταξε ο Τριντό; Εν ολίγοις κέρδισε τις εκλογές, υποσχόμενος αύξηση της φορολογίας στο 1% των πιο πλούσιων Καναδών που έχουν ετήσιο εισόδημα άνω των 200.000 δολαρίων, μικρή μείωση της φορολογίας (με φόρο εισοδήματος από 22% στο 20,5%) στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και σημαντική αύξηση των δημοσίων επενδύσεων σχεδόν παντού, αφού υποσχέθηκε μεταξύ άλλων πάνω από 60 δισεκατομμύρια δολάρια δημοσίων επενδύσεων με 10ετές πλάνο για να φτιάξει καινούριες γέφυρες, οδικούς και συγκοινωνιακούς κόμβους, να αυξήσει τα δρομολόγια θαλάσσιων και αεροπορικών συγκοινωνιών, να κατασκευάσει νέους σταθμούς και δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων, λιμάνια, να ιδρύσει μία «Καναδική Τράπεζα Υποδομών», που θα χρηματοδοτεί δημοτικά και επαρχιακά έργα με χαμηλότοκα δάνεια σε προνομιακούς όρους, και ξεχωριστό πακέτο επενδύσεων 20 δισ. δολαρίων σε 10 χρόνια για «πράσινες υποδομές», που θα προστατεύουν το περιβάλλον και θα ενισχύουν αντιπλημμυρικά έργα θωράκισης των τοπικών κοινωνιών και θα εξοικονομούν υδάτινους πόρους. Επιπλέον, δεν έλειψαν οι υποσχέσεις αφενός στους συνδικαλιστές, τάζοντας επαναφορά φιλεργατικών νόμων που καταργήθηκαν επί Χάρπερ, και αφετέρου στους αγρότες όπου και εκεί έταξε επενδύσεις ύψους 160.000.000 δολαρίων μέσα στην επόμενη τετραετία, με στόχο την ενίσχυση των μηχανισμών πιστοποίησης ασφάλειας των τροφίμων και της προώθησής τους στις αγορές.

Κοντολογίς, το προεκλογικό πρόγραμμα του Τριντό ήταν η χαρά του εργολάβου κατασκευών και των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται κυρίως στους τομείς μεταφοράς εμπορευμάτων και συγκοινωνιών. Δεν ήταν, όμως, τα μόνα μονοπώλια που «πόνταραν» στον Τριντό. Ικανοποίηση εξέφρασαν με πολλές από τις θέσεις του και τα μονοπώλια των βαριών βιομηχανιών της αεροναυπηγικής, των αυτοκινήτων και του πετρελαίου καθώς οι Φιλελεύθεροι υποστηρίζουν το Σύμφωνο Συνεργασίας χωρών του Ειρηνικού (Trans-Pacific Parternship, ΤΡΡ) που υπογράφηκε στις 5 Οκτώβρη με στόχο μία αγορά με τζίρο 28 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, που θα ισοδυναμεί περίπου με το ένα τρίτο του παγκόσμιου εμπορίου. Ο Τριντό υποστηρίζει ενθέρμως και την κατασκευή του τεράστιου καναδο-αμερικανικού πετρελαιοαγωγού KEYSTONE XL που έχει φρενάρει, προς το παρόν, η κυβέρνηση του Προέδρου Ομπάμα.

Κατά τα άλλα, σε μια προσπάθεια να ρίξει στάχτη στα μάτια της εργατικής τάξης και δη των νέων, ο Τριντό έταξε «διορθωτικές» κινήσεις στο ζήτημα των φοιτητικών δανείων δίχως βεβαίως να ακουμπά π.χ. το καυτό θέμα της κατάργησης των διδάκτρων (για τα οποία ο καναδέζικος λαός πληρώνει κάθε χρόνο 8,1 δισ. δολάρια!) και της δωρεάν Παιδείας, προτιμώντας να πριμοδοτήσει τις τράπεζες και να λανσάρει νέα πακέτα υποτροφιών και ελάφρυνσης των όρων αποπληρωμής σπουδαστικών δανείων. Υποσχέθηκε έτσι π.χ. την καθυστέρηση της αποπληρωμής των φοιτητικών δανείων, μέχρις ότου ο νεοπροσληφθείς πτυχιούχος αποκτήσει ετήσιο εισόδημα άνω των 20.000 δολαρίων.

Στην ουσία, όμως, ο Τριντό δεν ασχολήθηκε ούτε με την πραγματική βελτίωση της ζωής της εργατικής τάξης, αποφεύγοντας ακόμη και τις προεκλογικές υποσχέσεις να μιλήσει για αύξηση των πραγματικών μισθών που είναι καθηλωμένοι επί χρόνια (παρά τη σημαντική αύξηση της παραγωγικότητας από τους εργαζόμενους). Οπου τάζουν «ανάπτυξη» ο Τριντό και το επιτελείο του το κάνουν γιατί βάζουν σε προτεραιότητα τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Για παράδειγμα, η αδρή προεκλογική υπόσχεση για «προσιτή κοινωνική στέγη» σε ηλικιωμένους και νέα ζευγάρια αποβλέπει στις νέες μπίζνες των μονοπωλίων του κατασκευαστικού κλάδου ...`Η η υπόσχεση για επαναφορά συνδικαλιστικής, τάχα φιλεργατικής, νομοθεσίας αφορά περισσότερο στα συμφέροντα εργοδοτικών συνδικάτων που έχουν επιρροή στα κόμματα εξουσίας και στα συμφέροντα της αστικής τάξης και όχι στη δραστηριοποίηση των εργατών για σταμάτημα της εκμετάλλευσής τους από τους κεφαλαιοκράτες.

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, οι Φιλελεύθεροι ακολούθησαν παρόμοια τακτική μεγαλόστομων υποσχέσεων, επιχειρώντας να διαφοροποιηθούν από την προηγούμενη κυβέρνηση, τάζοντας π.χ. άμεση αποχώρηση της καναδικής πολεμικής αεροπορίας από τις αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ σε Συρία και Ιράκ, ανάσχεση των διεργασιών για την αγορά 65 μαχητικών τύπου F35 που προωθούσε η προηγούμενη κυβέρνηση προς όφελος του πολεμικού μονοπωλίου της αμερικανικής «Λόκχιντ - Μάρτιν», διπλασιασμό του αριθμού φιλοξενίας προσφύγων από τη Συρία, ώστε να φθάσουν του χρόνου τις 25.000 αντί των 10.000 ατόμων. Σε κάθε περίπτωση, το «αστέρι» του νεοεκλεγέντος Καναδού πρωθυπουργού αναμένεται να «λάμψει» σε επικείμενες διεθνείς συναντήσεις του τρέχοντος διμήνου, όπως η Σύνοδος Κορυφής του «G20», το Νοέμβρη στην Τουρκία, η Σύνοδος Κορυφής του APEC, στις Φιλιππίνες, η διάσκεψη των χωρών - μελών της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, στη Μάλτα, το Δεκέμβρη και η Διάσκεψη του ΟΗΕ για τις Κλιματικές Αλλαγές το Δεκέμβρη, στο Παρίσι.

Απέναντι σε όλα αυτά, ο καναδικός λαός θα πρέπει να μην ξεγελιέται ότι οι υποσχέσεις για «ανάπτυξη» έχουν επίκεντρο τις δικές του ανάγκες. Αντίθετα, θα πρέπει να οργανώσει και να κλιμακώσει την πάλη του απέναντι στα συμφέροντα της αστικής τάξης και του μεγάλου κεφαλαίου και στους εκπροσώπους τους, που εναλλάσσονται με διάφορα σχήματα και συνδυασμούς τακτικών και πολιτικών, στην εξουσία.